Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ●Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr

«Η αλήθεια για το νοσοκομείο μας και για μένα»
Στο φύλλο της εφημερίδας σας στις 16 Ιουλίου διάβασα με έκπληξη τη δημοσίευση της συκοφαντικής για το Νοσοκομείο που εργάζομαι και για το άτομό μου προσωπικά επιστολής της κυρίας Σ. Παϊπέτη. Για την αποκατάσταση της προφανούς αλήθειας και σε απάντηση των απαράδεκτων σχολίων έχω να επισημάνω τα εξής. Ο πατέρας της κυρίας Παϊπέτη διακομίστηκε στο Νοσοκομείο μας στις 18.1.2008 με βαρύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλεύτηκε στην Α΄ Παθολογική Κλινική, της οποίας έχω την τιμή να είμαι διευθυντής. Ο ασθενής, χάρις στην ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα, βελτιώθηκε θεαματικά και σύντομα αποκαταστάθηκαν πλήρως το επίπεδο και το περιεχόμενο των νοητικών λειτουργιών του, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της κινητικότητάς του. Νοσηλεύτηκε στην κλινική επί έναν μήνα, υπερβαίνοντας κατά πολύ τον χρόνο νοσηλείας που χρειαζόταν, για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας, επειδή το περιβάλλον ήταν απρόθυμο να τον πάρει στο σπίτι και αναζητούσε ίδρυμα για την εναπόθεση του ασθενούς. Ο ασθενής εξήλθε από το Νοσοκομείο μας με τη σύμφωνη γνώμη των οικείων σε άριστη κατάσταση, σχεδόν πλήρως αποκατεστημένος, απύρετος, χωρίς κατακλίσεις. Ο ισχυρισμός της κυρίας Παϊπέτη ότι την προέτρεψα να πάρει τον πατέρα της την επομένη γιατί θα τον βρει στους αστέγους προκαλεί την κοινή λογική. Διότι κανένας δεν έχει δικαιοδοσία εξώσεως ασθενούς χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των οικείων.

Τα γεγονότα αρκούν για να διαψεύσουν απολύτως την κυρία Παϊπέτη. Τα προβλήματα της κτιριακής υποδομής των δημοσίων νοσοκομείων και των ελλείψεων προσωπικού είναι σε όλους γνωστά. Οταν, όμως, με αυτά τα λειτουργικά προβλήματα ένας ασθενής 88 ετών με βαρύ εγκεφαλικό και πολλαπλές υποκείμενες νόσους αποκαθίσταται, το προσωπικό της κλινικής, ιατρικό και νοσηλευτικό, απαιτούμε αναγνώριση ανιδιοτελούς, ψυχοφθόρου καθημερινού αγώνα και όχι συκοφαντικές κορόνες για έλλειψη ενδιαφέροντος. Ακόμη περισσότερο, αξιώνουμε αναγνώριση της κοινωνικής μας ευαισθησίας. Λόγω αυτής της ευαισθησίας διακινδυνεύσαμε, με τη μακρά νοσηλεία του ασθενή, να θεωρηθούμε κοινωνικά και δεοντολογικά αναίσθητοι απέναντι των συνανθρώπων που έχουν ανάγκη νοσηλευτικής κλίνης και τη στερούσαμε, νοσηλεύοντας άνθρωπο που δεν χρειαζόταν περαιτέρω νοσηλεία αλλά οικιακή φροντίδα. Το νοσοκομείο είναι χώρος δαπανηρότατης για όλους μας δευτεροβάθμιας περίθαλψης και όχι γηροκομείο. Αλλωστε, η παράταση της παραμονής των ασθενών αυτών στο νοσοκομείο επισύρει τον άμεσο κίνδυνο της νοσοκομειακής λοίμωξης, με σοβαρό κίνδυνο για τη ζωή τους. Τελειώνοντας θα σημειώσω μία τελευταία λεπτομέρεια που καταρρίπτει τους ισχυρισμούς της επιστολογράφου για ανύπαρκτο κοινωνικά ασφαλιστικό σύστημα στη χώρα μας. Το ΙΚΑ παρέχει στους ασφαλισμένους του ιατρική φροντίδα στο σπίτι με το δίκτυο των οικογενειακών γιατρών. Επίσης, παρέχει φυσιοθεραπείες στο σπίτι για την αποκατάσταση των ασθενών με υπολειμματική κινητικότητα. Επίσης, παρέχει ειδικό μηνιαίο βοήθημα για οικιακή βοήθεια σε άτομα με εγκεφαλικά επεισόδια. Τέλος, έχει σύμβαση με ιδιωτικές κλινικές, στις οποίες ασθενείς που έχουν περαιτέρω ανάγκη για νοσηλευτική φροντίδα μπορούν να παραμείνουν για εύλογο χρονικό διάστημα με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη. Και επειδή η ελληνογερμανίδα επιστολογράφος συμπληρώνει με την κατηγορία ότι οι Ελληνες πονούν τους συνανθρώπους μόνο υπό πληρωμή, δηλώνω ότι, από τα χρήματα που ισχυρίζεται ότι ξόδεψε για τον πατέρα της, ούτε ένα ευρώ δεν αντιστοιχεί στις υπηρεσίες που προσέφερε το Νοσοκομείο μας. Η επιλογή για τοποθέτηση του πατέρα της σε γηροκομείο αντί για το σπίτι του είναι δική της.

ΥΓ.: Προ διετίας η μητέρα μου έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο. Υστερα από ολιγοήμερη νοσηλεία τη μετέφερα στο σπίτι, συμμετέχοντας ο ίδιος ενεργά στην καθημερινή της φροντίδα. Εμεινε κατάκοιτη 19 μήνες μέχρι να πεθάνει. Είμαι υπερήφανος γιατί μπόρεσα να κάνω αυτά τα λίγα για τον άνθρωπο που με έφερε και με ταξίδεψε στη ζωή. Η κυρία Παϊπέτη είναι;

Με τη ρητή επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός μου.

Παρακαλώ να δημοσιεύσετε την παρούσα απαντητική επιστολή μου, προκειμένου να προβείτε σε αποκατάσταση της τρωθείσας τιμής και υπόληψής μου.

Δρ ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΣ Διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας 1ου Νοσοκομείου ΙΚΑ ΕΤΑΜ Αθηνών

Τα υποβρύχια του Ιουλίου 1974
Στο φύλλο 15407/12.7.2008 της έγκριτης εφημερίδας σας, ο επιστολογράφος σας κ. Μιχ. Κουβάτσος, υποστράτηγος ε.α., αναφέρει ότι η τουρκική εισβολή στην Κύπρο την πρωία της 20.7.1974 θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν τα δύο ελληνικά υποβρύχια που ευρίσκοντο ανοικτά της Κυρήνειας και έβλεπαν με τα περισκόπιά τους την τουρκική αποβατική δύναμη είχαν επιτεθεί και καταβυθίσει τα εχθρικά πλοία. Δυστυχώς, η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική. Τα ελληνικά υποβρύχια «Γλαύκος» (κυβερνήτης πλωτάρχης Β. Γαβριήλ) και «Νηρεύς» (κυβερνήτης πλωτάρχης Ι. Παναγιωτόπουλος) είχαν διαταχθεί να πλεύσουν εν καταδύσει προς την Κύπρο και να εγκαταστήσουν πολεμικές περιπολίες βορείως της Μεγαλονήσου, μεταξύ των μεσημβρινών 32μ30΄Α- 34μ30΄Α. Ομως, διά νεωτέρου σήματος που ελήφθη την νύκτα της 21.7.1974, τα υποβρύχια διετάχθησαν να επανακάμψουν σε περιοχή περιπολίας νοτιοανατολικώς της Ρόδου. Την ώρα της λήψεως του σήματος (ήταν η 21.45) το υποβρύχιο «Γλαύκος» ευρίσκετο 140 ναυτικά μίλια (περίπου 260 χιλιόμετρα) μακράν της Κυρήνειας και 88 ναυτικά μίλια (περίπου 165 χιλιόμετρα μακριά από τις δυτικές ακτές της Κύπρου και το υποβρύχιο «Νηρεύς» ακόμη μακρύτερα (165 ναυτικά μίλια και 112 ναυτικά μίλια, αντιστοίχως). Με ταχύτητα πλεύσης εν καταδύσει περίπου 6 ναυτ. μίλια ανά ώρα, θα εχρειάζοντο τουλάχιστον 24 ώρες επιπλέον για να ευρεθούν στο θέατρο των επιχειρήσεων (πρωί της 23.7.1974). Είναι σήμερα, 34 χρόνια μετά, απόλυτα φανερό ότι η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία της εποχής είχε απόλυτα αιφνιδιαστεί από τα πολεμικά γεγονότα, αφού δεν είχε στοιχειωδώς προβλέψει την τουρκική αντίδραση, προβαίνοντας, 5 ημέρες πριν, στην ανατροπή του Μακαρίου.

ΜΙΧΑΛΗΣ Σ. ΒΑΡΔΑΣ, έφεδρος (εξ εφέδρων), σημ/ρος ΠΝ, Αθήνα

«Εχουμε χάσει το παιχνίδι»
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στο Σκοπιανό ζήτημα ο καθένας ευθέως αντιλαμβάνεται γιατί η Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια σε θέματα διπλωματίας καταγράφει μόνο ήττες. Μπορεί βεβαίως εμείς να χαρακτηρίζουμε ακραία και ασόβαρη την εξωτερική πολιτική των Σκοπιανών, σημασία έχει όμως ότι αυτοί καταφέρνουν να μας «σέρνουν» κάθε φορά πίσω τους θέτοντας τα σημεία και τα πλαίσια διαλόγου στον οποίο κακώς συμμετέχει η Ελλάδα. Τόσο καιρό συζητάμε για το όνομα διαπραγματευόμενοι στην πραγματικότητα το πρόθεμα-προσδιορισμό του ονόματος «Μακεδονία» το οποίο τόσο εύκολα έχουμε εκχωρήσει. Και ενώ εμείς προσπαθούμε να πείσουμε τους Σκοπιανούς ότι έχουμε κάθε καλή πρόθεση για την ευρωπαϊκή τους πορεία- τι είδους εξωτερική πολιτική είναι αυτή;-, η ηγεσία της FΥRΟΜ θέτει ζήτημα «μακεδονικής μειονότητας» και επιστροφής περιουσιών των «Μακεδόνων». Αυτή τη στιγμή λοιπόν δεν συζητάμε πια για το όνομα αλλά προσπαθούμε πλέον να πείσουμε ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα «Μακεδονική μειονότητα». Αυτό και πολλά άλλα καταδεικνύουν ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα (όπως και σε άλλα) έχουμε χάσει το παιχνίδι. Οι εξελίξεις θα το επιβεβαιώσουν…

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΚΑΡΑΣΟΥΛΑΣ Τραγανό Ηλείας

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ●Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr