Η νεοσυντηρητική λαίλαπα έχει φέρει πολλούς Αμερικανούς στα όρια της αντοχής τους. Ακόμη και αυτός ο από επταετίας πρόεδρός τους, ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος, έφτασε ως την αυτοκριτική: τις προάλλες δήλωσε ότι δεν είναι ικανοποιημένος από την «πρόοδο στο Ιράκ». Μίλησε τάχα η συνείδηση ενός «ξαναγεννημένου χριστιανού»; Ή μήπως διαβλέπει την εκλογική ήττα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος το 2008 και την απομάκρυνση από την εξουσία των ακροδεξιών που έχουν κάνει κατάληψη στην Ουάσιγκτον;
Στην κρίση του λαού
Προεκλογική γαρ η χρονιά που ξεκινά. Σειρά του αμερικανικού λαού να νιώσει και πάλι κυρίαρχος. Το ποιος θα κυβερνήσει, θα κριθεί στις κάλπες εφέτος τον Νοέμβριο. Το πώς θα κυβερνήσει, θα φανεί από τον Ιανουάριο του 2009, με την εγκατάσταση του νέου προέδρου στον Λευκό Οίκο. Αυτό που φαίνεται τώρα είναι ότι ο αμερικανικός λαός επιθυμεί την αλλαγή.
Ο αγώνας ξεκίνησε στις προκριματικές της Αϊόβα, όπου στο μεν στρατόπεδο των Δημοκρατικών κυριαρχούν η γνωστή και μη εξαιρετέα Χίλαρι Κλίντον και ο Αφροαμερικανός Μπάρακ Ομπάμα, ενώ σε εκείνο των Ρεπουμπλικανών κυριαρχούν ο πολυθρύλητος πρώην δήμαρχος Νέας Υόρκης Ρούντολφ Τζουλιάνι και ένας Μορμόνος, ο Μιτ Ρόμνι, ο οποίος ούτε πίνει ούτε καπνίζει και αποφεύγει το κρέας, αλλά το δόγμα του επιβάλλει την «κοινοκτημοσύνη αγαθών και γυναικών».
Θα χρειαστεί να περιμένει οπλανήτης οπωσδήποτε άλλο ένα δωδεκάμηνο, προκειμένου να διακρίνει κάποια έστω προμηνύματα αλλαγής στην πολιτική της Ουάσιγκτον, κυρίως στην εξωτερική πολιτική, που δύσκολα αλλάζει, όπως διδάσκει η στοιχειώδης πολιτική εμπειρία. Του 2009 θα προηγηθεί ένα 2008 αμιγώς προεκλογικό, με τις γνωστές διαδικασίες που επιβάλλει το αμερικανικό Σύνταγμα. Προκριματικές- ανακήρυξη του υποψηφίου κάθε κόμματος- τελική αναμέτρηση- Λευκός Οίκος.
Αυτή τη φορά η προεκλογική περίοδος είναι η πιο δαπανηρή στα αμερικανικά πολιτικά χρονικά. Τα συντροφικά μαχαιρώματα κυριαρχούν στα χαρακώματα των Δημοκρατικών. Βλέποντας τα ποσοστά της να υποχωρούν στις δημοσκοπήσεις, η Χίλαριαποφάσισε να σφυροκοπήσει με κάθε μέσον (βλέπε: «λάσπη»…) τον Ομπάμα. Οταν οι προκριματικές αναδείξουν τον νικητή, τότε όλοι μαζί (;) οι Δημοκρατικοί θα στηρίξουν τον εκλεκτό τους για το Λευκό Οίκο. Το δίλημμα για τους δημοκρατικούς ψηφοφόρους είναι: Αφροαμερικανός ή γυναίκα. Καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο πρωτιές ανατρεπτικές, αφού γυναίκα πρόεδρο έχουν δει τα μάτια τους μόνο στον κινηματογράφο και μαύρο πρόεδρο μόνο σε τηλεοπτικό σίριαλ.
Το εξάπτυχο της ανησυχίας
Δεν βρίσκεται μόνο η δημοτικότητα του προέδρου Μπους στα χαμηλότερα επίπεδά της. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν έντονη και γενική δυσφορία. Δύο στους τρεις πολίτες των ΗΠΑ δηλώνουν ότι «δεν έχουν νιώσει χειρότερα από όσο σήμερα, τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια».
Πόλεμος στο Ιράκ, εθνική ασφάλεια, ακρίβεια, ιατρική περίθαλψη (συν το ασφαλιστικό σύστημα), Παιδεία, απασχόληση. Ιδού το εξάπτυχο των ανησυχιών, όπως προκύπτει από δημοσκοπήσεις εθνικής κλίμακας. Από όλα αυτά, τίποτε δεν εμπνέει αισιοδοξία. Το Ιράκ έχει ήδη κοστίσει περί το 1 τρισ. δολάρια και έχει εξελιχθεί σε βραχνά. Από τους μνηστήρες της προεδρίας, μόνο ο προνοητικός κ. Ομπάμα δεν είχε εγκρίνει τον πόλεμο.
Για την ακρίβεια, ούτε λόγος να γίνεται. Ο αμερικανός καταναλωτής χώνει το χέρι βαθύτερα στο πορτοφόλι του καθώς την αγορά ταλανίζουν αυξήσεις στις τιμές πολλών αγαθών. Εδώ βέβαια είναι ευκολότερες οι υποσχέσεις. Ο κοινός νους όμως διερωτάται ως πού μπορεί να φθάσει η κατρακύλα του δολαρίου. Η υποτίμησή του επηρεάζει τις τιμές καυσίμων και τροφίμων δυσκολεύοντας τη ζωή των ασθενέστερων ομάδων του πληθυσμού. Τα νοικοκυριά πληρώνουν αυτό το χειμώνα για θέρμανση 120 δολάρια παραπάνω από τον προηγούμενο. Και ο «μαύρος χρυσός» χορεύει γύρω από τα 100 δολάρια το βαρέλι.
Εθνική ασφάλεια; Εδώ τα πράγματα αγριεύουν. Η Χίλαρι Κλίντον, η οποία ως γνωστόν σταδιακά ολισθαίνει προς όλο και πιο δεξιές θέσεις, δήλωσε ότι αν δεχόταν η Αμερική επίθεση δεν θα δίσταζε ούτε στιγμή να αρχίσει έναν πόλεμο.
Ο Ρούντι Τζουλιάνι, ο οποίος ως δήμαρχος είχε συμβάλει ουσιαστικά στην ανάνηψη της Νέας Υόρκης από το σοκ της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, προειδοποιεί ότι ένα «ενδεχόμενο» φιάσκο στο Ιράκ (λες και το φιάσκο δεν έχει ήδη συμβεί) θα εκθέσει τις ΗΠΑ σε χειρότερες τρομοκρατικές επιθέσεις. Και πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Μετά το Γκουαντάναμο, το χάος…
