Στα όρια της παραφροσύνης φαίνεται να κινείται το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος είναι πλέον φανερό ότι έχει καταληφθεί από την τρέλα του μεγαλείου. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς έφθασε να χαρακτηρίσει τον εαυτό του ως τον «εκλεκτό» που έχει επιλεγεί για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με την Κίνα και ότι τα καταφέρνει «πολύ καλά». Οταν είναι γνωστό ότι έχει σημάνει παγκόσμιος συναγερμός εν όψει ενός νέου κύκλου ύφεσης, εξαιτίας ακριβώς του εμπορικού πολέμου που έχει ο ίδιος κηρύξει κατά της Κίνας. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι το δίκτυο CNN ανέφερε πως ορισμένοι ψυχίατροι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πάσχει από «παραισθήσεις», με αποτέλεσμα να τίθεται πλέον το ερώτημα εάν ήλθε η ώρα να ενεργοποιηθεί η 25η τροπολογία του αμερικανικού συντάγματος για αντικατάστασή του, λόγω ακαταλληλότητας να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του.
Τελευταίο δείγμα αυτής της συμπεριφοράς του Ντόναλντ Τραμπ υπήρξε η γνωστή απίστευτη ιστορία με τη Γροιλανδία, η οποία μπορεί αρχικά να αντιμετωπίστηκε ως ένα «κακό ανέκδοτο», στη συνέχεια όμως πήρε δυσάρεστες διπλωματικές διαστάσεις, καθώς ο αμερικανός πρόεδρος δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τη στάση της δανής πρωθυπουργού ως «πρόστυχη», επειδή είχε δηλώσει ότι ήταν «παράλογη» η πρότασή του να αγοράσει τη Γροιλανδία, με αποτέλεσμα να ακυρώσει την επίσημη επίσκεψή του στη Δανία και να θέσει σε δοκιμασία τις διμερείς και συμμαχικές σχέσεις με μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει ότι ενήργησε με βάση την παιδιάστικη λογική του «αφού δεν μου πουλάτε τη Γροιλανδία, τότε κι εγώ δεν έρχομαι να σας επισκεφθώ!». Νοοτροπία εξαιρετικά ανησυχητική για έναν ηγέτη του δυτικού κόσμου, ο οποίος έχει ήδη διακριθεί για την απέχθειά του απέναντι στις διεθνείς συνεργασίες και στις διεθνείς συμφωνίες, εν ονόματι του ακραίου εθνικιστικού συνθήματος «Πρώτα η Αμερική».
Και είναι η απέχθεια αυτή που έχει ήδη οδηγήσει στον προθάλαμο ενός νέου Ψυχρού Πολέμου, μετά την κατάργηση των συμφωνιών για τον έλεγχο των εξοπλισμών. Είναι η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν που έχει δημιουργήσει μια νέα εκρηκτική κατάσταση στην ούτως ή άλλως ταραγμένη ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Είναι η αποχώρηση επίσης από τη συμφωνία για το κλίμα, με τα γνωστά αποτελέσματα που όλοι μας ζούμε τον τελευταίο καιρό. Είναι – πέρα από τις αρνητικές επιπτώσεις για τη διεθνή οικονομία από το εμπάργκο κατά της Κίνας – και η εχθρική συμπεριφορά απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που πρόσφατα βρήκε και έναν επιφανή συμπαραστάτη στο πρόσωπο του Μπόρις Τζόνσον, ενός άλλου ακραίου εθνικιστή της ίδιας νοοτροπίας. Αν λοιπόν αυτός ο παράφρων πρόεδρος δεν είναι και επικίνδυνος για την παγκόσμια τάξη, τότε οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους.
