Αν θελήσουμε να αξιολογήσουμε τον χάρτη των δικαιωμάτων στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, το τελευταίο μέρος που θα ψάξουμε είναι οι νόμοι. Εκεί τα πράγματα είναι σε μια ιδεατή διάσταση. Δεν υπάρχουν νόμοι που θεσμοθετούν διακρίσεις και αποκλεισμούς. Θεωρητικώς όλοι είμαστε ελεύθεροι να εργαστούμε, να ενταχτούμε, να συμμετέχουμε. Οι νόμοι προκύπτουν από τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και από την εξέλιξη της ελεύθερης σκέψης, αλλά είναι συνήθως ένα βήμα – ή μερικές δεκαετίες – πιο μπροστά από εκείνο που είναι έτοιμο να αποδεχτεί το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας.
Συμβαίνει και το αντίθετο, η κοινωνία να είναι λίγο πιο μπροστά από ξεχασμένους, αραχνιασμένους νόμους, οι οποίοι κάποια στιγμή αναγκαστικά προσαρμόζονται. Δεν τρέχουμε όλοι με τις ίδιες ταχύτητες. Είναι μια διαρκής προσπάθεια συντονισμού.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
