Το βιβλίο του Ματέο Κολόμβο «De re anatomica» το οποίο αναφέρεται, μεταξύ άλλων, και στην ανατομία των γυναικείων γεννητικών οργάνων κυκλοφόρησε το 1558 και ένα χρόνο αργότερα απαγορεύτηκε ως βλάσφημο.
Ο εκκεντρικός Αργεντίνος ψυχολόγος Federico Andahazi έγραψε την πραγματική ιστορία του Ματέο Κολόμβο με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο: στη προσπάθειά του να κερδίσει τον έρωτα μιας νεαρής πόρνης, ο Κολόμβο εξερευνά κι ανακαλύπτει τα μυστικά του γυναικείου σώματος. Αρχικά χρησιμοποιεί γυναικεία πτώματα και εν συνεχεία προχωρά σε πόρνες της Βενετίας. Και επιστρέφει διθυραμβικά ως νικητής. Προφανώς.
Όπως και το βιβλίο του Κολόμβο, έτσι και το ίδιο το «The Anatomist», γραμμένο σχεδόν 440 χρόνια αργότερα, κατάφερε να θίξει τα χρηστά ήθη της εποχής. Το 1996, το βιβλίο τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο του Ιδρύματος Fortabat. Λίγο μετά τη βράβευση, η διοργάνωση με ανακοίνωσή της σε όλες τις εφημερίδες του Μπουένος Άιρες απέσυρε την απόφαση, με τη δικαιολογία ότι το «The Anatomist» «δεν συμβάλλει στην εξύψωση των υψηλότερων αξιών του ανθρώπινου πνεύματος». Αξίζει να σημειωθεί, δε, το εξής ενδιαφέρον: Ο Anhahazi μπορεί να μην πήρε τελικά το βραβείο, αλλά έλαβε το χρηματικό έπαθλο που το συνόδευε!
Μάλιστα. Εν έτει σχεδόν 2000, ένα βιβλίο που στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα θεωρείται προσβλητικό. Έχει ενδιαφέρον να το σκεφτεί κανείς. Πράγματι, το βιβλίο είναι πολύ ερωτικό, με αρκετές γλαφυρές περιγραφές. Δεν μένει όμως εκεί –κάθε άλλο. Αναφέρεται εκτενώς και στην αντίδραση της Καθολικής Εκκλησίας στη ανακάλυψη του “οργάνου του διαβόλου”, αλλά και στην Ιερά Εξέταση, η οποία υποδέχτηκε τον Κολόμβο με ανοιχτές τις σκοτεινές της αγκάλες. Οι κατηγορίες απλές και αναμενόμενες: αίρεση, ψευδορκία, βλασφημία, μαγεία και, φυσικά, σατανισμός.
Ο Federico Andahazi έγραψε ένα βιβλίο με πολλή φαντασία και κέφι, ένα βιβλίο για τα όρια μεταξύ ηθικής και ανηθικότητας, έρωτα και μαγείας, σεξουαλικότητας και φυσικής, εγκλήματος και τιμωρίας. Και βέβαια, μια λέξη τόσο προκλητική όσο η κλειτορίδα πληρώνεται χρυσά. Τα δικαιώματα της μετάφρασης του βιβλίου στα αγγλικά ανήλθαν στα 200.000 δολάρια, το μεγαλύτερο ποσό που είχε μέχρι τότε πληρωθεί για την ανατύπωση ενός Αργεντίνικου μυθιστορήματος στο εξωτερικό.
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, μετά την κυκλοφορία του βιβλίου (επαναλαμβάνω, εν έτει 1997), πολλές γυναίκες στην Αργεντινή δήλωναν ότι ήλπιζαν ότι το βιβλίο θα αναζωπύρωνε μια νέα κατανόηση της γυναικείας σεξουαλικότητας. «Αυτό είναι το είδος του βιβλίου το οποίο οι ιερείς θα απαγόρευαν όταν ήμουν στο καθολικό σχολείο, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο πρόκειται να το διαβάσω», είπε μία. «Ταιριάζει πολύ που το βιβλίο διαδραματίζεται στο Μεσαίωνα, επειδή αυτό ακριβώς είναι το επίπεδο της γνώσης που έχουν οι περισσότεροι άντρες σχετικά με τη γυναικεία ανατομία», είπε κάποια άλλη.
Γράφω αυτές τις γραμμές και χαμογελάω. Αναρωτιέμαι αν η αντίδραση προς το βιβλίο θα ήταν η ίδια σήμερα, το 2011. Και μόλις τώρα συνειδητοποιώ ότι σήμερα είναι η μέρα της γυναίκας.
