Οταν ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε ξεκάθαρα «δεν έχουμε ακόμη κάποιο στρατηγικό σχέδιο για τους τρομοκράτες του ISIS», πολλά φρύδια σηκώθηκαν ενοχλημένα. Σοφή ή όχι, αυτή η ειλικρίνεια στόχευε να δώσει τέλος στις υποθέσεις ότι οι ΗΠΑ επρόκειτο να κάνουν άμεσα μία μεγάλη στρατιωτική επέμβαση ενάντια του αυτοαποκαλούμενου «Ισλαμικού Κράτους», στο Ιράκ και στη Συρία.
Οπως εκτιμά σε άρθρο του στον ιστότοπο του τηλεοπτικού δικτύου CNN ο Φίλιπ Κρόουλι, πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ σε προηγούμενη κυβέρνηση του προέδρου Ομπάμα και τώρα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον, «μια αμερικανική εισβολή στη Συρία χωρίς στήριξη από το εσωτερικό της χώρας θα αποτελούσε μια φλέβα χρυσού για να στρατολογήσουν νέους τρομοκράτες, όπως συνέβη με την εισβολή στο Ιράκ το 2003».
Οι ΗΠΑ έχουν σταδιακά αυξήσει τις πιέσεις κατά του ισλαμικού καθεστώτος. Με τη βοήθεια των αμερικανικών αεροπορικών επιδρομών, οι ιρακινές δυνάμεις και οι Κούρδοι «Πεσμεργκά» έχουν ανακτήσει κάποιο από το χαμένο έδαφος, συμπεριλαμβανομένου του φράγματος της Μοσούλης.
Ομως Η ISIS εξακολουθεί να ασκεί σημαντική πειθώ, με τις δυνάμεις της να κρατούν και εξουσιάζουν μεγάλα τμήματα του Ιράκ και της Συρίας. Γι αυτό, εκτιμά ο Κρόουλι, παρόλο που η στρατιωτική δράση ήταν αποτελεσματική, το επόμενο κρίσιμο βήμα πρέπει να είναι πολιτικό, αν δηλαδή η νέα (ακόμη υπό σχηματισμό) κυβέρνηση μπορεί να διορθώσει τα λάθη της κυβέρνησης του Ιρακινού πρωθυπουργού Νούρι αλ Μαλίκι ή όχι, να κυβερνήσει περισσότερο αποτελεσματικά και διεξοδικά, καθώς επίσης να συνενώσει τη χώρα εναντίον των τζιχαντιστών.
Τα λάθη του Ομπάμα
Λέγοντας πως δεν υπάρχει ακόμη ένα στρατηγικό σχέδιο για το ισλαμικό καθεστώς, ο πρόεδρος Ομπάμα ουσιαστικά παραδέχτηκε την έλλειψη αποδοτικής και βιώσιμης στρατηγικής για τη Συρία, κάτι που είναι φανερό τα τελευταία τρία χρόνια. Σίγουρα ο πρόεδρος έχει μερίδιο ευθύνης σε λάθος υπολογισμούς.
Ορθώς ζήτησε από τον Σύριο πρόεδρο Μπασάρ αλ Ασαντ να εγκαταλείψει την εξουσία, υποβαθμίζοντας ωστόσο της ικανότητες επιβίωσής του και το βαθμό που άλλες χώρες θα προχωρούσαν, όπως η Ρωσία για να τον προστατέψουν.
Ορθώς υποστήριξε τη μετριοπαθή αντιπολίτευση, ωστόσο δεν τους παρείχε ουσιαστική στήριξη όταν έπρεπε.
Και πριν από ένα χρόνο, ορθώς ζήτησε στρατιωτική δράση ως αντίδραση στη χρήση χημικών όπλων στη Συρία, αλλά το ότι δεν τράβηξε τη σκανδάλη επέτρεψε στον πρόεδρο Ασαντ να ξαναπάρει το πάνω χέρι και να υπονομεύσει την αξιοπιστία των ΗΠΑ στη περιοχή.
Συμμαχίες, Γερουσία και βομβαρδισμοί
Δεν υπάρχει λύση για το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ αν δεν αντιμετωπιστεί η κατάσταση και στη Συρία. Ο Ασαντ είναι ο βασικός παράγοντας της ανόδου των τζιχαντιστών, άρα αποτελεί μέρος του προβλήματος, όχι της λύσης, σύμφωνα με τον Κρόουλι. Η Ρωσία και το Ιράν παρόλο που αποτελούν οι ίδιες πρόβλημα, θα μπορούσαν να είναι παράγοντες της λύσης, όπως η Σουηδική Αραβία και το Κατάρ.
Θα πάρει χρόνο στις ΗΠΑ να δημιουργήσουν μια ομοφωνία των περιφεριακών παικτών για την απο κοινού αντιμετώπιση της κατάστασης στη Συρία. Χωρίς αυτή, καμία στρατηγική δεν θα πετύχει.
Το Ισλαμικό Κράτος απειλεί ξεκάθαρα τη Δύση. Ομως αυτή τη στιγμή, καταλήγει ο αρθρογράφος, δεν υπάρχει λόγος να πιστέψουμε ότι έχει την ικανότητα ή και το συμφέρον να επιτεθεί απευθείας τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε χώρες της Ευρώπης. Αυτό μπορεί με τον καιρό να αλλάξει, όμως υπάρχει ακόμα χρόνος για την ανάπτυξη ενός κατάλληλου σχεδίου και για την αναζήτηση συμμάχων. Ο πρόεδρος Ομπάμα θα μπορούσε να λάβει επίσης το πράσινο φως της Γερουσίας για στρατιωτική δράση στο εσωτερικό της Συρίας, κάτι που (η Γερουσία) ήταν απρόθυμη να δεχτεί, μόλις ένα χρόνο πριν.



