Γνώμες

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι σε ένα δημοψήφισμα με το ερώτημα εάν τα Σκόπια πρέπει να ονομαστούν Δημοκρατία των Σκοπίων όλοι οι Ελληνες θα απαντούσαν «Ναι».

Το ερώτημα είναι ρητορικό, όπως καταλαβαίνετε.

Κοντεύουν πια τρεις δεκαετίες που όλη η Ελλάδα ασχολείται με το όνομα του ακατονόμαστου κράτους στον Βορρά μας. Αν είχαμε επενδύσει τόσο χρόνο και τόση ενέργεια σε κάποια παραγωγική διαδικασία, θα ήμασταν τώρα πλουσιότεροι. Πιθανόν να μην είχαμε καν κρίση.

Διαβάστε:

Η πραγματική συζήτηση δεν θα έπρεπε να είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει σοσιαλδημοκρατία, αλλά τι είναι αυτό που σπρώχνει την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία να γίνεται ΣΥΡΙΖΑ. Τ

«Η δύναμη των λέξεων βρίσκεται στη ρευστότητα / ασάφεια / απροσδιοριστία της έννοιάς τους» λένε οι Γάλλοι. Η δύναμη των ανθρώπων βρίσκεται στην ικανότητά τους να αποδίδουν και στις σαφέστερες έννοιες το επιθυμητό νόημα. Ή, έστω, να τις παρουσιάζουν ως αμφίσημες...

Πολλά ενδιαφέροντα άρθρα γράφτηκαν, όχι μόνο στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής, αλλά και σε άλλα έντυπα, σχετικά με τη νομιμότητα της παρέμβασης του ιταλού προέδρου Σέρτζιο Ματαρέλα να μη δεχτεί τον διορισμό του Πάολο Σαβόνα ως υπουργού Οικονομικών στην κυβέρνηση Κόντε

Μια λεπτή γραμμή χωρίζει την κριτική αμφιβολία από την κακή πίστη.

Ενα περίπλοκο σκηνικό όπου συγκρούονται τα επιμέρους συμφέροντα στήνεται την περίοδο αυτή στην Ευρωπαϊκή Ενωση,

Ολοι τελευταίως, ως γνωστόν, αναζητούν τον χρόνο των εκλογών. Οπου κι αν σταθείς, όπου κι αν βρεθείς, σε ρωτούν: «Πότε θα γίνουν οι εκλογές;». Μοιάζει με την ερώτηση του 1.000.000 δολαρίων, όπως λένε οι Αμερικανοί...

Μια μεταχειρισμένη αλλά ακριβής έκφραση του Φρανσουά Μιτεράν λέει ότι «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων».

Πέρυσι τέτοια εποχή η κυβέρνηση πανηγύριζε επειδή έκλεισε η β' αξιολόγηση και ο τόπος «γυρίζει σελίδα». Ο Πρωθυπουργός αυτοπροσώπως έδωσε το σύνθημα της «μεγάλης αντεπίθεσης».

Η σχεδόν ολοκληρωτική απορρόφηση του ελληνικού πολιτικού προσωπικού με το δήθεν κρίσιμο θέμα της επίλυσης του ονοματολογικού της πΓΔΜ έχει φέρει σε δεύτερη μοίρα το πραγματικό εθνικό πρόβλημα της χώρας, που δεν είναι άλλο από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Διατρέχω, το πρωί της Παρασκευής, τις ειδήσεις της ημέρας όπως εμφανίζονται στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας.

Θα περίμενε κανείς ότι ύστερα από μια δεκαετία κρίσης, με οδυνηρές απογοητεύσεις και διαψεύσεις, τα κύματα παραλογισμού θα είχαν υποχωρήσει.

Στις πολλές συζητήσεις ανά τη χώρα δύο βασικά πολιτικά σενάρια τίθενται στο τραπέζι προς αξιολόγηση. Το πρώτο, θέλει τον λαό, ή καλύτερα το εκλογικό σώμα, να κυριαρχείται στις προσεχείς εκλογές, όποτε αυτές διεξαχθούν, από το δίλημμα «φεύγει ή μένει ο Τσίπρας;».

Η Ελλάδα, η χώρα μας, βρίσκεται για ακόμη μία φορά σε κρίσιμη καμπή. Ολοκληρώνει κατά τα φαινόμενα το πρόγραμμα διάσωσης της οικονομίας και εκπληρώνει τις περισσότερες των υποχρεώσεων που πηγάζουν απ' αυτό, εν μέσω διεθνούς θυέλλης σε περιβάλλον ασταθές και αβέβαιο.

Εξαγωγές και τουρισμός πάνε καλά, αλλά η ιδιωτική κατανάλωση και οι επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου υποχωρούν σύμφωνα με τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου του 2018, διάστημα κατά το οποίο το ΑΕΠ της Ελλάδας ενισχύθηκε κατά 2,3% σε ετήσια βάση.

Βαριές κατηγορίες

Τώρα που κατατέθηκε στη Βουλή το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής πολιτικής και όλοι είδαμε μέτρα και προβλέψεις για τους φόρους, τα έσοδα και τα πρωτογενή πλεονάσματα, οι «παραθυράτοι» βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να σταματήσουν να διαλαλούν στις τηλεοράσεις ότι δεν θα μειωθούν οι συντάξεις τον Ιανουάριο του 2019 και το αφορολόγητο το 2020.