Βαθμολογία:5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη
————————————-
Τρεις ερωτικές ιστορίες διαφορετικών ηλικιών που εκτυλίσσονται στη σύγχρονη Αθήνα του ρατσισμού, του κυνισμού και της φτώχειας συνδυάζονται εύπεπτα στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη «Ενας άλλος κόσμος» (Ελλάδα, 2015).
Ο νεαρός Σύρος (Ταουφίκ Μπαρχόμ) με τη νεαρή Ελληνίδα (Νίκη Βακάλη), ο 40άρης γιάπης σε κρίση (Παπακαλιάτης) με τη σουηδή ελέγκτρια της εταιρείας του (Αντρέα Οσβαρτ), ο γερμανός φιλέλληνας (Τζέι Κ. Σίμονς) με τη μεσοαστή νοικοκυρά (Μαρία Καβογιάννη).
Εξι ζωές ενταγμένες σε μια πραγματικότητα που δεν ψευτίζει πουθενά και που, από ό,τι φαίνεται, ο δημιουργός της ταινίας έχει μελετήσει καλά. Ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα από την έκπληξη λίγο πριν από το τέλος· ο τρόπος με τον οποίο ο σεναριογράφος Παπακαλιάτης συνδέει τις τρεις ιστορίες σε πιάνει στον ύπνο! Πολύ καλό καστ, προσεγμένες μουσικές επιλογές (Τζόνι Κας, Pink Floyd κ.ά.), ακόμη και η πρωτότυπη μουσική του Κώστα Χρηστίδη που γράφτηκε ειδικά για την ταινία έχει ενδιαφέρον.
Και φυσικά το (προβλέψιμο, γιατί αυτό είναι όντως) στίγμα του Παπακαλιάτη σε όλο του το μεγαλείο: ο έρωτας είναι που ανάβει το φως της αισιοδοξίας στην άκρη του τούνελ. Εχασα την αρίθμηση στις φορές που άκουσα τη λέξη «έρωτας» με τα συνώνυμα και τα παράγωγά της.
Επίσης εκτιμάς το γεγονός ότι ως ηθοποιός ο Παπακαλιάτης αφήνει τον εαυτό του στα μετόπισθεν, μοιράζοντας δίκαια τους έξι βασικούς ρόλους της ιστορίας, συν εκείνου του Μηνά Χατζησάββα (η τελευταία ταινία του) σε κάτι πραγματικά απρόβλεπτο. Ομως η Μαρία Καβογιάννη είναι εκείνη που ξεχωρίζει και κερδίζει το χειροκρότημα σε έναν ρόλο που ισορροπεί με μαεστρία ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ODEON MAΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – STER IΛION – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ODEON OPERA – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – 3 ΑΣΤΕΡΙΑ Ν.ΗΡΑΚΛΕΙΟ – ΦΟΙΒΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ – ΣΙΝΕΑΚ ΠΕΙΡΑΙΑΣ – ΑΝΟΙΞΗ ΧΑΙΔΑΡΙ – ΑΤΤΑΛΟΣ Ν.ΣΜΥΡΝΗ – ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΠΟΡΤΙΝΓΚ Ν.ΣΜΥΡΝΗ – ΟΣΚΑΡ ΑΧΑΡΝΩΝ – Λ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ ΑΙΓΑΛΕΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER CENTURY – CINEPLEXX
———–
Mόνος εναντίον όλων
Ενα υπερβολικά νευρικό παιδί που εύκολα μπορεί να χάσει τον έλεγχο, μια μάνα που ζει στον κόσμο της και αδυνατεί να σταθεί δίπλα του, κρατικοί υπάλληλοι που θέλουν να το βοηθήσουν, ένα σύστημα που τους δένει τα χέρια. «Με το κεφάλι ψηλά» («La tete haute», Γαλλία, 2015), μια ταινία που χωρίς ακριβώς να είναι καταγγελία, επισημαίνει με ρεαλιστικό, άμεσο, ίσως και λίγο κραυγαλέο τρόπο τρωτά του δικαστικού συστήματος ανηλίκων στη Γαλλία στοχεύοντας να καταδείξει τις παγίδες στις οποίες ένα παιδί, χωρίς την κατάλληλη βοήθεια, μπορεί να πέσει και να χάσει τον δρόμο του. Σκηνοθετημένη από την ηθοποιό-σκηνοθέτρια Εμανουέλ Μπερκό, η ταινία με την οποία άνοιξε το εφετινό φεστιβάλ Καννών, εκτυλίσσεται μέσα σε γραφεία δικαστικών ανηλίκων, διαδρόμους δημοσίων υπηρεσιών, εκπαιδευτικά κέντρα και ιδρύματα αποσκοπώντας κυρίως στην ενημέρωση του θεατή. Συνέχεια φωνές, μια μουσική που σου κοπανά αλύπητα τα νεύρα για να αυξήσει την ένταση, ο μικρός Ροντ Παραντό μια αποκάλυψη (ο ήρωάς του θυμίζει εκείνον του μεγαλύτερου σε ηλικία Αντουάν Ολιβιέ Πιλόν στο «Mommy» του Ξαβιέ Ντολάν) αλλά και μια θαυμάσια παρουσία της σπουδαίας Κατρίν Ντενέβ στον ρόλο της δικαστικού ανηλίκων που ενώ ενδιαφέρεται για το καλό του παιδιού, νιώθει ότι η κατάληξη του έργου της θα είναι το πουθενά. Προσέξτε πόσο επιβλητική μπορεί να γίνει παίζοντας σε όλη την ταινία καθιστή! Ολα αυτά βεβαίως, σε μια ταινία που κινείται κάτω από την σκιά των «400 χτυπημάτων» του Φρανσουά Τριφό, η αξία της οποίας δεν θα πάψει ποτέ να φαίνεται.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: CINERAMA – ΑΤΛΑΝΤΙΣ – ΔΑΝΑΟΣ – ΔΙΑΝΑ ΜΑΡΟΥΣΙ – ΕΛΛΗ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΤΖΟΝ ΚΑΣΑΒΕΤΙΣ ΛΙΜΑΝΙ
———–
Η κόλαση της Ρωσίας
Οπως το «Λεβιάθαν» του Αντρέι Ζβιάντζιτζεφ, έτσι και ο «Ηλίθιος» («Durak», Ρωσία, 2015) του Γιούρι Μπίκοφ είναι μια πολύ σκληρή ματιά πάνω στη διεφθαρμένη ως το κόκαλο ρωσική κοινωνία των ημερών μας, όπου μόνον οι ηλίθιοι μπορούν να προβούν σε οποιαδήποτε μορφή αντίστασης. Ενας τέτοιος «ηλίθιος» είναι ο υδραυλικός κεντρικός ήρωας της ταινίας (Αρτέμ Μπιστρόφ) ο οποίος κατά τη διάρκεια μιας νύχτας θα προσπαθήσει να πείσει την κρατική αρχή της πόλης του (η οποία δεν ονομάζεται ποτέ) ότι μια πολυώροφη εργατική πολυκατοικία όπου κατοικούν παραπάνω από 800 άνθρωποι κινδυνεύει να καταρρεύσει εξαιτίας ενός τεράστιου ρήγματος (σημειολογικά η βλάβη οφείλεται σε διαρροή σωληνών αερίου). Αποφασισμένος για πρώτη φορά στη ζωή του να πράξει, ο υδραυλικός θα προκαλέσει θόρυβο πείθοντας τη δήμαρχο της πόλης ότι κάτι πρέπει να γίνει άμεσα. Ξεκινώντας από εκεί ο Μπίκοφ αρχίζει σιγά-σιγά να ξεφλουδίζει το σάπιο μήλο της πόλης και κατά προέκταση της Ρωσίας. Ψευδοκατασκευές, μίζες, λαδώματα, ένας σκουριασμένος κρατικός μηχανισμός, ένα κράτος βυθισμένο στον βούρκο, έτοιμο να κάνει οτιδήποτε χρειάζεται για να τη βγάλει καθαρή. Σημειώνω απλώς ότι, όπως το «Λεβιάθαν», ο «Ηλίθιος» ενόχλησε τρομερά το ρωσικό κράτος με αποτέλεσμα ο υπουργός Πολιτισμού να αποφασίσει τη διακοπή χρηματοδότησης σχεδίων παραγωγής που παρουσιάζουν αρνητική εικόνα για τη Ρωσία. Εν ολίγοις μια «γεμάτη» ροχάλα στη Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν, όπου αν κρίνουμε από όσα βλέπουμε, κάθε ιδανικό έχει γίνει σκόνη, υπόθεση αποκλειστικά των αφελών ηλιθίων.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΙΝΤΕΑΛ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΜΙΚΡΟΚΟΚΟΣΜΟΣ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ – ΝΙΡΒΑΝΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ
———–
Προσκυνώντας την στρογγυλή θεά
H ασπρόμαυρη σάτιρα ποδοσφαίρου «Ο διαιτητής» (Ιταλία, 2015) του Πάολο Τζούκα έχει ως κεντρικό άξονα την αιώνια αντιπαλότητα ανάμεσα σε δυο ομάδες της τελευταίας κατηγορίας σε κάποιο ξεχασμένο χωριό της Σαρδηνίας. Μέσω αυτής της αντιπαλότητας από την οποία «βγαίνουν» απίστευτες λούμπεν ποδοσφαιρόφατσες (για να καταλάβετε, ο μάνατζερ της μιας ομάδας είναι… τυφλός), ο «Διαιτητής» μιλά με χάρη και πικάντικο χιούμορ για τις ομοιότητες της διαφθοράς σε όλο το ποδοσφαιρικό κατεστημένο της Ιταλίας (και ενδεχομένως για τη διαφθορά σε ολόκληρη την ιταλική κοινωνία). Πολύ ενδιαφέρον γύρισμα, η ταινία θυμίζει σπαγγέτι γουέστερν σε αρένες ποδοσφαίρου και διανθίζεται από ευφάνταστες σκηνές, όπως εκείνη στην οποία παίκτες, διαιτητής και λάινσμεν κινούνται χορευτικά μέσα στο γήπεδο. Σίγουρα πάντως όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο δεν θα απογοητευτούν (με τους Στέφανο Ακόρσι, Φραντσέσκο Πανοφίνο κ.ά.).
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΟΡ
——————
Η εγγύηση της PIXAR
Και, τέλος, κάτι που δεν χρειάζεται συστάσεις, τα κινούμενα σχέδια «O καλόσαυρος» («The good dinosaur», ΗΠΑ, 2015) του Πίτερ Σον με την έγκυρη σφραγίδα της PIXAR. Σε προϊστορικό φόντο. Η ταινία κινείται πάνω στη σχέση ενός δεινοσαύρου που προσπαθεί να αποδείξει την αξία του στην οικογένειά του με ένα αγρίμι, δηλαδή ένα παιδάκι που περπατά στα τέσσερα και ενοχλεί. Η φιλία τους γεννιέται και ωριμάζει μέσα από την ασταμάτητη περιπέτεια σε μια ταινία που θα αρέσει στα παιδιά αλλά που δεν έχει το εκτόπισμα του «Ψάχνοντας τον Νέμο» ή του «Ρατατούη», επίσης κινουμένων σχεδίων της PIXAR (προβάλλεται μεταγλωτισμένη και με υποτίτλους, δισδιάστατη και τρισδιάστατη).
Βαθμολογία: 3ΑΘΗΝΑ 2D: CINERAMA – ODEON MAΡΟΥΣΙ – ODEON STARCITY – ODEON ΟΠΕΡΑ – STER ΙΛΙΟΝ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΑΙΓΛΗ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑ – ΔΙΑΝΑ – ΖΕΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ – ΝΑΝΑ – ΟΝΑΡ – ΟΣΚΑΡ – ΣΙΝΕ ΑΛΙΚΗ – ΣΙΝΕ ΑΝΟΙΞΙΣ – ΣΙΝΕ ΧΟΛΑΡΓΟΣ – ΣΙΝΕΑΚ – ΣΟΦΙΑ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – ΣΤΟΥΝΤΙΟ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΦΟΙΒΟΣ AΘΗΝΑ 3 D: ODEON STARCITY – STER ΙΛΙΟΝ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΑΕΛΛΩ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΝΑΝΑ – ΣΙΝΕ ΑΛΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΒΑΚΟΥΡΑ – ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ – VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – STER CENTURY – CINEPLEXX