Ο κ. Γιώργος Κώτσαλος κατάγεται από ασφαλιστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Εθνικής Ασφαλιστικής. Ο ίδιος ξεκίνησε την καριέρα του από την Interamerican. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1951 και σπούδασε ασφαλιστικά στο Λονδίνο. Ως το 1976 εργάστηκε ως ασφαλιστής. Από το 1987 ως το 1992 ήταν αναπληρωτής γενικός διευθυντής τής Generali Hellas και το 1993 έγινε διευθύνων σύμβουλος της Φοίνιξ Γενικαί Ασφάλειαι της Ελλάδος.
Ενας άνθρωπος γέννημα θρέμμα ασφαλιστής όχι μόνο «αντάλλαξε» την καριέρα του στον ιδιωτικό τομέα με μια επισφαλή καριέρα στον ευρύτερο δημόσιο χώρο, αλλά και είναι αισιόδοξος για το μέλλον, δηλώνοντας πως το κλειστό κουτί του μάνατζμεντ στο Δημόσιο άνοιξε, και μάλιστα με πολύ καλές συνθήκες και ακόμη καλύτερες προοπτικές! «Είναι μία νέα σελίδα πολύ ενδιαφέρουσα για τους μάνατζερ. Οι νοοτροπίες των ευρύτερων διοικήσεων, είτε αυτές είναι πολιτικές είτε τραπεζικές, έχουν αλλάξει» λέει.
Ο δρόμος είναι ανοικτός λοιπόν για όσους θέλουν να σταδιοδρομήσουν στο Δημόσιο; «Ναι, αλλά με προϋποθέσεις» αναφέρει ο ίδιος. Ο άνθρωπος που θα θελήσει να διεκδικήσει μία θέση στα ανώτατα κλιμάκια του ευρύτερου δημόσιου τομέα πρέπει να έχει υπόψη ότι «η προσωρινότητα της θέσης είναι δεδομένη, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων». Επισημαίνει: «Αν κατορθώσεις να έχεις αποτελέσματα, παρά τις τεράστιες δυσκολίες του δύσκαμπτου χώρου του Δημοσίου, έχεις αποκομίσει τεράστια εμπειρία, πολύ χρήσιμη για τη μετέπειτα πορεία σου σε οποιονδήποτε χώρο. Βέβαια, για να πετύχεις, χρειάζονται προσωπικές και επαγγελματικές θυσίες. Γιατί να σε πληρώνουν για να σε βρίζουν ελάχιστοι το αντέχουν» ομολογεί ο κ. Κώτσαλος.
Ποια είναι η κίνηση εκείνη που οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα; «Σταθερές διοικήσεις, απλή στρατηγική, εκτεταμένη αποκέντρωση, κάτι που για να γίνει στο Δημόσιο φαίνεται πως είναι ακόμη πολύ δύσκολο. Και βέβαια, για να είσαι ανταγωνιστικός, πρέπει να συναγωνίζεσαι την ιδιωτική επιχείρηση σε όλα τα επίπεδα, από την εμφάνιση και τη συμπεριφορά ως το δελεαστικό προϊόν που θα προσφέρεις στον πελάτη. Αν εκθέσεις τους ανθρώπους σου στην αγορά, έχεις λύσει όλα σου τα προβλήματα».
Ο ίδιος, από το 1993 που ανέλαβε καθήκοντα διευθύνοντος συμβούλου τής Φοίνιξ Ασφάλειες, κατάφερε να αναδιοργανώσει και να εκσυγχρονίσει την εταιρεία, έτσι που σήμερα να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τα οποία επεβλήθησαν από την αγορά. «Κλείνουμε πια μεγάλες δουλειές από το τηλέφωνο» λέει.
Ποιοι όμως είναι εκείνοι που πετυχαίνουν στον χώρο των ασφαλειών; «Εκείνοι που καταφέρνουν να συνδυάζουν τις νέες ιδέες με την παράδοση» λέει ο κ. Κώτσαλος. «Αυτή τη συνταγή», προσθέτει, «εφαρμόσαμε και στον Φοίνικα. Η εταιρεία είχε και έχει πολύ καλό έμψυχο δυναμικό, με πολλές δυνατότητες, που δεν τους είχε δοθεί η ευκαιρία δράσης ή δεν είχαν το βασικό εκπαιδευτικό υπόβαθρο. Φροντίσαμε με τις κατάλληλες κινήσεις να αξιοποιήσουμε και τις δύο περιπτώσεις εργαζομένων. Κορυφαία κίνησή μας ήταν η δημιουργία θυγατρικής εταιρείας, της Φοίνιξ Ασφάλειες Πιστώσεων και Εγγυήσεων, που αποτελεί και τη μεγαλύτερη στρατηγική συμμαχία στα Βαλκάνια, δεδομένου ότι συμμετέχουν μετοχικά εκτός της Εμπορικής Τράπεζας και της Εμπορικής Factoring, η γερμανική εταιρεία Hermes και η γαλλική Euller (SFAC)».
Θα συνιστούσε λοιπόν στους νέους να ασχοληθούν με τον χώρο των ασφαλειών; «Το επάγγελμα του ασφαλιστή», λέει, «θα είχε στην Ελλάδα πολύ μεγάλες προοπτικές, με την προϋπόθεση ότι θα δοθούν μεγαλύτερα κίνητρα από την πολιτεία, όπως φοροαπαλλαγές των ασφαλίστρων καταστροφικών κινδύνων. Ο χώρος των υπηρεσιών χρειάζεται επικοινωνιακούς χαρακτήρες, ανεξάρτητα από το αν θα εργαστούν στον τεχνικό, διαχειριστικό ή εμπορικό τομέα. Αν ένας νέος δεν έχει αυτό το χαρακτηριστικό, θα είναι μάλλον δύσκολο να προοδεύσει στον τομέα των ασφαλειών. Η εμπειρία των ασφαλιστών θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη στις διαδικασίες τυποποίησης μεθόδων, προϊόντων, καθώς και σε χαρακτηρισμούς επάρκειας της ασφάλειας των προϊόντων, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Επίσης θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύτιμες συμβουλές στην πρόληψη ατυχημάτων, πυρκαϊών, βελτίωση συσκευασίας, βοήθειας έπειτα από φυσικές καταστροφές κλπ.».
Οταν ο κ. Κώτσαλος ερωτάται για το αν ισχύει ακόμη το περίφημο «μέσον» για ένα διορισμό στο Δημόσιο, απαντά κατηγορηματικά «όχι». «Ειδικά εγώ», λέει, «μπήκα στο Δημόσιο γιατί με συνέστησαν οι άνθρωποι της ιδιωτικής ασφαλιστικής αγοράς. Οι πιέσεις για προσλήψεις στο Δημόσιο δεν θα σταματήσουν ποτέ. Εγώ πάντως δεν πιέστηκα. Αλλά δεν μπορώ να χρεωθώ έναν άνθρωπο που δεν πληροί τις προϋποθέσεις μόνο και μόνο γιατί κάποιος πιέζει να τον προσλάβω. Για να είμαι χρήσιμος, πρέπει να έχω να παρουσιάσω αποτελέσματα και θα τα πετύχω μόνο με ικανούς συνεργάτες. Αν ο Φοίνικας δεν πάει καλά, ποιος θα είναι ευχαριστημένος; Σήμερα τα αποτελέσματα φαίνονται. Δεν είναι όπως παλιά. Προσωπική δε αρχή μου είναι να μην κάνω δουλειές με φίλους, γιατί δεν μπορείς να τους κρίνεις αντικειμενικά. Το πρώτο που με ενδιαφέρει είναι η εντιμότητα. Η προσωπικότητα του ανθρώπου. Αυτοί που έχουν επενδύσει πολύ χρόνο στην απόκτηση πτυχίων, νομίζω ότι έχουν μείνει πίσω στην ευελιξία που απαιτεί η αγορά. Από πλευράς πτυχίων προτιμώ αυτά του εξωτερικού και ειδικότερα των πολιτικών μηχανικών ή των μηχανολόγων και των δικηγόρων. Εχουν δομημένη σκέψη και αντιλαμβάνονται συνολικά το ασφαλιστικό μέρος στον μισό χρόνο απ’ ό,τι ένας οικονομολόγος. Στη συνέχεια αυτούς που έχουν σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων, που γνωρίζουν από έρευνες ανθρωπίνου δυναμικού. Αλλά στις ασφάλειες εκείνο που προέχει είναι να μπορεί κάποιος να δημιουργεί υπεραξίες για την εταιρεία του και να έχει πείρα, κάτι που δεν αποκτιέται θεωρητικά. Πρέπει να τη ζήσεις».
