Εκεί έπινε ως τα χαράµατα το ζεύγος Χάµφρεϊ Μπόγκαρτ και Λορίν Μπακόλ. Στο υπόγειο η Γερτρούδη Στάιν συζητούσε µε τον Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ τις τρέχουσες εξελίξεις στον χώρο της λογοτεχνίας. Η Κοκό Σανέλ είχε αυτοανακηρυχθεί επίσηµη προστάτιδά του περνώντας τους µη γάλλους καλεσµένους της µια βόλτα από αυτό. Η Ρίτα Χέιγουορθ δοκίµαζε πρώτη τα νέα κοκτέιλ αγκαζέ µε τον σύζυγό της Αλί Χαν. Κι ο Ερνεστ Χέµινγκγουεϊ το τιµούσε όσο ζούσε στο Παρίσι σχεδόν καθηµερινά µε την παρουσία του, αλλά πάλι ποιο µπαρ δεν τιµούσε µε την παρουσία του ο διάσηµος αµερικανός συγγραφέας; Κοσµοπολίτικο, σοφιστικέ, προσιτό όµως σε όλους, το «Harry’s New York Bar» στο Παρίσι κουβαλάει τον µύθο του αυθεντικότερου «αµέρικαν µπαρ» στην Ευρώπη. Σε λίγες ηµέρες συµπληρώνει έναν αιώνα ζωής.Ανοιξε την Ηµέρα των Ευχαριστιών, στις 26 Νοεµβρίου 1911, από τον Τοντ Σλόουν, έναν διάσηµο αµερικανό τζόκεϊ αγώνων ιπποδροµίας. Αυτός έπεισε τον νεοϋορκέζο επιχειρηµατία Τοµ Κλάνσι να ξηλώσει το µπαρ που είχε στη Νέα Υόρκη και να το µετακοµίσει στη γαλλική πρωτεύουσα, όπου δεν θα αντιµετώπιζε ποτέ αλκοολικό… εµπάργκο. Αφού το «New York Bar» µεταφέρθηκε µε πλοίο κοµµάτι-κοµµάτι (ως και οι ταπετσαρίες τοίχου συσκευάστηκαν!), ο Σλόουν προσέλαβε τον νεαρό σκωτσέζο µπάρµαν Χάρι Μακέλχοουν να αναλάβει τα ποτά. «Υπό µια έννοια, ο Χάρι υπήρξε ο πρώτος mixologist (σ.σ.: ο άνθρωπος που αναµειγνύει τα υλικά και φτιάχνει ένα κοκτέιλ) της σύγχρονης ιστορίας» λέει στο «Βήµα» η Ιζαµπέλ Μακέλχοουν, σηµερινή ιδιοκτήτρια. «Το 1923 ο Σλόουν πούλησε το µπαρ στον Χάρι, τον παππού του συζύγου µου. Εκείνος το µετονόµασε “Harry’s New York Bar”». Το 1924 ο 34χρονος τότε Μακέλχοουν έδωσε µια συνέντευξη στην εφηµερίδα «Herald Tribune» λέγοντας τη διάσηµη ατάκα: «Πείτε στους αναγνώστες σας να έρθουν στο Παρίσι, να περάσουν µια βόλτα από την οδό “σανκ-ρου-ντο-νου” (παραφθαρµένη απόδοση του γαλλικού “5, rue Daunou”, όπου βρίσκεται ακόµη) και να είναι προετοιµασµένοι για το χειρότερο!». Εκτοτε υπάρχει στη βιτρίνα του µπαρ µια πινακίδα που γράφει µε λατινικούς χαρακτήρες «sank roo doe noo», για τους µεθυσµένους και ξενύχτηδες αλλοδαπούς που δεν θα γνωρίζουν πώς να προφέρουν την οδό στον παριζιάνο ταξιτζή που θα τους µεταφέρει εκεί.
∆ιάσηµοι και άσηµοι κάθονται στην εβένινη µπάρα πίνοντας ένα από τα κοκτέιλ που για πρώτη φορά δηµιουργήθηκαν εκεί: το «Side Car» (κονιάκ, λικέρ τριπλ σεκ πορτοκάλι και στυµµένο φυσικό λεµόνι), το «French 75» (κονιάκ, χυµός λεµονιού, ζάχαρη, ανγκοστούρα και σαµπάνια) και το «Blue Lagoon» (βότκα, blue curacao και χυµός λεµονιού). Επίσης ο Χάρι είχε χαράξει µε µαχαίρι το όνοµα του φίλου του, του συγγραφέα Χέµινγκγουεϊ, σε ένα σκαµπό που δυστυχώς εκλάπη.
Κάθε τέσσερα χρόνια Αµερικανοί του Παρισιού πάνε στο «Harry’s Bar» για το λεγόµενο «straw vote», µια άτυπη ψηφοφορία για τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ. «Η παράδοση του straw vote ξεκίνησε το 1924 και στα 87 χρόνια που διοργανώνεται µόνο δύο φορές έπεσε έξω στα προγνωστικά του σε σύνολο 25 εκλογικών µαχών» µας λέει υπερήφανη η κυρία Μακέλχο ουν. Και επισηµαίνει: «Ακολουθούµε πολύ αυστηρή διαδικασία. Συµµετέχουν µόνο υπήκοοι ΗΠΑ µε τη χρήση του διαβατηρίου τους. Ακολουθεί ένα τεράστιο πάρτι όπου Ρεπουµπλικανοί και ∆ηµοκρατικοί ψηφοφόροι πίνουν αγκαλιασµένοι». Πολιτισµένα πράγµατα…
Η σκυτάλη της διαδοχής έχει δοθεί πλέον στον 23χρονο Αρτύρ, γιο της Ιζαµπέλ και του Ντάνκαν Μακέλχοουν , ο οποίος πέθανε νεότατος το 1998.
Ο Φερνάν Πετιό ήταν ένας από τους πρώτους γαλλόφωνους µπάρµεν που είχαν την τύχη να κάτσουν πίσω από την µπάρα του «Harry’s New York Bar». Το 1921 ένας από τους θαµώνες του ζήτησε να φτιάξει ένα κοκτέιλ µε σκοπό «να ηρεµήσει το µεθυσµένο του στοµάχι» και εκείνος ανάµειξε για πρώτη φορά βότκα και τοµατοχυµό: το Bloody Mary («Ματωµένη Μέρι») είχε µόλις γεννηθεί. Το κοκτέιλ µε τη νέα του ονοµασία (αφού µια παραλλαγή του οποίου ως τότε ονοµαζόταν Red Snapper) έκανε από τότε τον γύρο του κόσµου και σήµερα έχει καθιερωθεί ανάµεσα στα πιο γνωστά και δηµοφιλή κοκτέιλ. Το Bloody Mary αναφέρεται στο µυθιστόρηµα του Ερνεστ Χέµινγκγουεϊ «Ο ήλιος ανατέλλει ξανά» (1926), όπου ο συγγραφέας κάνει ειδική µνεία στο µέρος όπου «συνελήφθη» και σερβιρίστηκε για πρώτη φορά: το παρισινό µπαρ του Χάρι.
Ενα βράδυ του 1927 ο Ερνεστ Χέμινγκγουεϊ κατάφερε – ακόμη άγνωστο πώς… – να φέρει το αγαπημένο του «κατοικίδιο», ένα αληθινό… λιοντάρι, στο μπαρ του Χάρι! Το εξημερωμένο στον ζωολογικό κήπο του Παρισιού ζώο πέρασε ήσυχη νύχτα στα πόδια του αμερικανού συγγραφέα, γεγονός που αποδεικνύει μάλλον πως του άρεσε η τζαζ μουσική. Η εμπειρία αυτή, όπως εξομολογήθηκε λίγα χρόνια μετά στον επίσημο βιογράφο και φίλο του Αρον Χότσνερ, έβγαλε τον μέγα πότη Χέμινγκγουεϊ από τη «συγγραφική αδυναμία» (writer’s block) δίνοντάς του το έναυσμα να αρχίσει τον «Αποχαιρετισμό στα όπλα».
Το 1928 ο συνθέτης Τζορτζ Γκέρσουιν έζησε για λίγο στο Παρίσι. Ενα βράδυ επισκέφθηκε το διάσημο μπαρ. Παράγγειλε ένα «Μπλάντι Μέρι», μετά ένα δεύτερο και κατόπιν ένα τρίτο. Στις 2 το πρωί ο Γκέρσουιν κατέβηκε στο μπαρ του κάτω ορόφου (το «εβένινο» μπαρ, όπως ήταν γνωστό), έκατσε στο πιάνο που βρισκόταν δίπλα του καιμε το μυαλό του ζαλισμένο άρχισε να παίζει μια μελωδία προς τέρψη των θαμώνων. Λίγα λεπτά μετά ο μουσικός είχε συνθέσει τις πρώτες νότες του αυτοβιογραφικού συμφωνικού του ποιήματος «Ενας Αμερικανός στο Παρίσι».
Το κοσμικό ζευγάρι της εποχής, ο πρώην βασιλιάς της Αγγλίας Εδουάρδος και η αμερικανίδα «κοινή θνητή» Γουόλις Σίμπσον, συνέδεσε την τύχη του με τον Χάρι Μακέλχοουν. Αφού ο Εδουάρδος παραιτήθηκε, παντρεύτηκαν στις 3 Ιουνίου 1937 σε παρεκκλήσι που βρίσκεται μέσα στο κάστρο Σατό ντε Καντέ κοντά στην πόλη Τουρ της Γαλλίας. Μετά τη δεξίωση το μέχρι πρωίας γλέντι μεταφέρθηκε για λίγους κι εκλεκτούς στο Παρίσι, στο νούμερο 5 της οδού Ντονού. Η σαμπάνια και τα κοκτέιλ έρρευσαν άφθονα προς τιμήν του έρωτα που μπήκε πάνω από τη μοναρχία.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
