Ο Αντώνης Νικοπολίδης είναι γνωστός στον χώρο του ελληνικού αθλητισμού με τις πολυάριθμες κατακτήσεις τίτλων διασυλλογικά με τον Ολυμπιακό αλλά και τον Παναθηναϊκό από τη θέση του τερματοφύλακα, αλλά και την επίδοσή του στη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2004. Κατάγεται από την Αρτα και αφού αναδείχθηκε ως τερματοφύλακας από την τοπική ομάδα Αναγέννηση Αρτας, κατόρθωσε να φέρει τον τίτλο του «Legend 2004». Ο ίδιος διατηρεί στενές σχέσεις με τον τόπο του αλλά και τη νεολαία του.
Τι γεύση σας έχουν αφήσει τα παιδικά σας χρόνια στην Αρτα;
«Θα έλεγα την καλύτερη γιατί μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον ελεύθερο που μπορούσαμε χωρίς την άδεια των γονιών μας να πάμε σε διάφορα χωριά να παίξουμε μπάλα. Ηταν πολύ πιο ελευθέρα από ό,τι είναι τώρα. Οπως επίσης και στην Αρτα, τα χρόνια που πήγαινα σχολείο, ήταν πολύ ασφαλή, τόσο εκείνα τα χρόνια όσο και το περιβάλλον, οπότε θα έλεγα ότι τα παιδικά μου χρόνια, αλλά και τα εφηβικά μου μέχρι τα 18, ήταν πάρα πολύ όμορφα. Με πάρα πολλούς φίλους, με όσα μπορούσε να ζήσει ένας έφηβος εκείνη την εποχή. Φτωχικά μεν αλλά σίγουρα πάρα πολύ ωραία».
Οταν επιστρέφετε στην Αρτα υπάρχει κάτι που σας αρέσει να κάνετε, κάποιο μέρος που σας συγκινεί να πηγαίνετε;
«Σίγουρα η πλατεία της Αρτας είναι ένα σημείο συνάντησης γενικότερα όλων των Αρτινών αλλά και κυρίως αυτών που έρχονται από την Αθήνα και από άλλα μέρη. Πάντα μου άρεσε το κάστρο της Αρτας που ήταν ένα πνευματικό σημείο για μένα γιατί τα χρόνια της δεκαετίας του ’90 ήταν μέρος που μπορούσες να πας πάνω να πιεις καφέ σε ένα πολύ ωραίο περιβάλλον. Είναι φανταστικό, ιδιαίτερα αν έχεις μέσα στην πόλη σου ένα τέτοιο κάστρο που θα μπορούσε να είναι λειτουργικό. Και στην περιοχή της Κορωνησίας που μπορείς να συνδυάσεις εύκολα και τη θάλασσα με ένα διαφορετικό περιβάλλον από ό,τι γνωρίζουμε. Η Αρτα είναι ορεινή περιοχή αλλά έχει και τον Αμβρακικό – το χωριό μου είναι σχεδόν μέσα στον Αμβρακικό – αλλά και το νησάκι της Κορωνησίας είναι μια υπέροχη διαδρομή, ένας υπέροχος τόπος για να απολαύσεις τη μέρα σου».
Στα πρώτα σας βήματα στην Αναγέννηση υπήρξαν άνθρωποι που σας βοήθησαν να εξελιχθείτε επαγγελματικά;
«Με στήριξε και η διοίκηση της Αναγέννησης, οι οποίοι πίστευαν στο δικό μου project, αλλά κυρίως οι συμπαίκτες μου. Τους οφείλω ένα πάρα πολύ μεγάλο ευχαριστώ γιατί όλοι ήταν παιδιά από γειτονικά χωριά. Η πλειονότητα των παιδιών ήταν παίκτες που είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αρτα, ήταν μια ομάδα αμιγώς αρτινή. Οι μεγαλύτεροι μας αγκάλιασαν, όλα τα παιδιά, και μας έδωσαν το θάρρος να μπούμε στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Αυτή την ώθηση και τη στήριξη για να κάνω το επόμενο βήμα τα οφείλω σε αυτά τα παιδιά».
Συμβουλές για ένα παιδί που ξεκινά τώρα με τον επαγγελματικό αθλητισμό;
«Το βασικό είναι η αγάπη γι’ αυτό, αλλά πρώτα-πρώτα πρέπει να έχεις ταλέντο, αυτό είναι το πρώτο που μετράει. Μετά πρέπει να έχεις τους κατάλληλους ανθρώπους για να αναπτύξεις αυτό το ταλέντο, ακόμα και στην παιδική ηλικία. Ομως το ταλέντο δεν φτάνει μόνο του. Είναι μια διαδικασία πολύ δύσκολη με πολλή δουλειά, επιμονή και υπομονή με τα πάνω της και τα κάτω της που πρέπει να μείνεις αφοσιωμένος εκεί από τη στιγμή που ξεκινάς μέχρι το τέλος. Η εξέλιξη ποτέ δεν σταματάει».
Τι ήταν για εσάς το Euro;
«Το Euro ήταν ένα ξεχωριστό κομμάτι από μόνο του γιατί αποτελεί την κορωνίδα του παγκόσμιου αθλητισμού, γιατί ουσιαστικά ήταν μια υπέρβαση κάποιων ανθρώπων οι οποίοι μέσα σε έναν μήνα έκαναν όλον τον κόσμο να μιλάει γι’ αυτούς. Είναι κάτι αξεπέραστο και μοναδικό. Μέσα από αυτή την επιτυχία πολλά παιδιά καταλαβαίνουν ότι οι δυνατότητες του έλληνα ποδοσφαιριστή είναι μεγάλες και πως μέσα σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον μπορεί να επαναλάβει αυτές τις επιτυχίες. Αποτελεί παράδειγμα για πολλά παιδιά και ελπίζουμε και ευχόμαστε να καταλάβουν τα παιδιά τι μπορεί να πετύχει ένας έλληνας ποδοσφαιριστής. Εμπνέονται μέσα από αυτό».
Εχετε εκπληρώσει όλα τα όνειρά σας ως ποδοσφαιριστής;
«Με το τέλος της καριέρας μου, πράγματα τα οποία τα είχα ονειρευτεί, όχι μόνο τα κατέκτησα αλλά τα ξεπέρασα. Αυτή τη στιγμή είμαι αρκετά γεμάτος από πολλά πράγματα. Ομως σχεδιάζω πράγματα για την επόμενη μέρα μέσα από ένα άλλο πόστο για να μπορώ πάλι να κάνω αυτό που μου αρέσει και να το πάω πιο ψηλά».
Εχετε βιώσει στην καριέρα σας την αμφισβήτηση και το μπούλινγκ;
«Σίγουρα υπάρχει κριτική απέναντί μου γιατί ο αθλητισμός είναι κάτι όπου τη μια Κυριακή παίζεις καλά και είσαι θεός, ενώ την άλλη δεν κάνεις για την ομάδα. Αυτή είναι μια διαδικασία που την έχω περάσει. Πέρασα και το στάδιο της μεγάλης αμφισβήτησης αλλά και το στάδιο που με θεωρούσαν τον μοναδικό. Η ισορροπία είναι το πιο σημαντικό, ούτε το ένα ούτε το άλλο. Σημασία έχει η διάρκεια και το πόσο σημαντικός είσαι για μια ομάδα. Πλέον είμαι καλά προετοιμασμένος, ώστε αυτά δεν με επηρεάζουν και δεν με αφορούν».
Δυσκολότερη στιγμή της καριέρας σας;
«Δεν μπορέσαμε να βρεθούμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006 στη Γερμανία, που βρεθήκαμε τόσο κοντά να παίξουμε σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Ηταν για μένα μια στενάχωρη κατάσταση, όπως και το 2008 που δεν καταφέραμε να περάσουμε στο επόμενο Euro. Αλλά αυτά είναι μέσα στον αθλητισμό».
Αν ένα παιδί στην ηλικία μου σκεφτόταν να παρατήσει την προοπτική του επαγγελματικού αθλητισμού, αν σκεφτόταν να τα παρατήσει και να πάει στο πανεπιστήμιο, τι θα του λέγατε;
«Εγώ θα του έλεγα να τα κάνει και τα δύο. Εχω γνωρίσει πάρα πολλά παιδιά που έπαιζαν επαγγελματικά και σπούδαζαν στο πανεπιστήμιο, 17-18 ετών. Αρα η δικαιολογία ότι το ένα δεν ταιριάζει με το άλλο δεν υφίσταται. Μπορούν και πρέπει να τα κάνουν και τα δύο τακτοποιώντας το πρόγραμμά τους ώστε να έχουν ώρες διαβάσματος και προπόνησης. Αν υπάρχει θέληση στο να πετύχει και στα δύο, κι αν το κάνει κάποιος με σωστό προγραμματισμό, μπορεί να τα καταφέρει».
