Ο Πολ Κρούγκμαν, προχθές, υπήρξε σαφέστερος όλων: Το διεφθαρμένο σύστημα των ολιγαρχών που στηρίζει τον Πούτιν δεν πιέζεται, αν δεν πιεστεί συγχρόνως, το διεφθαρμένο σύστημα των ολιγαρχών που στηρίζουν τις Δημοκρατίες της Δύσης.

“Διότι”, σημειώνει ο νομπελίστας, “ένας τέτοιος πόλεμος κατά της διαφθοράς θα ήταν ο πιο χρήσιμος και δίκαιος πόλεμος που θα είχε κηρυχθεί ποτέ.”

Να προσθέσω πως το μεγαλύτερο κέρδος ενός τέτοιου πολέμου θα ήταν η καταστροφή του
καταναλωτικού πολιτισμού, φτιαγμένου από τους εκατέρωθεν κλεπτοκράτες για τον ολιγόνοο κοσμάκη που γοητεύεται και παρακολουθεί την χλιδή τους -ξεγελώντας οικτρά την δική του φτώχεια;

Οπότε, ποια πυρηνική απειλή όταν ο όλεθρος έχει ήδη συντελεστεί στον πυρήνα της ύπαρξης;

ΥΓ .

Οπότε, γιατί να μη “προσφέρεται” ως διαμεσολαβητής ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς; Τι (δεν) έχει να χάσει;