Ηταν ένα άρθρο σε εφημερίδα, αρκετά σοκαριστικό μέσα στην ωμή ειλικρίνειά του, που ώθησε τον σκηνοθέτη και παραγωγό Λικ Μπεσόν να αποφασίσει τη δρομολόγηση της τελευταίας ταινίας του, «Dogman», που από την περασμένη Πέμπτη προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες έχοντας κάνει την παγκόσμια πρώτη της στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας τον περασμένο Σεπτέμβριο. Το άρθρο αναφέρεται στην περίπτωση μιας οικογένειας Γάλλων που για πολύ καιρό κρατούσε φυλακισμένο το ίδιο της το παιδί μέσα σε κλουβί εκτός σπιτιού. Το παιδί ήταν μόλις πέντε ετών. Μια τέτοια σκηνή υπάρχει στην ταινία «Dogman» του Μπεσόν. Ομως εκτός από το ερώτημα «πώς κάποιος μπορεί να επιβιώσει από ένα τέτοιο μαρτύριο;» το βασικό ερώτημα που απασχόλησε τον γάλλο δημιουργό, ωθώντας τον στη δημιουργία της ταινίας, ήταν «τι θα μπορούσε να κάνει στη ζωή του έχοντας περάσει μια τόσο άσχημη εμπειρία;».

Αυτή είναι η ιδέα που κινεί το σενάριο του «Dogman», γραμμένο από τον ίδιο τον Μπεσόν, μια κορυφαία μορφή του γαλλικού κινηματογράφου εδώ και περίπου 40 χρόνια. Ταινίες του όπως οι «Απέραντο γαλάζιο», «Λεόν» και «Το πέμπτο στοιχείο» έχουν ενθουσιάσει το παγκόσμιο κοινό που έλκεται και από τις ταινίες του ως παραγωγού, ανάμεσα στις οποίες το franchise «Transporter» με τον Τζέισον Στέιθαμ. «Η ταλαιπωρία, είτε ψυχική είτε σωματική, είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι έχουμε κοινό και το μόνο αντίδοτο εναντίον της πιστεύω ότι είναι η αγάπη» είπε ο Μπεσόν στη Βενετία. «Η κοινωνία δεν θα βοηθήσει, όμως η αγάπη μπορεί να βοηθήσει να θεραπεύσετε. Και σε αυτή την περίπτωση, καταλύτης της θεραπείας είναι η αγάπη της κοινότητας των σκύλων που έχει φτιάξει ο Dogman».

Στρατός από τετράποδα

Κεντρικό πρόσωπο στο «Dogman» είναι ο Ντάγκλας, ένας μοναχικός, παράλυτος νεαρός, ο οποίος αφού  κατάφερε να επιβιώσει από την απίστευτη σκληρότητα που αντιμετώπισε ως παιδί από τον πατέρα και τον αδελφό του, ζει μόνος έχοντας εκπαιδεύσει στην τελειότητα μια ομάδα σκύλων, έτοιμων να ακολουθήσουν κάθε οδηγία του, να εκτελέσουν κάθε διαταγή του. Ο ίδιος, μη μπορώντας να βρει εργασία ακριβώς λόγω της κατάστασής του, έχει καταφέρει να πείσει τον ιδιοκτήτη ενός νάιτ κλαμπ να τον προσλάβει ως αρτίστα παριστάνοντας τη γυναίκα, σημειώνοντας μάλιστα τεράστια επιτυχία στο τραγούδι και με φανατικό κοινό.

Η ζωή του Ντάγκλας εξακολουθεί να παρουσιάζει εμπόδια αλλά με τη βοήθεια των σκυλιών εκείνος βρίσκει πάντα τον τρόπο για να τα ξεπερνά, ξεφεύγοντας συχνά από τα όρια. Και ένα άλλο ερώτημα βέβαια, είναι μέχρι πότε η τύχη θα είναι με το μέρος του. «Μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις και ο Ντάγκλας είναι ένας… χαμένος νεαρός που δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα» είπε ο Κάλεμπ Λάντρι Τζόουνς που υποδύεται τον κεντρικό ήρωα σε μια ομολογουμένως δύσκολη, επίπονη ερμηνεία. «Οι ψευδαισθήσεις του ξεπερνούν τη δική του πραγματικότητα, και νομίζω ότι χρειάζεται απεγνωσμένα να ξεφεύγει από την καθημερινότητά του όσο πιο συχνά γίνεται. Την ίδια ώρα όμως είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη ακεραιότητα και ειλικρίνεια».

Γι’ αυτό εξάλλου ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί μαζί του.

Ο σκηνοθέτης Λικ Μπεσόν στα γυρίσματα του «Dogman».

Σχολαστική εκπαίδευση

Ενας από τους λόγους για τους οποίους ο Κάλεμπ Λάντρι Τζόουνς θέλησε να παίξει στην ταινία «Dogman» είναι η χρήση πραγματικών σκυλιών στα γυρίσματα. Και τελικά, ο τρόπος με τον οποίο τα σκυλιά «παίζουν» είναι ίσως το μεγαλύτερο ατού της. Βεβαίως, το αποτέλεσμα που παρακολουθούμε στην οθόνη έγινε μετά από πολυήμερη εκπαίδευση, κάτω από τις οδηγίες της Ματίλντ Ντε Κανί, έμπειρης γαλλίδας εκπαιδεύτριας σκύλων και όνομα σε αυτόν τομέα στο Χόλιγουντ, η οποία είχε απόλυτη ελευθερία δράσης στην επιλογή των ομάδων της και στη δημιουργία αυτού που ένιωθε ότι θα ήταν χρήσιμο για το γύρισμα.

Η Ντε Κανί είπε στον Μπεσόν ότι η δουλειά θα έπρεπε να γίνει με σκυλιά που είχαν ήδη εμπειρία εκπαίδευσης και όχι με κάποια που ενώ ταίριαζαν στο όραμά του, δεν είχαν προηγούμενη εμπειρία. Οντως, αυτό έγινε. Κάποια από τα σκυλιά που παρακολουθούμε στην ταινία προέρχονται από την Animal Contact, μια φιλοζωική εταιρία που παρέχει σκυλιά για τις ανάγκες γυρισμάτων κινηματογραφικών και τηλεοπτικών παραγωγών της Γαλλίας.

Στην περίπτωση του «Dogman», τα καθήκοντα των εκπαιδευτών ήταν  μοιρασμένα. Η Ματίλντ Ντε Κανί επικεντρώθηκε περισσότερο στις πολύ ακριβείς αποστολές των σκυλιών της ταινίας – να πηδήξουν πάνω σε ένα τραπέζι, να φέρουν κάποιο αντικείμενο, να διασχίσουν ένα μπαρ κ.λπ. – ενώ η Μιριέλ Μπεκ, διευθύντρια της Animal Contact, είχε την ευθύνη  για τη συμπεριφορά των σκυλιών ως ομάδας. Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι στον τομέα της εκπαίδευσης σκυλιών υπάρχουν και υποκατηγορίες όπως η εκπαίδευση στο δάγκωμα (bite training), μια τεχνική μέσω της οποίας τα σκυλιά διδάσκονται πώς να ελέγχουν τη δύναμη των σαγονιών τους. Αυτόν τον τομέα ανέλαβε μια άλλη γαλλίδα εκπαιδεύτρια σκύλων, η Σοφιάν Ταρεφέ.

Τέλος, ο Αλέν Φιλάρζ, ο επικεφαλής των stunts του «Dogman» (οι επικίνδυνες σκηνές για τις οποίες κρίνεται απαραίτητο οι ηθοποιοί να έχουν αντικαταστάτη για την ασφάλειά τους), χορογράφησε τις επιθέσεις των σκύλων, όπου τους βλέπουμε να επιτίθενται σε κάποιους χαρακτήρες της ιστορίας. «Ημουν επίσης εκεί για να δαγκώσουν εμένα αντί για τους ηθοποιούς» είπε ο Φιλάρζ «και μάλιστα υπάρχει μια σκηνή στην οποία ενώ ήμουν τυλιγμένος από ένα καλώδιο ένας σκύλος ήρθε τελικά σε μένα για να με δαγκώσει στον λαιμό».

Η ταινία «Dogman» προβάλλεται στις αίθουσες από τη Spentzos Film.