Μαριλένα Αστραπέλλου

Η καλή μέρα είχε φανεί από το 2013.

Οταν ήταν μικρή, οι γονείς της έκαναν τα πάντα για να της ισιώσουν τα δόντια. «Είπα στον πατέρα μου: "Αν μου βάλετε σιδεράκια, θα αυτοκτονήσω".

Αυτό που τον είχε εντυπωσιάσει περισσότερο από το σπίτι ήταν δύο σταυροί.

Οταν πρωτοείδα τον περασμένο Μάιο φευγαλέα τον τίτλο «Flora Filopappou:

Ο,τι και να κάνει, υπογράφει ως εικαστικός.

Είναι ένα σπίτι-τολμηρό statement που διαλαλεί ότι θέλει να εναρμονιστεί με το περιβάλλον του αφότου αφουγκραστεί όλα τα φυσικά στοιχεία που είναι παρόντα: τη θάλασσα, τον ήλιο, τον ουρανό και το ιδιαίτερο βραχώδες τοπίο.

πιτέλους το πήρε απόφαση. Υστερα από πολλές προσκλήσεις, αρνήσεις και αναβολές, ο Τζέφρι Ευγενίδης θα επισκεφθεί στις 27 Σεπτεμβρίου την Ελλάδα - ας όψεται η διοργάνωση «Αθήνα 2018 - Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου» του Δήμου Αθηναίων, στο πλαίσιο της οποίας του απηύθυνε το αίτημα η αμερικανική πρεσβεία.

«Ζωγραφίζω τον εαυτό μου επειδή είμαι πολύ συχνά μόνη και επειδή είμαι το αντικείμενο που γνωρίζω καλύτερα».

«Απ' όπου πέρασα έχω αφήσει κάτι. Το ίδιο θέλω να κάνω κι εδώ». Η Αννα Καφέτση μιλάει με μια ήρεμη αυτοπεποίθηση καθισμένη στο γραφείο της σε μια γωνία της αχανούς, αχανέστατης νέας πτέρυγας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Είναι ο καλύτερος τρόπος για να προβάλεις διεθνώς μια γκαλερί.

Θα το καταλαβαίναμε ακόμη κι αν δεν βλέπαμε το μισοφαγωμένο μηλαράκι στην πρόσοψη του κτιρίου. Πρόκειται για ένα νέο κατάστημα της Apple και εν προκειμένω φέρει την υπογραφή του Σερ Νόρμαν Φόστερ, όπως άλλωστε και όλα τα καταστήματα της εταιρείας από το 2014 και μετά, με την εξαίρεση ορισμένων που εξακολουθούν να σχεδιάζονται από τους διαχρονικά αγαπημένους αρχιτέκτονες της εταιρείας Bohlin Cywinski Jackson.

Το πρώτο πράγμα που σου κάνει εντύπωση είναι τα έντονα χρώματα στις αφαιρετικές συνθέσεις. Θυμίζουν τις καθαρές, αβίαστες μονοχρωμίες στα κολλάζ του Ανρί Ματίς και δημιουργούν μια ευχάριστη διάθεση.

Το αγαπηµένο του λήµµα στο λεξικό ήταν η λέξη «οµορφιά».

Προσπάθησαν να την απομονώσουν, αλλά η Ντόχα ξέρει πώς να ελίσσεται και να παίζει το παιχνίδι των εντυπώσεων. Ας πούμε, σήμερα που τελειώνει η περιπέτεια του Μουντιάλ στη Ρωσία όλα τα μάτια θα στραφούν με αδημονία στο Κατάρ, όπου θα διεξαχθεί το επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου.

Ησχέση τους δεν υπήρξε ποτέ επεισοδιακή. Αλλωστε, ήταν ανέκαθεν δύσκολο να τα βάζεις με έναν απόντα πατέρα, ιδίως όταν αυτή είναι η νόρμα σε όλα τα σπίτια του κοινωνικού σου περίγυρου.

Ηταν ο πόλεμος των χαρακωμάτων, η πρώτη μεγάλη διεθνής σύρραξη του 20ού αιώνα που θα έδειχνε τον δρόμο για αυτές που θα ακολουθούσαν.

Ο Μαξ Μόρντχελ (1874-1952) ήταν ένας άνθρωπος που προσπάθησε να αλλάξει τον κόσμο. Είχε γεννηθεί στα τέλη του 19ου αιώνα στο Γκρόντνο της σημερινής Λευκορωσίας, μια πόλη στην τότε λεγόμενη «Ζώνη Εγκατάστασης», εκείνη την εκτεταμένη λωρίδα της Δυτικής Ρωσίας όπου οι Εβραίοι της τσαρικής αυτοκρατορίας είχαν περιοριστεί σχεδόν αποκλειστικά κατόπιν διατάγματος.

«Αναζήτησα τη γαλήνη παντού και πουθενά δεν τη βρήκα, παρά σε μια γωνιά μ' ένα βιβλίο»: η κατακλείδα της εισαγωγής του Ουμπέρτο Εκο στο «Ονομα του Ρόδου» ισχύει urbi et orbi, κατ' εξοχήν ωστόσο για τις ημέρες του θέρους και των διακοπών.

ΟΓκάρι Κασπάροφ δεν πίνει τσάι με αγνώστους.

Στο 15ο Λύκειο Κυψέλης η κίνηση δεν σταματά σχεδόν ποτέ.