Η αλήθεια είναι πως έχουμε μάθει καλά πια – κυρίως την τελευταία δεκαετία – πως δεν υπάρχουν σιγουριές και αμπάριζες, πως σχεδόν τα πάντα μπορούν να συμβούν και όλα ανατρέπονται, ορισμένα από αυτά μάλιστα γκρεμίζονται δίχως να χυθεί ούτε δάκρυ.
Εκείνο όμως που μάλλον δεν αντέχεται εύκολα είναι η εκκρεμής ανατροπή που παρουσιάζεται ως σίγουρη, απλά δεν ξέρουμε ακόμη την ώρα. Οταν ο φόβος είναι αόριστος, όταν φοβάσαι πως κάτι θα στραβώσει αλλά δεν έχεις το ακριβές σχήμα του μπροστά σου, σου αφήνει και κάποια ελπίδα, αν όχι να τη γλιτώσεις, τουλάχιστον να έρθει με διαφορετικές παραμέτρους, πιο διαχειρίσιμες από εκείνες που σε τρομάζουν. Οταν όμως σου έχουν περιγράψει το γεγονός, σ’ το έχουν πλασάρει ως κάτι αναπόφευκτο, τότε το μόνο που σου μένει είναι να φωνάξεις «άντε να έρθει να τελειώνουμε!».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
