Οι ανοησίες, εφόσον γίνονται μια φορά στη ζωή (άντε και δύο…), επιτρέπονται – για να μην πω ότι επιβάλλονται κιόλας άπαξ, λόγω της διδακτικής αξίας που μπορεί να έχουν. Μία μοναδική φορά, λοιπόν, έχω ψηφίσει και εγώ στις αρχαιρεσίες της ΕΣΗΕΑ και έκτοτε ποτέ ξανά. Παρ’ όλα αυτά, κάθε φορά που το σωματείο εκλέγει την ηγεσία του, λαμβάνω στο κινητό μου μηνύματα υποψηφίων που δεν τους γνωρίζω και προφανώς δεν με γνωρίζουν και οι οποίοι ζητούν να τους τιμήσω (sic) με την ψήφο μου.

Το καλύτερο είναι αυτό που συνέβη πριν από μερικές εβδομάδες και πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας. Παίρνω ένα μήνυμα, στο οποίο ο αποστολέας και υποψήφιος μου γράφει επωνύμως με το ύφος μιας πλαστής οικειότητας που δεν υπάρχει, διότι τον άνθρωπο δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Επιπλέον, μια οικειότητα τελείως άστοχη, διότι με προσφωνεί ως «Θανάση», ενώ, αν προσέξετε στη γωνία πάνω αριστερά στη σελίδα, το όνομά μου είναι Στέφανος. Συνεχίζει θυμίζοντάς μου ότι είχαμε μιλήσει στη γιορτή μου, που είχε καλέσει για να μου ευχηθεί, περιστατικό που όμως ουδέποτε συνέβη, διότι στις 27 Δεκεμβρίου κλείνω πάντα το τηλέφωνό μου. Μετά από αυτά τα γλυκαντικά, κατέληξε με την αναμενόμενη έκκληση για την πολύτιμη ψήφο μου.

Πάντα αγαθός και καλοπροαίρετος, μένω με την εντύπωση ότι ο φιλότιμος υποψήφιος έστειλε σε μένα κατά λάθος το μήνυμα που προοριζόταν σε άλλον τυχερό. Ομως όχι! Διότι λίγο μετά λαμβάνω και δεύτερο μήνυμα από τον ίδιο αποστολέα: «Συγγνώμη. Στέφανε, ήθελα να πω, όχι Θανάση». Του απάντησα ότι δεν πειράζει, αφού ούτως ή άλλως δεν ψηφίζω ποτέ στην ΕΣΗΕΑ. Οφειλα να το πω, για να μην ταλαιπωρείται ο άνθρωπος και έρχεται σε δύσκολη θέση. Σημειώστε δε ότι το όνομά του, στην απάντηση που του έστειλα, το έγραψα σωστά. Δεν το έκανα λάθος.

Πώς γίνεται όμως τα προσωπικά στοιχεία μου να βρίσκονται στη διάθεση των υποψηφίων; Σιγά! Με τον ίδιο τρόπο, φαντάζομαι, που τα προσωπικά στοιχεία των ψηφοφόρων του εξωτερικού κατέληξαν στο γραφείο της Ανν-Μισέλ. Τόσο απλό είναι. Η εμπορία και η εκμετάλλευση προσωπικών δεδομένων είναι μέγα ζήτημα στις μέρες μας, γι’ αυτό και όλες οι προηγμένες κοινωνίες έχουν θεσπίσει νόμους και κανόνες για τον έλεγχο αυτής της σχετικά νέας αγοράς. Στο «αμάρτημα» της Ανν-Μισέλ, πάντως, δεν υπάρχει κανένα φοβερό μυστήριο: ή τα στοιχεία διέρρευσαν από το υπουργείο Εσωτερικών ή το γραφείο της Ανν-Μισέλ κάνει χρήση υπηρεσιών που μόνο hackers μπορούν να προσφέρουν. Τρίτη περίπτωση δεν υπάρχει. Το υπουργείο βεβαιώνει ότι τα στοιχεία δεν δόθηκαν από τις υπηρεσίες του, διεξάγεται μάλιστα σχετική έρευνα για να διαπιστωθεί αν υπήρξε ηλεκτρονική παραβίαση των αρχείων του. Την άλλη άκρη της υπόθεσης, δηλαδή το γραφείο της κυρίας Ασημακοπούλου, τη διερευνά η αρμόδια Ανεξάρτητη Αρχή, αλλά και η Εισαγγελία. Επομένως, δεν θα αργήσει να υπάρξει σαφής απάντηση. Θέλω να ελπίζω και περιμένω.

Οσοι ονειρεύονται, πάντως, ότι στο αμάρτημα της Ανν-Μισέλ βρίσκεται το μέγα σκάνδαλο, που επιτέλους θα σημάνει την αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση, τους προειδοποιώ φιλικά να συγκρατηθούν για να μην απογοητευθούν. Δεν σοκάρεται η κοινωνία από τέτοιες απατεωνιές, είναι μέρος της καθημερινότητας. Θυμίζω σχετικώς το προηγούμενο των υποκλοπών και πως τελικά η βουή και το πάθος απορροφήθηκαν από τις επιδόσεις της κυβέρνησης σε άλλους τομείς. Εδώ που ζούμε, αυτού του είδους οι απάτες θεωρούνται δεδομένες. Δεν πέφτει κανείς από τα σύννεφα, όταν πληροφορείται ότι συμβαίνουν. Το ζήτημα για την κάθε κυβέρνηση είναι τι κάνεις μετά, πώς το αντιμετωπίζεις και πώς το διαχειρίζεσαι. Αυτό κάνει τη διαφορά, αυτό είναι που θα εκτιμηθεί στο τέλος από τον κόσμο. Λειτουργούν οι μηχανισμοί της Δικαιοσύνης γρήγορα και αμερόληπτα; Δίνονται σαφείς απαντήσεις από τις κρατικές υπηρεσίες; Από αυτά κρίνονται οι κυβερνήσεις: εκ του αποτελέσματος. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους, για τους οποίους παρατηρούμε την εντυπωσιακή αντοχή που επιδεικνύει η κυβέρνηση στις μετρήσεις της κοινής γνώμης. Λυπάμαι αν σας απογοητεύω, επειδή ίσως θα προτιμούσατε ένα παραμύθι για πρωί Κυριακής, αλλά ζούμε σε έναν σκληρό κόσμο, όπου κυριαρχεί ο κυνισμός…

Υπαρκτός Ελληνισμός

Τι απέγινε, αλήθεια, με εκείνη την κατεπείγουσα έρευνα για το ηλεκτρονικό σαμποτάζ στις εξετάσεις του ΕΚΠΑ; Βρέθηκαν ποτέ οι ένοχοι; Καταλογίστηκαν οι ευθύνες; Για τους λίγους που ενδεχομένως ενδιαφέρονται να γνωρίζουν την εξέλιξη της συγκεκριμένης υπόθεσης, οι απαντήσεις βρίσκονται σε ένα άλλο, φαινομενικά άσχετο, γεγονός: Από τους οκτώ συλληφθέντες για τη διαπόμπευση του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου, τον Οκτώβριο του 2020, παραπέμπονται τελικά σε δίκη μόνο οι τρεις και μάλιστα με κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα. Η δίκη θα γίνει τον Νοέμβριο του 2024, δηλαδή τέσσερα χρόνια μετά τη διάπραξη του αδικήματος. Θα πέφτει κάπου εκεί και η γνωστή επέτειος, οπότε καταλάβατε… Και μη μου πείτε ότι δεν έχουν σχέση τα δύο γεγονότα. Διαφορετικές εκφάνσεις είναι της ίδιας πραγματικότητας, που δυστυχώς δεν αλλάζει ούτε με ξόρκια ούτε με πανεπιστημιακές δήθεν αστυνομίες.