* Σας λέει κάτι το χωριόΠίκτον; Oχι… Το όνομα Αντώνης Μανώλης; Τίποτε, ε; Και όμως ο Μανώλης ήταν ο πρώτος Ελληνας που πάτησε το πόδι του στην Αυστραλία, και το Πίκτον είναι ένας οικισμός 100 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Σίδνεϊ, όπου τις προάλλες διοργανώθηκε εκδήλωση τιμής στη μνήμη του. Γιατί η καρδιά της πατρίδας εξακολουθεί να χτυπάει και στη μακρινή χώρα των καγκουρό με λογής λογής αφιερώματα.
* Γνωστός ως Antonios Manolis, αλλά καταγραμμένος στα επίσημα χαρτιά ως «Αντώνιος του Μανώλη», ο εν λόγω μετανάστης ήταν ένας ναύτης από την Υδρα, τον οποίο συνέλαβε ο Βασιλικός Στόλος της Αγγλίας το 1827. Μαζίμε έξι άλλους Ελληνες καταδικάστηκε για πειρατεία και εξορίστηκε στο ΣίδνεϊΚόουβ, παρ’ ότι υποστήριζε ότι δεν ήταν πειρατής αλλά έπαιρνε μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα της Ελλάδας.
* Στην Αυστραλία έφθασε τον Αύγουστο του 1829. Οταν του δόθηκε χάρη, τον Ιούλιο του 1836, αντί να επιστρέψει στην πατρίδα, όπως έκαναν οι σύντροφοί του, παντρεύτηκε μια Ιρλανδή και παρέμεινε στη Νέα Νότια Ουαλλία ως τον θάνατό του, το 1880. Εγινε αγρότης και θεωρείται από τους πρώτους καλλιεργητές γης σε εκείνη την περιοχή. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ιστορία του, δεν βρίσκετε;
* Οκτώ στους δέκα Γάλλους ζητούν μείωση της πυρηνικής ενέργειας της Γαλλίας μέσα στα επόμενα 20 χρόνια. Οι λαοί απαιτούν τη στροφή σε άλλες, πιο ασφαλείς, πηγές ενέργειας. Οι κυβερνήσεις τους, και οι πολυεθνικές με τα φοβερά και τρομερά συμφέροντά τους, τους ακούνε;
* Πάντως, οι ρυθμιστικές αρχές για την πυρηνική ενέργεια ανακοίνωσαν ότι τα πυρηνικά εργοστάσια στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη είναι ασφαλή. Το ίδιο δεν θεωρούσαν και οι Ιάπωνες για τα δικά τους εργοστάσια πριν από την καταστροφή;
* Οπως και αν έχει, οι ρυθμιστικές αρχές θααναζητήσουν, διαβεβαίωσαν, τρόπους ώστε να ενισχύσουν περαιτέρω τα μέτρα ασφαλείας. Κάτι είναι και αυτό…
***
Κύριε διευθυντά,
Η αγόρευσή του Εισαγγελέα, ο οποίος πρότεινε την ενοχή της Κατερίνας Θάνου (στο σκίτσο), του Κώστα Κεντέρη και του προπονητή τους Χρήστου Τζέκου, καταγγέλλοντας ότι το πολυσυζητημένο ατύχημα των δύο πρώτων με τη μηχανή του Κεντέρη (συμβάν που στοίχισε τη συμμετοχή τους στους Ολυμπιακούς του 2004) ήταν σκηνοθετημένο, δεν με εξέπληξε. Αυτό περίμενα να ακούσω. Εκείνο όμως που εξακολουθεί να με εκπλήσσει, ή μάλλον να με σοκάρει, είναι η στάση των κατηγορουμένων. Οι οποίοι, παρ’ ότι διέσυραν μια ολόκληρη χώρα – τη χώρα που τους πίστεψε, τους υποστήριξε, τους αποθέωσε, τους έδωσε προνόμια που ελάχιστοι απολαμβάνουν –, δεν είπαν μια συγγνώμη, αν όχι για την απάτη που κατηγορούνται ότι έστησαν, τουλάχιστον επειδή εκείνη την αποφράδα βραδιά… οδηγούσαν επικίνδυνα, έστω απρόσεκτα, στους δρόμους της πόλης. Και είχαν πολλά χρόνια, από τότε που ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με την υπόθεσή τους ως σήμερα, για να το κάνουν, για να μπαλώσουν με αυτόν τον τρόπο, μερικώς, την κατακερματισμένη εικόνα τους. Αντιθέτως, η κυρία Θάνου φρόντισε τις προάλλες να δείξει εκείνους που είναι κατά τη γνώμη της οι πραγματικοί υπεύθυνοι για το τραγικό τέλος της σταδιοδρομίας της δηλώνοντας: «Οι δημοσιογράφοι στέρησαν από την Ελλάδα ένα ολυμπιακό μετάλλιο». Και κάνοντας εμφανές ότι για ορισμένους ένα μετάλλιο, με όποιο τρόπο και αν το αποκτήσουν, είναι πιο σημαντικό από την αξιοπρέπεια των ιδίων και της πατρίδας τους…
Μετά θλίψεως Πανδώρα
