Δεν έχει περάσει πολύς χρόνος από τότε. Μέχρι και την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα το Κέντρο έκανε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά και σε κάθε γωνιά της Δύσης, επιδείξεις κυριαρχίας. Αλλού πιο γρήγορα και αλλού πιο αργά ή ακόμη και πιο οδυνηρά, ο μεταπολεμικός κόσμος της πολιτικής χωρίστηκε σε κεντροδεξιά και κεντροαριστερά σχήματα που εναλλάσσονταν περιοδικά στην εξουσία. Ανθρωποι του Κέντρου αποδείχθηκαν ακόμη και πολιτικές φιγούρες που έφεραν ριζοσπαστικά διαπιστευτήρια, όπως ο Φρανσουά Μιτεράν στη Γαλλία, ο Ανδρέας Παπανδρέου στην Ελλάδα και οι Πράσινοι του Γιόσκα Φίσερ στη Γερμανία.
Αλλά το Κέντρο δεν κάνει επιδείξεις κυριαρχίας πια. Από την παγκόσμια οικονομική κρίση που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehman Brothers και μετά, το Κέντρο δίνει εξετάσεις αντοχής σχεδόν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Οι δυνάμεις της μετριοπάθειας, είτε στις πιο συντηρητικές είτε στις πιο μεταρρυθμιστικές τους εκδοχές, δοκιμάζονται από τις δυνάμεις του λαϊκισμού. Στην Ιταλία, στην Ελλάδα και στη Γαλλία σχεδόν κατέρρευσαν προτού καταφέρουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Στάθηκαν ξανά στα πόδια τους και στις Ηνωμένες Πολιτείες – προηγουμένως όμως είχαν ηττηθεί από κάποιον σαν τον Ντόναλντ Τραμπ. Ακόμη και στη Βρετανία του άλλοτε πανίσχυρου διπολισμού, οι πόλοι έφτασαν να εκπροσωπηθούν από πρόσωπα που άλλοτε θα εξορίζονταν από τη δημόσια σφαίρα ως πολιτικοί τσαρλατάνοι – είναι η περίπτωση του Μπόρις Τζόνσον.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
