Στο παλάτι του «Frozen»

Παλιά δεν τα είχαµε τέτοια θέµατα. Ηταν δεδοµένο πως µε το που θα άρχιζαν τα πρώτα κρύα θα ανάβαµε την κεντρική θέρµανση της πολυκατοικίας. Το µοναδικό στο οποίο µπορεί να διαφωνούσαµε οι ενοικιαστές αφορούσε τις ώρες λειτουργίας του καυστήρα. Εκείνοι που έφευγαν πολύ πρωί προτιµούσαν να έχουν ζέστη από το απόγευµα (οπότε επέστρεφαν) έως αργά το βράδυ, εκείνοι (οι νοικοκυρές κυρίως) που έµεναν σπίτι, προτιµούσαν «κύµατα ζέστης» µε διακοπές, π.χ. δύο ώρες το πρωί, δύο το µεσηµέρι και δύο-τρεις το βράδυ. Κατά τα άλλα, διασκεδάζαµε πολύ βλέποντας τη διαφήµιση µε το χαρακτηριστικό σλόγκαν «και ο παππούς µε το φανελάκι». Γιατί µπορούσαµε να είµαστε και εµείς µε το φανελάκι. Δεν θέλω να ξέρω πού θα ήταν ο παππούς αν επέµενε να κυκλοφορεί και σήµερα µε το φανελάκι. Κατά πάσα πιθανότητα στην Εντατική µε πνευµονία. Μπορεί και στα θυµαράκια. Τον σκέφτοµαι και τον ζηλεύω και εφέτος, καθώς για ακόµη µία χρονιά στη δική µου πολυκατοικία τα καλοριφέρ θα παραµείνουν ανενεργά. Είναι πολλοί εκείνοι που δεν θέλουν να πληρώνουν πετρέλαιο. Κι εγώ που πίστευα πως τα σπίτια τα έχουµε (και) για να τα ζεσταίνουµε…Υπάρχουν όµως και εκείνοι που επιµένουν πως δεν έχουν καλύτερο από ένα σαλόνι-ψυγείο, από ένα διαµέρισµα σαν το παλάτι στο «Frozen». Μαζί τους έκανα κι εγώ καταναγκαστική κρυοπηξία περιµένοντας ένα, δύο, τρία χρόνια να τελειώσει η κρίση και να επανέλθουµε στα κανονικά. Οµως τελικά η κατάσταση παγιώθηκε. Κανένας δεν ασχολείται µε τις χιλιάδες πολυκατοικίες που παραµένουν frozen επειδή οι µισοί (λιγότεροι ή και περισσότεροι, δεν έχει σηµασία) ενοικιαστές είναι όµηροι εκείνων που αρνούνται να πληρώσουν (ως όφειλαν) το µερίδιό τους στη θέρµανση. Γιατί δεν είναι µόνο το «δεν µπορώ», είναι και το «δεν θέλω να πληρώσω», επειδή λείπω όλη µέρα από το σπίτι ή επειδή έχω βρει άλλους τρόπους για να ζεσταίνοµαι. Αναγκαστικά, βρήκα κι εγώ άλλους τρόπους: air condition, αερόθερµα, ηλεκτρικά υποστρώµατα. Μου πρότειναν να αγοράσω και αφυγραντήρα, αλλά τον δοκίµασα και µε ενοχλεί ο θόρυβός του. Αντιπαθώ τους αφυγραντήρες περισσότερο και από τους αποχυµωτές (που για να πιεις έναν χυµό τούς καθαρίζεις µετά για µία ώρα) γιατί «επιβλήθηκαν» επειδή σταµατήσαµε να ζεσταίνουµε τα σπίτια µας. Οπως και αν έχει, χρόνο µε τον χρόνο, όσο µεγαλώνω, και όσο το κεντρικό σύστηµα του καλοριφέρ παραµένει ανενεργό, προσθέτω και άλλες συσκευές στο νοικοκυριό µου για να αντιµετωπίσω το κρύο που µε τροµάζει όλο και περισσότερο. Εφέτος πήρα και ηλεκτρική θερµοφόρα. Τη βάζω µία στα πόδια και µία στη µέση µου ενώ κάθοµαι στο γραφείο και δουλεύω. Δοκίµασα να τη βάζω και στο κεφάλι µου, αλλά δεν στέκεται. Ηλεκτρικός σκούφος δεν υπάρχει; Αν και στη σκέψη πως όλοι οι χειµώνες που θα έρθουν θα είναι τόσο µίζεροι και τόσο κρύοι όσο οι δέκα τελευταίοι, έχω αρχίσει να προσανατολίζοµαι προς την οριστική λύση της ηλεκτρικής καρέκλας. Μια κι έξω!