Δεν είχε συμπληρώσει χρόνο στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν απέλυσε τηλεφωνικώς και ενώ ευρίσκετο εκτός Ελλάδος έναν υφυπουργό του. Το μήνυμα ήταν σαφές: ο πρωθυπουργός δεν θα δεχόταν ούτε ολιγωρίες ούτε γκάφες των συνεργατών του. Κυβέρνησε έτσι επί έτη πολλά πειθαρχώντας την κυβέρνησή του και άσκησε την εξουσία συχνά δι΄ αντιπροσώπου (συνήθως εναλλάσσονταν στη θέση του «οπλονόμου» της κυβερνήσεως ο Μένιος Κουτσόγιωργας και ο Αντώνης Λιβάνης).
Ηταν συχνά απασχολημένος περισσότερο με τα εξωτερικά ζητήματα παρά με το εσωτερικό μαγκανοπήγαδο. Μα σε όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του (αν εξαιρέσει κανείς την περίοδο της ασθένειάς του, οπότε και έχασε τις εκλογές) δεν έπαυσε να κυβερνά.
Οι καιροί αλλάζουν βέβαια. Αν το μοντέλο διακυβερνήσεως του Α. Παπανδρέου απέδωσε καρπούς, δεν είναι βέβαιον ότι τα τότε συμβαίνοντα μπορεί στην εποχή μας να επαναληφθούν. Εν τούτοις, ορισμένα πρώτα σύννεφα μοιάζει να σωρεύονται στην περιοχή του πρωθυπουργικού γραφείου.
Πρόκειται προφανώς για ανταγωνισμούς, θεμιτούς ίσως, στους οποίους πρωταγωνιστούν υψηλόβαθμοι συνεργάτες του Πρωθυπουργού- όχι για λόγους ιδεολογικών αντιθέσεων. Πρόκειται για αναμέτρηση παραγόντων της εξουσίας που κάθε τόσο τραβούν το σχοινί προς το μέρος τους. Φυσικά πράγματα: όπως έλεγε ένας παλιός, μακαρίτης από ετών, υπουργός της Δεξιάς, «όταν πηγαίνεις στη Σχολή Ευελπίδων στρατηγός θέλεις να γίνεις και όταν διαβαίνεις την πύλη του Κοινοβουλίου αρχηγό (όλοι!..) φαντάζεσαι τον εαυτό σου». Αλλά αυτή η εποχή δεν προσφέρεται για προσωπικές αναμετρήσεις, ως συνήθως.
Εδώ τελειώνουν οι επισημάνσεις και οι φανεροί υπαινιγμοί για τη ζημιά που γίνεται επειδή ο Μένιος έφυγε και ο Λιβάνης συνταξιοδοτήθηκε.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου (ο οποίος γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον τι διακυβεύεται αυτή την εποχή) μπορεί να σταματήσει το τρένο και να αποβιβάσει όσους θέλει. Περιμένουν πολλοί να καταλάβουν τις θέσεις που αδειάζουν.
