Νέες Εποχές

Hαπορία που είχα πάντα είναι αν θα συνέβαιναν όλοι οι πόλεμοι της Ιστορίας αν πριν από την κήρυξή τους γινόταν δημοψήφισμα. Εξ όσων γνωρίζω, ποτέ δεν έχει γίνει κάτι παρόμοιο και η απόφαση λαμβανόταν πάντοτε από την κυβέρνηση και καμιά δεκαριά ακόμα. Θεωρώ πως στην πλειονότητά τους τα αποτελέσματα θα ήταν αρνητικά. Αναφέρομαι βέβαια στους […]

Ερχεται καλοκαίρι, όμως η φονική κακοκαιρία συνεχίζεται στην Ουκρανία – και κανείς δεν φαίνεται να νοιάζεται να τελειώσει: ούτε καν τυπικά δεν αναφέρονται τα δύο μέρη σε διαπραγματεύσεις για εκεχειρία, ανακωχή, ειρήνη. Εστω για λόγους προπαγανδιστικούς, για να λένε μετά ότι «ο άλλος είναι ανένδοτος, θέλει πόλεμο». Λες και είναι κανονική κατάσταση ο πόλεμος και περίεργη, […]

Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις όπως διαμορφώθηκαν και εξελίχθηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι αναμφίβολα κρίσιμες για την ελληνική εξωτερική πολιτική και ασφάλεια. Εχουν το δικό τους γεωπολιτικό φορτίο, τις δικές τους ιδεολογικές «εκλογικεύσεις», συνοδεύονται από διαφορετικές εκδοχές – αριστερές και δεξιές – ενός λαϊκιστικού, απλουστευτικού και τελικά χωρίς περιεχόμενο αντιαμερικανισμού και για αυτόν τον λόγο είναι και […]

Ο ελληνικός λαός συχνά στην ιστορική του πορεία ενστερνίστηκε ορισμένους μύθους. Με βάση αυτούς τους μύθους καθόρισε ορισμένες φορές την εθνική του πολιτική. Ενας από αυτούς είναι και η δήθεν διαχρονική στήριξη που παρέχει στη χώρα μας η Ρωσία. Για αρκετούς αιώνες συντηρούνταν στο «κοινωνικό υποσυνείδητο» μιας μερίδας Ελλήνων ο θρύλος πως το «ξανθό γένος» […]

Το διεθνές συνέδριο «Παγκόσμιο 1922», το οποίο διεξήχθη στο King’s College London, σε συνεργασία με το Πάντειο Πανεπιστήμιο και το University College Dublin στα τέλη Απριλίου, συγκέντρωσε περίπου είκοσι ομιλητές από διαφορετικά πεδία και γεωγραφικές καταβολές. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα να εντάξουμε το ελληνοτουρκικό 1922 σε ένα ευρύτερο, παγκόσμιο, πλαίσιο. Θα ακολουθήσει το καλοκαίρι […]

Ο πόλεμος του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία εντάσσεται σε μία μακρά παράδοση, τις καταβολές της οποίας εντοπίζουμε σχεδόν έναν αιώνα νωρίτερα στην επαύριο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η παράδοση αυτή θέτει τους άμαχους πληθυσμούς στο επίκεντρο της πολεμικής σύγκρουσης. Πριν από το 1914 οι πολεμικές συρράξεις ακολουθούσαν άγραφους κανόνες αναφορικά με τους πληθυσμούς που ήταν […]

Πώς επηρέασε η Μεγάλη Φωτιά της Σμύρνης το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου; Αυτό είναι το ερώτημα που θέτω στην έρευνά μου. Το προηγούμενο βιβλίο μου «Smyrna’s Ashes» (Οι Στάχτες της Σμύρνης) (Berkeley University Press, 2012) εστίασε στις ευρωπαϊκές απαντήσεις στη φωτιά. Στο νέο μου υπό επεξεργασία βιβλίο με τίτλο «The Last Treaty: The End […]

Το 1922 αποτελεί μια χρονιά-ορόσημο για την Ελλάδα. Σε αντίθεση όμως με το ένδοξο 1821, έτος έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης κατά της οθωμανικής κυριαρχίας, το 1922 υπήρξε μια τραυματική τομή στην Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Η κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου και η ήττα του ελληνικού στρατού στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1919-1922 είχαν ως συνέπεια τον […]

Καταγγέλλοντας τις καταστροφικές συνέπειες των αλλεπάλληλων ευρωπαϊκών πολεμικών συγκρούσεων, ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε μιλήσει για την αναγκαιότητα της Ενωμένης Ευρώπης. Μιας Ευρώπης όπου «…δεν θα υπήρχαν σύνορα, ούτε τελωνοφύλακες, ούτε δασμοί και οι συναλλαγές θα ήταν ελεύθερες…», μιας Ευρώπης με «…ένα κοινό νόμισμα, σε δυο μορφές, μεταλλική και χάρτινη, που θα είχε για στήριγμά του […]

H νέα πλατεία είναι ψηφιακή. Χιλιάδες άνθρωποι ενημερώνονται και επικοινωνούν πια αποκλειστικά μέσω των πλατφορμών (Facebook, Twitter κ.λπ.). Σε αντίθεση, όμως, με την πλατεία του χωριού που είναι δημόσιος χώρος, η ψηφιακή πλατεία είναι μεν δημόσιος χώρος που ελέγχεται, ωστόσο, από ιδιωτικές εταιρείες. Και κάπου εδώ περιπλέκονται τα πράγματα. Μερικές μέρες πριν, ανακοινώθηκε ότι ο […]

Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και παρά ορισμένες αρχικές αμφιβολίες, μάλλον λίγων Ευρωπαίων, για τη σκοπιμότητα ύπαρξης της Ατλαντικής Συμμαχίας στις νέες συνθήκες, το ΝΑΤΟ αποτέλεσε τον βασικό παράγοντα της νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας στην Ευρώπη: Επέτρεψε την απορρόφηση των συνεπειών της ενοποίησης της Γερμανίας, η οποία προκαλούσε την ανησυχία όχι μόνο της τότε Σοβιετικής […]

Ζούσαμε ήδη αρκετά χρόνια σε αυτό το σπίτι. Ισόγειο, έβλεπε από τρεις μεριές σε έναν μεγάλο κήπο που περιλάμβανε κι άλλο ένα συγκρότημα, αλλά τόσο μακριά, που δεν βλεπόμαστε. Εμείς είχαμε τις δικές μας «εσωτερικές» γάτες, πότε δύο, πότε τρεις. Σπάνια έβγαιναν στον κήπο, ήταν κλασικές σπιτόγατες. Κατά καιρούς εμφανιζόταν και κάποια αδέσποτη. Την ταΐζαμε […]

Ενα κομμάτι της ιστορίας του κόσμου γράφτηκε από την έλλειψη λογικής. Κάτι που οι περισσότεροι το θεωρούσαν αδύνατο πριν συμβεί, τελικά συνέβη. Δεν είναι γραμμική καμία εξέλιξη σε τίποτα. Εκεί που όλα δείχνουν να κινούνται βάσει μιας αποδεδειγμένης εξίσωσης, ενός θεωρήματος που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, ξαφνικά η γραμμή τρελαίνεται και αρχίζει να γεμίζει τον χώρο […]

Ηταν σίγουρο, ιδιαιτέρως για όσους έχουν επισκεφθεί την Ουκρανία τα τελευταία χρόνια, ιδίως μετά την εξέγερση της Πλατείας Ανεξαρτησίας, ότι το Κίεβο δεν θα υπέκυπτε εύκολα στη στρατιωτική πίεση της Μόσχας. Αυτό που δεν ήταν δεδομένο και που προσωπικά με εξέπληξε, αν και σημαντικό μέρος του ερευνητικού μου έργου ασχολείται με τη ρωσική εξωτερική πολιτική […]

Μετά την αλλαγή της ηγεσίας, οι διψήφιες δημοσκοπικές επιδόσεις του ΚΙΝΑΛ, ύστερα από παρατεταμένο χειμώνα μονοψήφιων καταγραφών, σηματοδοτούν το πέρασμα στην άνοιξη και στην άνθηση της ελπίδας ότι αυτή τη φορά η άνοιξη ήρθε για να μείνει. Την προηγούμενη άνοιξη, που ξεκίνησε το 2015 με τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠαΣοΚ, ΔΗΜΑΡ, Κινήσεις Πολιτών) και […]

«Κατά βάθος ο ποιητής έχει ένα θέμα: το ζωντανό σώμα του» Γ. Σεφέρης Δεν χρειάζεται να υποβληθεί κανείς σε προστατεκτομή για να σιγήσει μέσα του ο διαβόητος «δαίμων της πορνείας». Με τον Σεφέρη, που στα εξήντα του ατυχώς την υπέστη, συνέβη το αντίθετο: «ο βαθιά χοϊκός και γήινα αισθησιακός Σεφέρης, προ του γήρατος», όπως παρατηρεί […]

Ο πόλεμος και η ζωή συνεχίζονται. Δεν είναι κανενός στο χέρι ούτε τους πολέμους να σταματήσει ούτε τη ζωή να επιταχύνει – να βγει εκείνο το νέο είδος από την εξέλιξη που δεν θα κάνει πολέμους. Είδος που δεν θα είναι εγωιστικό, δεν θα είναι επιθετικό, ούτε ναρκισσιστικό. Αν δεν πεινάει κιόλας και δεν διψάει, ακόμα […]

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ