Η πρόσφατη εμπειρία των ακραίων φυσικών καταστροφών στη χώρα μας, αποδεικνύει ότι η κλιματική αλλαγή, ως πραγματικότητα, καθιστά την αγροτική ανάπτυξη σχοινοβάτη σε ένα τεντωμένο σχοινί, που επιβάλλει ευελιξία και γρήγορα αντανακλαστικά ώστε να διατηρηθούν οι ισορροπίες.
Όσο πουθενά αλλού η πολιτική παραμένει ένας τόπος όπου ο ανορθολογισμός είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός και πρακτικές των σκοτεινών καιρών βρίσκουν πρόσφορο έδαφος ανάπτυξης.
Στις τελευταίες εθνικές εκλογές οι πολίτες, σε όλους τους ποιοτικούς δείκτες, όπως και στα κρίσιμα ερωτήματα των ερευνών της κοινής γνώμης, αξιολογούσαν αρνητικά την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, βαθμολογούσαν όμως ακόμη πιο αρνητικά την αντιπολίτευση
Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.
Περιμένοντας λοιπόν να δούμε ποια θα είναι τελικά η τύχη του Μενέντεζ, ευνόητο είναι ότι η ελληνική πολιτική απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορεί να εξαρτάται μόνο από την εξέλιξη αυτή.
Παρακολουθώντας τις τελευταίες εξελίξεις στον Βόλο, στην Καρδίτσα, στη Λάρισα, δεν χωρεί αμφιβολία ότι απαιτείται εξωγενής παρέμβαση για την επιβίωσή τους.
Θα ήταν ευκταίο να υπάρχει η μέγιστη κοινοβουλευτική συναίνεση σε ό,τι αφορά τα μέλη τα οποία στελεχώνουν τις Ανεξάρτητες Αρχές.
Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης οφείλουν να ανακτήσουν την κυριαρχία τους για να ορίζουν εκείνες ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει.
Η ψήφος στις περιφερειακές εκλογές δεν πρέπει να είναι ξανά η «χαλαρή» ψήφος. Οπως συνηθίζεται. Τα επόμενα πέντε χρόνια, μέσω της επιλογής του κόσμου, θα καθορίσουν σημαντικούς τομείς της ζωής μας με κυριότερο την ασφάλειά μας αλλά και την προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομικής ευημερίας.
Στο ελληνικό πολιτικό σύστημα οι αρχηγοί των κομμάτων – ακόμη και των αριστερών – είναι αποφασιστικής σημασίας
Το γεγονός ότι πρώτη φορά κάποιος/α ανοιχτά ομοφυλόφιλος/η είναι επικεφαλής ελληνικού κόμματος εξουσίας (ο Θεός να το κάνει) είναι ένα σημαντικό σκαλοπάτι στην απότομα ανηφορική σκάλα που οδηγεί στην καλώς εννοούμενη κανονικότητα της βαθιά συντηρητικής κοινωνίας μας.
Η πολιτική σε δεύτερη μοίρα
Οι όροι της επιτυχίας εξαρτώνται από τον ίδιο τον νικητή των εσωτερικών εκλογών. Στο σχέδιό του πρέπει να ανταποκρίνεται και να υποστηρίζεται από μια δομή που να αντιστοιχεί και σε αυτό που λέει και σε αυτό που θέλει να κάνει. Και αυτή δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αντιστοιχεί στους υποστηρικτές του ως τώρα.
Μπορεί η Ευρώπη να αντιμετωπίσει την παράνομη μετανάστευση νόμιμα;
Πώς το είπε ο Μαρξ εκείνο το ωραίο για την Ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα;
Οι επιδόσεις της Νέας Δημοκρατίας δεν δείχνουν να επηρεάζονται ούτε από την αρνητική συγκυρία των φυσικών καταστροφών ούτε από την εκλογή Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ.
Οσο ο κ. Κασσελάκης τελειοποιεί τα ελληνικά του, όσο ετοιμάζεται να πάει φαντάρος ή εξασκείται στο παρκούρ, η χώρα παραμένει χωρίς αξιωματική αντιπολίτευση.
«Και αν είχαμε εκλογές την επόμενη Κυριακή τι θα ψηφίζατε;». «There Is No Alternative».
Η κλιματική κρίση και η ανάγκη ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα που αναδεικνύουν την ανάγκη ενός ανοικτού μοντέλου διακυβέρνησης με περισσότερη ΔΙΑΥΓΕΙΑ.
Διάβαζα πρόσφατα στη «Lifo» μια συνέντευξη του Simon McBurney, συνιδρυτή της θεατρικής ομάδας Complicité, στη Λουίζα Αρκουμανέα. Είπε μεταξύ άλλων: «Ο πολιτισμός μετατρέπεται σε κάτι σαν ένα φλιτζάνι τσάι, κάτι για το οποίο δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη αλλά λειτουργεί ως ψυχαγωγικό πτι-φουρ, ως γλυκό έδεσμα, ή, όπως έγραψε ένας […] αμερικανός κριτικός για τη μουσική, […]