Μια προχωρημένη και ζεστή νύχτα του καλοκαιριού. Σε μια πόλη σκοτεινή και δυσοίωνη, όπου τα πάντα τριγύρω αποπνέουν μια παρακμιακή εγκατάλειψη, σε μια πόλη αδειασμένη από την ανθρώπινη παρουσία και την κίνηση του πολιτισμού. Ακούμε τότε κάποιον να μιλάει. «Δεν ξέρω πού είμαι, πίσω μου ο δρόμος έχει κλείσει σε αδιέξοδο» διαπιστώνει ο Μ, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο οποίος δεν έχει ιδέα πώς βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση και θυμάται μόνο ότι «το βράδυ είχα φάει μύδια». Κατόπιν εμφανίζεται ένας άντρας που, κρατώντας ένα κομμένο λουρί, αναζητεί τον σκύλο του. Ωσπου επιχειρεί να μαχαιρώσει τον Μ, αλλά ο Μ ξεφεύγει… Από το συγκεκριμένο σημείο, στο έργο του Μάριους φον Μάγενμπουργκ με τίτλο Ο σκύλος, η νύχτα και το μαχαίρι, αρχίζει «ένας εφιάλτης με σπλάτερ και κωμικά στοιχεία, μια παρανοϊκή και ωμά διασκεδαστική κούρσα, παραβολή της αδιανόητης πραγματικότητάς μας». Ετσι έχει προσεγγίσει ο Γιώργος Κουτλής την παράσταση που σκηνοθετεί στο πλαίσιο του εφετινού Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.
Η συνύπαρξη του τραγικού
με το κωμικό
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
