Κάτω από ήλιο που έκαιγε σαν τα φώτα εξομολόγησης σε αστυνομικό θρίλερ, οι τρεις ευρωπαϊκοί πρεσβευτές του ελληνικού ποδοσφαίρου μπήκαν στη μάχη των προκριματικών… κάθιδροι. Η ΑΕΚ μπήκε στο γήπεδο με αυτοπεποίθηση και είχε ξεκίνημα υποδειγματικό.
Ενα γκολ από συνεργασία Μάνταλου – Περέιρα που θύμισε παλιές δόξες «PlayStation» κι ένα δεύτερο με τον Ρέλβας να κάνει κίνηση δεινού σέντερ φορ. Μέχρι εκεί όμως. Ο ρόμβος του Νίκολιτς, αν και θεωρητικά εργαλείο ακρίβειας, άρχισε να τρίζει επικίνδυνα.
Οι ακραίοι μπακ φάνταζαν περισσότερο περαστικοί από τον αγώνα, ενώ ο Αρης Λεμεσού έβγαζε φάσεις σαν να είχε διαβάσει το manual του αντιπάλου απέξω κι ανακατωτά. Η αλλαγή διάταξης στο δεύτερο ημίχρονο έμοιαζε με παραδοχή ήττας σε μια παρτίδα σκάκι που όμως δεν χάθηκε. Η ΑΕΚ κρατά το προβάδισμα, αλλά καλό θα ήταν να βάλει φρέσκα λάδια στον ρόμβο πριν από τη ρεβάνς.
Κάτι ξέχασε…
Αν κάτι έλειπε από την Τούμπα, δεν ήταν ο κόσμος. Ηταν το ίδιο το παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Ο Λουτσέσκου, με βλέμμα βαρύ και αριστοκρατικό σαν ρουμάνος ποιητής του 19ου αιώνα, είδε την ομάδα του να παίζει ένα πρώτο ημίχρονο που έμοιαζε με prequel της περσινής σεζόν – δηλαδή χωρίς ρυθμό, χωρίς ταχύτητα, χωρίς συνοχή.
Η Βολφσμπέργκερ, χωρίς να έχει κανέναν παίκτη που θα έπαιρνες στο fantasy, φάνηκε τρομερά οργανωμένη. Με συντονισμένο transition, πίεση και θάρρος, δημιούργησε φάσεις, απείλησε, και αν δεν ήταν ο Παβλένκα να θυμίσει τι σημαίνει σωτήρας (ή τοίχος), το αποτέλεσμα θα είχε γράψει αλλιώς.
Ο Κωνσταντέλιας προσπαθούσε μόνος να βάλει λίγη ποίηση σε ένα σενάριο γεμάτο ανορθογραφίες. Οι συνεργασίες μπροστά θύμιζαν dating app – πολλή προσμονή, καμία χημεία. Η ρεβάνς μοιάζει πλέον 60-40 υπέρ των αντιπάλων της ελληνικής ομάδας και ο ΠΑΟΚ καλείται να θυμηθεί πώς παίζεται το παιχνίδι…
Κάτι (του) λείπει
Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να χτίζει πάνω σε αυτό που φωνάζει το κοινό του: να ξαναγίνει ομάδα με ταυτότητα. Και απέναντι στη Σαχτάρ, όπως και στις δύο αναμετρήσεις με τη Ρέιντζερς, το σύνολο του Βιτόρια ήταν ανώτερο. Ο Πελίστρι ταλαιπώρησε αφάνταστα την ουκρανική άμυνα.
Κι όμως, στην τελική προσπάθεια, τίποτα. Ο Ντραγκόφσκι και ο Ρίζνικ, οι δύο τερματοφύλακες, πήγαν να κλέψουν την παράσταση και τα κατάφεραν. Το 0-0 ήταν σαν να είπαν και οι δύο ομάδες: «Ωραία παίξαμε, ας μην το χαλάσουμε με γκολ».
Ο Παναθηναϊκός δείχνει ομάδα με πλάνο, ενέργεια, καθαρό μυαλό. Του λείπει το κλικ της αποτελεσματικότητας, κάτι που κάνει τις ευκαιρίες γκολ και τις καλές εμφανίσεις προκρίσεις. Μέσα στον καύσωνα, οι ελληνικές ομάδες κουβάλησαν τρία διαφορετικά αφηγήματα: ένα ξεκίνημα που θύμισε υπόσχεση και κατέληξε σε ερωτηματικό (ΑΕΚ), ένα μπλοκάρισμα πρώτου αγώνα (ΠΑΟΚ) και μία προσπάθεια που άξιζε περισσότερα (Παναθηναϊκός). Οι ρεβάνς έρχονται. Κι αν δεν αλλάξει ο καιρός (αν δεν δροσίσει), ας αλλάξει τουλάχιστον η απόδοση.
