Είναι άραγε τα γεγονότα των δέκα τελευταίων ημερών μια πρώτη, πολύ πικρή, γεύση των όσων μας περιμένουν στο μέλλον; Οι ειδήμονες είναι βέβαιοι ότι η συχνότητα άγριων φυσικών φαινομένων θα αυξάνει σε συνάρτηση με την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη. Ωστόσο, θα ήταν το λιγότερο αφελές να αποδώσουμε αποκλειστικά στην κλιματική αλλαγή τη βιβλικών διαστάσεων καταστροφή που υπέστη η χώρα μας από τις πρόσφατες πυρκαγιές. Γιατί η κλιματική αλλαγή δεν ήρθε άξαφνα, δεν μας έκανε έκπληξη: εδώ και δεκαετίες προειδοποιούν οι επιστήμονες και υποδεικνύουν τρόπους και μέσα για να προστατευτούμε και κυρίως για να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές τον πλανήτη που τους αξίζει.
Φαίνεται όμως ότι όλον αυτόν τον καιρό που οι επιστήμονες έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου, εμείς κωφεύαμε ξεχνώντας ότι πάντα στη ζωή το προλαμβάνειν είναι καλύτερο του θεραπεύειν. Ετσι, αφήσαμε να χαθεί γνώση και σοφία αιώνων καταργώντας τους δασεργάτες, οι οποίοι εξασφάλιζαν την καλή υγεία του δάσους. Ετσι, πάψαμε να εφαρμόζουμε δοκιμασμένα πρωτόκολλα ελεγχόμενης χειμωνιάτικης καύσης της εύφλεκτης ύλης. Ετσι, αφήσαμε πολλά δάση να γίνουν χωματερές. Ετσι, καθίσαμε πάνω στη βεβαιότητα ότι αρκούν μερικά Canadair για να προστατευτούμε. Και ύστερα ήρθε η πραγματικότητα να μας προσγειώσει βάναυσα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
