Σπέτσες

Το καμπανάκι της άμαξας μας προειδοποιεί για μια αναπάντεχη συνάντηση στις τυφλές στροφές του παραλιακού δρόμου. Είναι Οκτώβριος και όμως οι Σπέτσες διατηρούν τον κόσμο τους. Αρχή της περιήγησής μας η Ντάπια, το εμπορικό κέντρο και η ψυχή του νησιού. Εκεί που βρισκόταν το πυροβολείο, όπως μαρτυρούν τα κανόνια, εκεί που συγκεντρώνονταν οι καπεταναίοι. Σταματάμε για να απολαύσουμε ένα χορταστικό πρωινό σε ένα από τα γραφικά καφενεία αγναντεύοντας το λιμάνι και έπειτα αρχίζουμε να περπατάμε ανάμεσα στα αγέρωχα αρχοντικά και τα στρωμένα με βότσαλα δρομάκια.

Σε μικρή απόσταση, ανηφορίζοντας, βρίσκεται το Μουσείο της Μπουμπουλίνας (παραμένει κλειστό κατά τους χειμερινούς μήνες). Είναι το αρχοντικό στο οποίο έζησε η εθνική ηρωίδα και χτίστηκε περί τα τέλη του 17ου αιώνα από μαυριτανό αρχιτέκτονα. Το μουσείο ιδρύθηκε το 1991 από τον απόγονό της (τετρασέγγονο) Φίλιππο Δεμερτζή-Μπούμπουλη στην προσπάθειά του να διασωθεί το κτίριο που κινδύνευε από κατάρρευση. Η επίσκεψή μας ξεκινά με τον πρόθυμο ξεναγό μας να μας μυεί σε άγνωστες πλευρές της ζωής της ηρωίδας. Μπαίνουμε αρχικά στη μεγάλη σάλα. Τα βλέμματα κερδίζει το πανέμορφο ξυλόγλυπτο ταβάνι φλωρεντιανής τεχνοτροπίας. Εκεί βρίσκεται και το χρηματοκιβώτιο της Μπουμπουλίνας με τα τρία κλειδιά και τις οκτώ κλειδωνιές. Τα αντικείμενα σε κερδίζουν: η σκαλιστή πιστόλα της, το παλαιό αφρικανικό ξίφος της με τη σκαλιστή δερμάτινη θήκη, δώρο από τον Τσάρο Αλέξανδρο Α’, το χειροποίητο αντίγραφο του «Αγαμέμνονα», της ναυαρχίδας της, μιας κορβέτας μήκους 48 πήχεων και οπλισμένης με 18 κανόνια που έλαβε μέρος στις ιστορικότερες μάχες. Η ιστορία του υπήρξε τραγική. Μετά τον απροσδόκητο θάνατο της καπετάνισσας – έπεσε νεκρή το 1825 από σπετσιώτικο βόλι σε μια λογομαχία με άτομα της οικογένειας Κούτση καθώς ο γιος της Γεώργιος Γιάννουζας έκλεψε την κόρη τού Χριστόδουλου Κούτση – δόθηκε από τους απογόνους της στο ελληνικό κράτος και αποτέλεσε ναυαρχίδα του κρατικού στόλου επί Καποδίστρια. Οπως πληροφορηθήκαμε, όμως, από τον ξεναγό μας, κάηκε το 1831 στον ναύσταθμο του Πόρου από τον Μιαούλη και τους Υδραίους στην προσπάθειά τους να μην περάσει στα χέρια των κυβερνητικών δυνάμεων του Καποδίστρια που είχαν περικυκλώσει τον ναύσταθμο. Αθάνατη ελληνική διχόνοια.

Ακολουθώντας τις ταμπέλες, οδηγούμαστε στο Μουσείο των Σπετσών, το οποίο στεγάζεται στο αρχοντικό του Χατζηγιάννη Μέξη. Τα αντικείμενα εκεί αντιπροσωπεύουν περισσότερα από 4.000 χρόνια πολιτιστικής ιστορίας, περιλαμβάνοντας αρχαιολογική συλλογή πολυάριθμων ευρημάτων διαφόρων περιόδων, εικόνες και εκκλησιαστικά είδη. Εκεί εκτίθενται και η σημαία της Επανάστασης – υψώθηκε στις 3 Απριλίου του 1821 στην Καγκελαρία (το διοικητήριο) του νησιού -, η οστεοθήκη με τα λείψανα της Μπουμπουλίνας, προσωπογραφίες και τα όπλα της ίδιας και άλλων αγωνιστών, καθώς και ιστορικά έγγραφα, όπως η επιστολή του Κολοκοτρώνη προς τον Χατζηγιάννη Μέξη. Περπατώντας στους δρόμους αξίζει να δείτε και το αρχοντικό του μεγάλου ευεργέτη του νησιού Σωτηρίου Αναργύρου. Σημειώστε αυτό το όνομά γιατί θα το συναντήσετε συχνά.

Επιστρέφουμε τώρα στην Ντάπια και παίρνουμε τον παραλιακό δρόμο προς τα δεξιά, όπως βλέπουμε τη θάλασσα, ο οποίος οδηγεί στο Παλιό Λιμάνι. Εκεί χτυπά και η καρδιά της νυχτερινής ζωής του νησιού με πολλά καλόγουστα μπαρ και εστιατόρια. Αν τώρα από την Ντάπια κινηθούμε προς τα αριστερά, περνάμε μπροστά από το θρυλικό ξενοδοχείο του νησιού, το «Ποσειδώνιο». Χτίστηκε χάρη σε πρωτοβουλία του μεγάλου ευεργέτη του νησιού Σωτηρίου Αναργύρου και άνοιξε τις πύλες του για πρώτη φορά το 1914, φέρνοντας τουριστική άνθηση στο νησί και φιλοξενώντας την αφρόκρεμα της αθηναϊκής κοινωνίας. Συνεχίζοντας, τα βήματά μας μάς οδηγούν στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών. Για μία ακόμη φορά ο Σωτήριος Ανάργυρος πρωταγωνιστεί, καθώς αυτός την ίδρυσε έπειτα από προτροπή του Ελευθέριου Βενιζέλου. Η «Σχολή», όπως είναι γνωστή στις Σπέτσες, υπήρξε ένα από τα καλύτερα σχολεία της χώρας και λειτούργησε ως εκπαιδευτήριο-οικοτροφείο στα πρότυπα του Ιτον και του Χάροου της Αγγλίας, διαπαιδαγωγώντας πλήθος λογίων, καλλιτεχνών, επιστημόνων και πολιτικών. Ο όχι και τόσο καλός καιρός δεν θα επιτρέψει να επισκεφθούμε τις όμορφες παραλίες του νησιού. Αλλά δεν έχουμε παράπονο. Οταν την Κυριακή θα επιβιβαστούμε στο δελφίνι για το ταξίδι της επιστροφής στον Πειραιά θα έχουμε αντιληφθεί πλήρως γιατί οι Ενετοί ονόμαζαν το όμορφο νησί του αργοσαρωνικού Isola di Spezzie, νησί των αρωμάτων.

Καθημερινά από το λιμάνι του Πειραιά εκτελούνται δρομολόγια προς τις Σπέτσες. Οδικώς θα χρειαστείτε περίπου 2,5 ώρες ως το Πόρτο Χέλι (από εκεί το δελφίνι κάνει 10΄) ή ως την Κόστα, όπου θα περάσετε απέναντι με θαλάσσιο ταξί ή φεριμπότ. Αυτοκίνητα δεν επιτρέπονται στο νησί.

Θα καταλύσετε στο Poseidonion Grand Hotel (τηλ. 22980 74553, www.poseidonion.com) – διαχρονική κομψότητα στο ιστορικό ξενοδοχείο του νησιού με την πανέμορφη βεράντα – ή στο Ηotel Spetses (τηλ. 22980 72602, www.spetses-hotel.gr), μόλις 10 λεπτά από το λιμάνι και κέντρο του νησιού, την Ντάπια.

Δοκιμάστε τα καταπληκτικά αχνιστά μύδια με μουστάρδα στην ψαροταβέρνα Πατράλης (τηλ. 22980 75380), από τις παλαιότερες ταβέρνες του νησιού.

Μη φύγετε χωρίς να δοκιμάσετε αμυγδαλωτά Σπετσών. Παρασκευάζονται με αμύγδαλα, ζάχαρη και ροδόνερο, αλλά χωρίς τη χρήση βουτύρου ή αβγών. Πεντανόστιμα.