Γιώργος Βέλτσος

Διακατέχομαι κι εγώ από την ιδέα μιας «επερχόμενης Δημοκρατίας» που οι έννοιες της πολιτικής δεν επαρκούν για να την προσδιορίσουν.

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να επαναλάβω για τον Στάθη Παναγούλη...

Γι’ αυτό το “αύριο” που επικαλέσθηκε εχθές μεγαλοπρεπώς στο Μέγαρο ο Σαμαράς, ο Σαίξπηρ έχει αλλη γνώμη: «Το αύριο και το αύριο και το αύριο. Αύριο: μικρό ,φοβισμένο βήμα -σέρνεται το ένα πίσω από το άλλο- μέρα με τη μέρα μέχρι την τελευταια συλλαβή του χρόνου»

Δεν ήξερα ότι...

Αντί το δίλημμα, ο Βενιζέλος θα έπρεπε να θέσει το στοίχημα του Πασκάλ...

Οι τρεις χιλιάδες άνθρωποι που βρέθηκαν την Παρασκευή στο Γαλλικό Ινστιτούτο από τις 8 έως τις 3 το πρωί, είναι το «αδιευκρίνιστο» εκείνου του 16% των συμπολιτών μας που γυρνάνε την πλάτη τους στα πολιτικά κόμματα. Το Γαλλικό Ινστιτούτο την Παρασκευή το βράδυ θα μπορούσε να είναι ένα εκλογικό κέντρο όπου οι Αθηναίοι ψήφισαν την […]

Είναι αστείο να χρησιμοποιείται η ποίηση για τις ανοησίες Παπανδρέου.

Στο αναστάσιμο άρθρο του περασμένου Σαββάτου ο Θ. Πάγκαλος εξαίροντας «τα μυστήρια του αβγού» παρέλειψε το αυτονόητο: με πορδές δεν βάφονται αβγά - παρότι τα κλούβια έχουν σαφώς οσμή πόρδου.

Αντιγράφω από τη λεζάντα από τα χθεσινή φωτό στα ΝΕΑ

Δεν με εξέπληξαν οι μη-εξαιρετέοι διανοούμενοι που στελέχωσαν συνωθούμενοι τα ψηφοδέλτια των προοδευτικών κομμάτων.

Δυο λόγια ακόμη για το τέλος του Εφιάλτη. Ο Μπαλτάκος έδειξε αυτό που όλοι γνωρίζουμε: ο αντικομμουνισμός είναι μια ήπια μορφή του εθνικοσοσιαλισμού, κάτι σαν την παιδική του ασθένεια.

Κανεις δεν πρεπει να αμφιβάλει για το οτι η σημερινή μας έξοδος στις αγορες...

«Ο Πρωθυπουργός για μένα είναι ο Αντώνης. Εδώ και τριανταπέντε χρόνια δεν είμαστε πολιτικοί...»

μνήμη Κωστή Παπαγιώργη

Ο Μπαλτάκος θα επιστρέψει όπως το «απωθημένο» στην ψυχανάλυση. Είτε αυτοπροσώπως είτε σαν παράγωγο.

Διερωτώμαι, γιατί ο Σαμαράς δεν βάζει και τον Μπαλτάκο...

Να μην επιτραπεί στη φλυαρία να επικρατήσει παντού. Ετσι τουλάχιστον μπορώ να διαβάσω, αντεστραμμένη τη φράση του Ντερριντά από τον επικήδειό του για τον Λουί Αλτουσέρ: «Να μην επιτραπεί στη σιωπή να επικρατήσει παντού».

Δεν υπάρχει κανένα αίνιγμα για να το πάρει το ποτάμι. Και «Το Ποτάμι» δεν θα πάρει τίποτα εκτός από τα απόβλητα των κομματικών βιοτεχνιών του Κηφισού.

Γεννήθηκα στις 24 Οκτωβρίου 1944 και όχι στις 17 Νοέμβρη 1973 αλλά ούτε και στις 21 Απριλίου 1967, ή στις 28 Οκτωβρίου 1940 και φυσικά ούτε και στις 25 Μαρτίου 1821.

Τυχεροί οι νεκροί στην Ιτέα Κομοτηνής...