Γιώργος Νάστος

Η Μπέττυ Αρβανίτη στη διάρκεια των σχεδόν 30 χρόνων που έχει αφοσιωθεί στο θέατρο ρεπερτορίου στη δική της στέγη στην οδό Κεφαλληνίας έχει προσπαθήσει πολύ να αποποιηθεί τον άτυπο τίτλο της σταρ. Της έχει µείνει όµως ο αέρας.

Το πρωτοσκέφτηκα όταν έπεσε στα χέρια μου το «Ενυδρείο» του Γιώργου Κουτσούκου, μια νουβέλα καλογραμμένη, ενδιαφέρουσα και με πολύ χιούμορ. Ο ήρωάς της ψάχνει τον έρωτα στις οδούς της ταλαιπωρημένης από την κρίση Αθήνας «πέφτοντάς την» σε διάφορες γυναίκες με ένα τέχνασμα κάπως παλιομοδίτικο. Κουβαλάει πάντα μαζί του ένα φθηνό πορτοφόλι και το αφήνει να του πέσει στον δρόμο όποτε υπάρχει σε πολύ κοντινή ακτίνα κάποια που θα τον ενδιέφερε να γνωρίσει.

«Μια γυναίκα που ζει μια συμβατική ζωή, μια παντρεμένη καθηγήτρια Πανεπιστημίου, αποφασίζει, εξαιτίας ενός αποτυχημένου ερωτικού πάθους - έτσι φαίνεται δηλαδή, να γκρεμίσει το συμβατικό κύκλωμα που την περιβάλλει.

Ενα 11λεπτο βίντεο, πολλά ζητήματα. Στρατηγικής, αισθητικής, αλλά και αδέξιων χειρισμών.

Ενα 11λεπτο βίντεο, πολλά ζητήματα. Στρατηγικής, αισθητικής, αλλά και αδέξιων χειρισμών.

«Εχω την αίσθηση ότι η νεότερη γενιά με καταλαβαίνει περισσότερο από τη δική μου γενιά, από τους συμμαθητές μου». Το λέει αυτό η Αφροδίτη Μάνου με τη ηχόχρωμά της που θα μπορούσε να ανήκει σε φοιτήτρια και δεν μπορείς να μη σκεφτείς ότι μάλλον έχει δίκιο, πως κάποια από τα τραγούδια της, ειδικά από τη δεκαετία του '80, ίσως και να ήταν λίγο προχωρημένα για την εποχή τους - κυρίως επειδή τα είχε γράψει γυναίκα.

Σήμερα Πέμπτη, 23 Οκτωβρίου, ο ιδιαιτέρως αγαπημένος στο ελληνικό κοινό Γουίλ Χόλαντ θα δώσει για μια ακόμη φορά συναυλία στην Αθήνα. Το ελληνικό κοινό τον αγαπά και τα συναισθήματα είναι αμοιβαία. Ισως επειδή η μουσική του συνδυάζει ευφυώς στοιχεία από πολλές διαφορετικές επιρροές διαμορφώνοντας έναν ατμοσφαιρικό χορευτικό ήχο.

Συναντήσαμε τον Parov Stelar στο καμαρίνι του στο Gazi Music Hall στις αρχές Οκτωβρίου λίγο προτού βγει στη σκηνή για να παίξει για τους (περισσότερους από) 4.000 θαυμαστές του, οι οποίοι χόρεψαν με την ψυχή τους στη συναυλία του δημοφιλέστατου στη χώρα μας αυστριακού μουσικού, παραγωγού και dj. Κάποιοι συμπατριώτες μας τον αγαπούν τόσο που […]

Αρέσει πολύ στις γυναίκες. Τη χαρακτηρίζουν πανέμορφη, χωρίς να ακριβολογούν, εννοώντας ότι είναι κομψή και ότι έχει ωραία πόδια, ότι διαθέτει αυτό που λέμε «τύπο» και class. Γεννημένη σε εύπορη λιβανέζικη οικογένεια, ακολούθησε μια πορεία προδιαγεγραμμένη: καλές σπουδές, στρωμένη επαγγελματική καριέρα, γάμο με ισχυρό άνδρα 17 χρόνια μεγαλύτερό της. Η μόνη «ανατροπή» σε όλα αυτά; Ο σύζυγός της τυγχάνει διάσημος σταρ του Χόλιγουντ, για χρόνια ένας από τους πλέον περιζήτητους εργένηδες του κόσμου.

Στο εργαστήρι συντήρησης του προϊστορικού οικισμού Ακρωτήρι της Σαντορίνης οι σωροί από χώμα που είναι φυλαγμένοι σε τελάρα και δίσκους κρύβουν θησαυρούς.

Η Λουίζα Κωστούλα χρησιμοποιεί ως καλλιτεχνικό όνομα το Violet Louise. Παρουσίασε πέρυσι την παράσταση «Γράμματα σε Κοριτσάκια», βασισμένη στις επιστολές του Λιούις Κάρολ, συγγραφέα της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων», προς τις ανήλικες φίλες του. Οι κριτικοί θεάτρου ενθουσιάστηκαν με την δουλειά της ηθοποιού, σκηνοθέτριας και μουσικού.

«Ελάτε να ενώσουμε τη θλίψη μας και να την κάνουμε αμήχανο γέλιο...»

Συμβαίνει συχνά μια καλή ιδέα να προκύπτει έπειτα από ένα προσωπικό πάθημα, μια μικρή καταστροφή. Ο Αλεξ Χόκινσον αποφάσισε τον Φεβρουάριο του 2011 να πάει με τη γυναίκα και τα παιδιά του στο εξοχικό τους για ολιγοήμερες χειμερινές διακοπές. Ανοίγοντας την πόρτα βρήκαν το εσωτερικό του σπιτιού καλυμμένο με πάγο. Είχαν σπάσει οι σωλήνες κάποιες εβδομάδες νωρίτερα και η φύση είχε αναλάβει τα υπόλοιπα. Χρειάστηκαν 80.000 ευρώ και αρκετή υπομονή για να επισκευαστούν οι ζημιές.

Ο Δημήτρης Σαμόλης ήθελε από μικρός να γίνει ηθοποιός. Από μικρός, επίσης, υπήρξε τυχερός: «Oταν ήμουν στη ΣΤ’ Δημοτικού διάβασα κάπου για μια οντισιόν που θα γινόταν. Εψαχναν αγόρια στην ηλικία μου για τη “Μελωδία της ευτυχίας”. Ζήτησα από τη μητέρα μου να με πάει και με πήραν. Ξαφνικά βρέθηκα να συνεργάζομαι με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη Ρούλα Πατεράκη».

«Πριν από επτά χρόνια αποφάσισα να πραγματοποιήσω ένα μεγάλο μου όνειρο. Αν και υπήρχαν ήδη τα σημάδια της κρίσης, θέλησα να φτιάξω ένα θέατρο, πρώτον επειδή η ανάγκη μου με πίεζε και δεύτερον επειδή η λογική μου δεν μπορούσε να αντιληφθεί πως η πατρίδα μου θα βυθιζόταν σε τέτοιο τέλμα, πως οι θεσμοί θα ευτελίζονταν σε τέτοιο βαθμό, πως η φτώχεια θα κυριαρχούσε και πως η πολιτεία θα απαξίωνε τόσο πολύ την Παιδεία και τον πολιτισμό.

Ακόμη και εκείνοι που απογοητεύθηκαν από την τελευταία δισκογραφική κυκλοφορία της, το αξιοπρεπέστατο άλμπουμ «ARTPOP»

Κάθε γενιά έχει τις δικές της ντίβες. Τώρα που η Μπιγιονσέ, η Ριάνα, η Κέιτι Πέρι και η Μπρίτνεϊ Σπίαρς θεωρούνται πλέον κατεστημένο και η Μαντόνα έκλεισε στις 16 Αυγούστου τα 56

Ευχάριστη ήταν η έναρξη της φθινοπωρινής συναυλιακής σεζόν. Την περασμένη Τρίτη ο Αμερικανός Νικ Γουότερχαουζ αναβίωσε (με τη βοήθεια της καταπληκτικής μπάντας του) το r'n'b των 50s σε ένα σχεδόν γεμάτο Gagarin 205, αναγκάζοντάς μας να ιδρώσουμε στον κλειστό χώρο - χορεύοντας στους ρετρό ρυθμούς του.

Το 2010 ο μαέστρος Θεόδωρος Ορφανίδης δημιούργησε μαζί με τη σύζυγό του, τη σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, την Orchestra Mobile, την πρώτη Ορχήστρα αποτελούμενη από μουσικούς από όλον τον κόσμο, με σκοπό την προβολή και την προαγωγή της ελληνικής λόγιας μουσικής. Η σκέψη πίσω από τη σύλληψη και τη δημιουργία της πρωτότυπης ορχήστρας ήταν απλή και […]

Ποια ήταν η αφορμή για να γράψετε την ποιητική σύνθεση «Madre Dolorosa»; «Καμία συγκεκριμένη, που να μπορώ να σας διηγηθώ. Oι φωτογραφίες όμως – αφού σε μία φωτογραφία στηρίζεται, φαινομενικά, η υπόθεση του βιβλίου –είναι μια μικρή παρακαταθήκη ζωής. Το αποτύπωμά μας στο χαρτί. Οι στιγμές μας, εγκλωβισμένες εσαεί, εκεί. Οι χάρτινες στιγμές μας. Αφορμή, […]