Οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες και τα κράτη επεμβαίνουν στις αγορές με εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ προκειμένου να εμποδίσουν το παγκόσμιο κραχ. Ως τώρα δεν υπάρχουν εντυπωσιακά αποτελέσματα: ο φόβος είναι σήμερα μεγάλος, όσο μεγάλη ήταν πριν η απληστία που οδήγησε στην παγκόσμια χρηματοοικονομική «φούσκα» και στη σημερινή κρίση. Τα χρηματιστήρια γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα κράτη δεν είναι σε θέση να τα στηρίξουν, τα κεφάλαια που θα απαιτούνταν είναι τεράστια, δεν τα διαθέτει κανένα, ούτε καν όλα μαζί. Γνωρίζουν επίσης πολύ καλά ότι, όπως η άνοδος είναι αυτοεκπληρούμενη προφητεία όταν οι περισσότεροι πιστεύουν ότι θα ανέβουν οι τιμές (και άρα αγοράζουν και τις ανεβάζουν), αυτοεκπληρούμενη προφητεία είναι και η πτώση όταν οι περισσότεροι πιστεύουν σε αυτή- διότι τότε πουλάνε και καταρρέουν οι αγορές. Αρα, όσο ο φόβος κυριαρχεί, οι αγορές θα κατρακυλούν. Τα κράτη θα έπρεπε να είχαν επέμβει προληπτικά, θέτοντας φραγμούς και ελέγχους. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς σοσιαλιστής, ούτε καν κεϋνσιανός, για να υποστηρίζει τη ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους: ο θεωρούμενος ως μέγας κερδοσκόπος Τζορτζ Σόρος την υποστήριζε με θέρμη, προειδοποιώντας ότι οδηγούμαστε σε χρηματοοικονομική καταστροφή, διότι οι αγορές δεν είναι αυτορρυθμιζόμενα συστήματα που ισορροπούν μόνα τους, οι αγορές είναι συστήματα με θετική ανάδραση, μεγεθύνουν τις διαταράξεις που εμφανίζονται- μεγέθυναν πριν την απληστία, τώρα μεγεθύνουν τον φόβο. Εστω και αργά, ίσως η κρατική παρέμβαση μπορέσει να ελέγξει τον φόβο- αλλά πρέπει μετά να λάβει μέτρα για να συμμαζέψει την απληστία.