Για τους νεοέλληνες πεζογράφους το Πάσχα αποτέλεσε μια πρόκληση ώστε να καταδείξουν τη σημασία του στη ζωή έκκεντρων μορφών που ζουν στο περιθώριο της συλλογικής γιορτής