Η «Φόνισσα» της Εύας Νάθενα είναι τελικά η ταινία που ψηφίστηκε από την… τρίτη (και τελευταία) γνωμοδοτική επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού για την επιλογή της ελληνικής ταινίας που θα εκπροσωπήσει την χώρα μας κατά τη διαγωνιστική διαδικασία των βραβείων Oσκαρ 2025.
Η απόφαση πάρθηκε την περασμένη Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου, αλλά η «Φόνισσα» ήταν η …μόνη ταινία που είχε παραμείνει για ψηφοφορία.
Οι παραγωγοί και σκηνοθέτες όλων των υπόλοιπων (περισσότερων από 20) ταινιών τις είχαν αποσύρει μετά το σκάνδαλο που προέκυψε με την ακύρωση της αρχικής επιτροπής του ΥΠΠΟ, για την οποία ακύρωση διαμαρτυρήθηκαν σχεδόν όλα τα κινηματογραφικά σωματεία και η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.
Θυμίζουμε ότι τον περασμένο Αύγουστο η πρώτη γνωμοδοτική επιτροπή του ΥΠΠΟ ακυρώθηκε από τον Υφυπουργό Πολιτισμού κ. Ιάσωνα Φωτήλα, διότι δεν είχε την υπογραφή έγκρισής του. Είχε δίκιο μεν αλλά ας μην γελιόμαστε. Η υπογραφή για την σύσταση επιτροπής ήταν πάντα μια τυπική διαδικασία και αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους επί σειρά ετών αυτό το σύστημα ακολουθούνταν με την υπογραφή του εκάστοτε αρμοδίου να μπαίνει κατόπιν εορτής.
Συστάθηκε λοιπόν μια δεύτερη επιτροπή από τον ίδιο τον κ. Φωτήλα. Και τι έγινε; Ακολούθησαν… παραιτήσεις μελών της: Ασημίνα Προέδρου και Βασίλης Χαραλαμπόπουλος.
Ελα μου, όμως, που παραιτήσεις υπήρξαν και από την τρίτη… (και τελευταία) επιτροπή, αυτήν δηλαδή που ψήφισε την «Φόνισσα». Εδώ δε ξεπερνιέται κάθε όριο λογικής. Οι παραιτήσεις έγιναν αφού η «Φόνισσα» είχε … ψηφιστεί. Συγκεκριμένα, οι κ.κ. Αναστάσιος Μίχος και Νίκος Πλατύραχος, μέλη της τρίτης επιτροπής παραιτήθηκαν κατόπιν εορτής… την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου.
Ασε δε που μέρος στην ψηφοφορία έλαβαν έξι μέλη και όχι επτά, όσα δηλαδή είναι!
Εν ολίγοις τέτοιο μπάχαλο για μια επιλογή ταινίας για τα Οσκαρ δεν έχει ξανασυμβεί στα χρονικά του ελληνικού κινηματογράφου.
Το μόνο που όλη αυτή η διαδικασία μπορεί να προκαλέσει είναι θλίψη, κυρίως για την κατάντια στους κύκλους της ελληνικής κινηματογραφίας.
Πριν από λιγότερο από ένα μήνα έγραφα ότι ένας ακόμα εμφύλιος πόλεμος έχει ξεσπάσει στην Ελλάδα και αυτή την φορά λαμβάνει χώρα στο πεδίο της 7ης Τέχνης.
Η αίσθηση που η όλη κατάσταση σου δίνει είναι ότι ουδείς Ελληνας κινηματογραφιστής ενδιαφέρεται για το καλό στο σύνολο του ελληνικού κινηματογράφου. Ο καθένας ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του. Για την δική του πάρτη. Για την δική του ταινία.
Επομένως εφόσον το γενικό καλό του ελληνικού κινηματογράφου είναι για τα πανηγύρια, και εφόσον μιλάμε για κατάσταση «σώζων εαυτόν σωθήτω», καλό θα ήταν να βρεθεί θεσμικά μια λύση ώστε τουλάχιστον, οι ρόλοι αυτής της διαδικασίας να είναι ξεκάθαροι.
