H Ντομινίκ Μανοτί (Παρίσι, 1942), καθηγήτρια της σύγχρονης οικονομικής ιστορίας, είναι γνωστή στο ελληνικό κοινό από το αστυνομικό βιβλίο της Εντιμότατη εταιρεία, όπου μιλούσε για τη διαπλοκή ανάμεσα στην πολιτική εξουσία της Γαλλίας του σήμερα, τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τον Τύπο. Επίσης, από το μυθιστόρημα Η απόδραση, όπου αναφερόταν στην πολιτική ιστορία της Ιταλίας την περίοδο 1987-1988. Το παρελθόν της ως μέλους της κομμουνιστικής νεολαίας, ακτιβίστριας και συνδικαλίστριας, την ωθεί στη συγγραφή μυθιστορημάτων με θέμα την Αριστερά κάθε απόχρωσης ή ιστοριών ιδωμένες από αριστερή σκοπιά.
Στο μυθιστόρημα Μασσαλία 73 μιλάει για την αντιμετώπιση των Αράβων στη Γαλλία, ιδίως των Αλγερινών, οι οποίοι πέφτουν θύματα ρατσιστικής βίας από το παρακράτος και τους αμνηστευμένους φονιάδες της Οργάνωσης Μυστικός Στρατός (OAS). Στη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας, ένα τραύμα στη συλλογική γαλλική μνήμη, η οργάνωση ήταν αντίθετη στην ανεξαρτησία της βορειοαφρικανικής χώρας. Εντεκα χρόνια μετά το τέλος εκείνου του πολέμου, ορισμένοι ρεβανσιστές προτρέπουν σε βομβιστικές επιθέσεις εναντίον θεσμών που αντιπροσωπεύουν το αλγερινό κράτος. Στον πρόλογο του βιβλίου η συγγραφέας μάς πληροφορεί πως το φθινόπωρο του 1972 η γαλλική κυβέρνηση αποφασίζει την επιβολή πολύ αυστηρότερων μέτρων ελέγχου των μεταναστών. Ετσι, μεγάλο ποσοστό όσων από αυτούς εργάζονται στη Γαλλία περνούν στην κατηγορία των «παράνομων εργαζομένων» και απειλούνται με απέλαση τον επόμενο χρόνο. Λίγο πριν από την εφαρμογή του μέτρου, η Νέα Τάξη, κίνηση της εθνικιστικής και νεοφασιστικής Ακρας Δεξιάς, ξεκινάει μια καμπάνια κατά της μετανάστευσης, ενώ στην πόλη Γκρας οι μετανάστες κατεβαίνουν σε απεργία. Από την πλευρά τους, έμποροι της πόλης καταφέρονται εναντίον των μεταναστών, σε σημείο που τα περιοδικά της εποχής γράφουν για «κυνήγι μαγισσών» και ρατσισμό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
