Γιώργος Βέλτσος

Επρεπε να το αλλάξει. Ηταν

Διερωτώμαι γιατί ο Βενιζέλος

«...Οι τρεις αυτοί χρονικοί όροι ["τότε - τώρα - μετά"] εμφανίζονται στην τρέχουσα πολιτική γλώσσα εννοιολογικά και πραγματολογικά επικυρωμένοι, ενώ στην πραγματικότητα ελέγχονται ρευστοί, όταν δεν καταλήγουν απροσδιόριστοι.

Σε τι διαφέρει το μετεκλογικό «Δεν υπόσχομαι τίποτα που δεν μπορώ να το πληρώσω»...

Η πρόβλεψη του Τσίπρα πραγματοποιήθηκε...

Θα έλεγα πως πάσχουν απο ανοσογνωσία: ο νευρολόγος τους

Είναι άραγε ζήτημα «στοιχείων» (πλεόνασμα, δείκτες ανεργίας, απορρόφηση κονδυλίων) για να συμπεράνω ότι η κρίση υποχωρεί;

Την Κυριακή, η Αθηνα θα μοιάζει με το Τερεζινστάντ...

Ποιά είναι η εξελικτική πορεία Βορίδη και Πάγκαλου; Ο πρώτος...

Ψινάκης, Γκλέτσος, Μπέος, Μώραλης...

Ή, οπώς λέγαμε καποτε : «Ο Λαμπράκης Ζει »...

Με τον Πάγκαλο συμβαίνει ο,τι και στον «Βασιλιά Ληρ»...

Διακατέχομαι κι εγώ από την ιδέα μιας «επερχόμενης Δημοκρατίας» που οι έννοιες της πολιτικής δεν επαρκούν για να την προσδιορίσουν.

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να επαναλάβω για τον Στάθη Παναγούλη...

Γι’ αυτό το “αύριο” που επικαλέσθηκε εχθές μεγαλοπρεπώς στο Μέγαρο ο Σαμαράς, ο Σαίξπηρ έχει αλλη γνώμη: «Το αύριο και το αύριο και το αύριο. Αύριο: μικρό ,φοβισμένο βήμα -σέρνεται το ένα πίσω από το άλλο- μέρα με τη μέρα μέχρι την τελευταια συλλαβή του χρόνου»

Δεν ήξερα ότι...

Αντί το δίλημμα, ο Βενιζέλος θα έπρεπε να θέσει το στοίχημα του Πασκάλ...

Οι τρεις χιλιάδες άνθρωποι που βρέθηκαν την Παρασκευή στο Γαλλικό Ινστιτούτο από τις 8 έως τις 3 το πρωί, είναι το «αδιευκρίνιστο» εκείνου του 16% των συμπολιτών μας που γυρνάνε την πλάτη τους στα πολιτικά κόμματα. Το Γαλλικό Ινστιτούτο την Παρασκευή το βράδυ θα μπορούσε να είναι ένα εκλογικό κέντρο όπου οι Αθηναίοι ψήφισαν την […]

Είναι αστείο να χρησιμοποιείται η ποίηση για τις ανοησίες Παπανδρέου.

Στο αναστάσιμο άρθρο του περασμένου Σαββάτου ο Θ. Πάγκαλος εξαίροντας «τα μυστήρια του αβγού» παρέλειψε το αυτονόητο: με πορδές δεν βάφονται αβγά - παρότι τα κλούβια έχουν σαφώς οσμή πόρδου.