Το δυσάρεστο είναι ότι ο ήλιος μας θα σβήσει. Το ευχάριστο πάλι είναι ότι αυτό θα συμβεί αφού εξαντλήσει τα πυρηνικά του καύσιμα σε περίπου 7 δισεκατομμύρια χρόνια. Θα μετατραπεί σε έναν λευκό νάνο χωρίς ζωή και χωρίς ψυχή.
Ολα αυτά μου τα θύμισε ο πρόεδρος του ΣΥΝ κ. Τσίπρας, o οποίος αστειευόμενος στο συνέδριο έλεγε, απευθυνόμενος νομίζω στους συντρόφους τού ΚΚΕ, ότι «ο ήλιος θα σβήσει σε 7,5 δισεκατομμύρια έτη, σύντροφοι, δεν έχουμε καιρό…». Και βέβαια ο χρόνος είναι ακόμη λιγότερος, αν σκεφτείς ότι η Γη στην οποία κατοικεί ο ΣΥΝ έχει ζωή μόλις 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν την καταπιεί ο ήλιος που θα μετασχηματιστεί σε ερυθρό γίγαντα προσωρινά, ή ακόμη αν φανταστείς ότι ένας αστεροειδής θα μας αφανίσει νωρίτερα, το φαινόμενο του θερμοκηπίου ακόμη νωρίτερα ή η διακυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να διαρκέσει κι άλλες τετραετίες. Αρα έχει δίκιο. Η Αριστερά στο σύνολό της πρέπει να βιαστεί να βρει έναν πειστικό λόγο διακυβέρνησης και να εφαρμόσει, συμμαχώντας μάλλον με άλλες δυνάμεις, τα πιστεύω της, για το καλό μας. Αν θέλει βέβαια. Αλλά ας πάμε λίγο πίσω στα πιο σοβαρά.
Υπάρχουν τριών ειδών αστέρες και ανάλογα με το μέγεθός τους έχουν διαφορετικό τέλος στην πολύχρονη διαμάχη τους με τη βαρύτητα. Εκτός από λευκούς νάνους, έχουμε και μαύρες τρύπες που προέρχονται από αστέρια που εκρήγνυνται, τα σουπερνόβα, και έχουμε και αστέρες νετρονίων που γυρνάνε τρελά γύρω από τον εαυτό τους. Τα σουπερνόβα είναι τα πιο παραγωγικά αστέρια, γιατί από τη σκόνη της έκρηξής τους δημιουργούνται βαρέα μέταλλα και με τη δύναμη της βαρύτητας δημιουργούν νέους αστέρες, και αυτοί μόνο, οι προερχόμενοι από τις εκρήξεις των σουπερνόβα, μπορούν να δημιουργήσουν ζωή. Τέτοιος είναι και ο ήλιος μας, αστέρας δεύτερης γενιάς και παρακαλώ σεβασμό. Αλλο αν θα καταλήξει λευκός, αδύναμος νάνος. Στο μεταξύ, μας έχει φιλοξενήσει, έχει φτιάξει χιλιάδες είδη, καθώς και τον ΣΥΝ, το ΠαΣοΚ, το ΚΚΕ κτλ. και τον ίδιο τον άνθρωπο που μπορεί και μελετάει όλα αυτά και ο οποίος έχει καταλήξει μόλις πρόσφατα στο ότι όλα κινούνται, και όλα πεθαίνουν. Παλαιότερα επιστήμονες του κύρους του Αϊνστάιν πίστευαν ότι η κατάσταση του Σύμπαντος είναι σταθερή (steady state) και τίποτε δεν αλλάζει. Δεν είχαν καταλάβει ότι οι ήλιοι κανιβαλίζουν τα υλικά τους, αρχίζοντας από το υδρογόνο και καταλήγοντας στα βαρύτερα στοιχεία, και ότι αυτός ο κανιβαλισμός παράγει την απαιτούμενη ενέργεια που φτάνει στη Γη υπό μορφήν ακτινοβολίας και μας συντηρεί. Και όλα αυτά για να αντισταθμίσουν τη δύναμη της βαρύτητας που υπομονετικά περιμένει να τους καταστρέψει οριστικά. Τους αστέρες εννοώ. Τα κόμματα πάλι σαν μέρος του Σύμπαντος, σκέφτομαι, δεν μπορεί παρά να ακολουθούν τους γενικούς νόμους της Φύσης. Γεννιούνται, μεγαλώνουν και πεθαίνουν μετατρεπόμενα σε «κομματικά λείψανα», δηλαδή λευκούς νάνους, μαύρες τρύπες και τα λοιπά.
Υπάρχουν άραγε κόμματα στη χώρα μας που μπορούν να θεωρηθούν «λευκοί νάνοι», δηλαδή έχουν χάσει την ενέργειά τους, έχουν καταναλώσει τα υλικά που «έκαιγαν» για να αντιμετωπίσουν τη βαρύτητα των απαιτήσεων της μεταβαλλόμενης κοινωνίας και τελικά περιφέρονται αδύναμα και χωρίς ψυχή «κομματικά λείψανα» με όλο τον σεβασμό και σε αυτά; Υπάρχουν τάχα κόμματα που καταλήγουν στην έκρηξη και με τα υπολείμματά τους θα δημιουργηθούν νέα κόμματα, εμπλουτισμένα με ιδέες και λύσεις για τα σύγχρονα προβλήματα; Υπάρχουν κόμματα ή κινήσεις σαν τους αστέρες νετρονίων που περιφέρονται στο πολιτικό στερέωμα ασκόπως; Ποιος ξέρει!
Και ύστερα αβίαστα τίθεται το ερώτημα: Υπάρχουν τρόποι αποτροπής της φυσικής εξέλιξης γέννησης και θανάτου των κομμάτων; Ενας μόνο τρόπος υπάρχει για να αποφευχθεί η εξάντληση των «πυρηνικών» αποθεμάτων τους. Να τους προσφερθεί έξωθεν ενέργεια, δηλαδή ιδέες, άνθρωποι, και πάθος για να λύσουν τα προβλήματα που κατακλύζουν το ανθρώπινο είδος σε χρόνους βιολογικούς, όπως η κρίση τροφίμων, η ακρίβεια, η πτώση των χρηματιστηρίων, η καταστροφή του περιβάλλοντος και οι φόροι κατοχής, που μαζί με όλα τα άλλα μέτρα κατά της οικοδομής μάς οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση του ΑΕΠ στον πιο ακατάλληλο χρόνο.
Πάντως απ΄ ό,τι φαίνεται η ελληνική εκτός ΠαΣοΚ Αριστερά δεν δείχνει να έχει διάθεση να μετατραπεί σε κυβερνώσα και να εφαρμόσει έστω μέρος του προγράμματός της. Μπορεί και να έχει δίκιο σε ό,τι την αφορά. Με αυτά τα δεδομένα μάλλον εκείνο που μένει είναι να παρατηρούμε, όπως στο Σύμπαν, και μάλιστα χωρίς το τηλεσκόπιο Ηubble που τόσα μας έμαθε για τη συμπεριφορά και την εξέλιξη των αστέρων, τις προσπάθειες του ΠαΣοΚ και του κ. Λούλη για την κατάκτηση του συνεχώς πιεζόμενου κοινωνικού κέντρου, για να δούμε τι θα γίνει στο στερέωμα των κομματικών μας αστέρων και στην αναπόφευκτη κίνηση της ζωής προς τον θάνατο. Τον δικό μας ή κάποιων κομματικών και άλλων σχηματισμών.
