Γεννημένος στην Αγουλινίτσα Ηλείας το 1917 και μεγαλωμένος στον Πύργο, ο Τάκης Σινόπουλος είναι μόλις έξι χρόνια νεότερος από τον Ελύτη και τον Γκάτσο, τους νεαρότερους ποιητές της γενιάς του 1930. Εμφανίζεται με ποίημά του στην εφημερίδα «Νέα Ημέρα» το 1934, θα τυπώσει όμως την πρώτη ποιητική συλλογή του, το Μεταίχμιο, όψιμα το 1951. Την ποίησή του στοιχειώνουν οι εμπειρίες και οι νεκροί της Κατοχής και του Εμφυλίου. Με επιρροές από τον Πάουντ, τον Ελιοτ και τον Σεφέρη, τον οποίο θαυμάζει και για τον οποίο θα γράψει αρκετά μελετήματα, ο Σινόπουλος είναι μοντερνιστής ποιητής και ο ίδιος, εγκεφαλικός, λόγιος, «σπουδαστηριακός» όπως θα τον χαρακτηρίσει ο Μανόλης Αναγνωστάκης. Με σπουδές Ιατρικής στην Αθήνα, παθολόγος του ΙΚΑ στον Περισσό μεταπολεμικά, ο ποιητής του Εμφυλίου ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά, βρίσκεται όμως από πολλές απόψεις, όπως υπαινίσσεται και ο τίτλος της πρώτης συλλογής του, στο μεταίχμιο μεταξύ γενεών και συναισθηματικών κόσμων. Το Αρχείο Τάκη Σινόπουλου, που βρίσκεται στο Τμήμα Αρχείων της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα (ΑΣΚΣΑ), μαρτυρεί πώς ο κατά βιοπορισμόν γιατρός και ερασιτέχνης ζωγράφος εξελίσσεται σε αφοσιωμένο λογοτέχνη μετέχοντας σε δράσεις και επιτελώντας πράξεις που συμβάλλουν στη θεσμική κατοχύρωση του επαγγελματικού χαρακτήρα της συγγραφής.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
