Ο 4χρονος Αντιόν δεν μπορεί να σταθεί με τίποτα σε μια καρέκλα. Πότε βρίσκεται στην αγκαλιά του παππού του, πότε δίπλα στη γιαγιά του ή με τα εξαδέλφια του. Μιλάει συνεχώς στο τηλέφωνο: «Je t’ aime» (Σ’ αγαπώ) φωνάζει μόλις του το παίρνουν. Η υπομονή του έχει εξαντληθεί. Δεκατέσσερις ολόκληρες ημέρες περιμένει τη μαμά του να επιστρέψει από τη μεγάλη της περιπέτεια. Μια περιπέτεια για την οποία ακόμη και ο ίδιος, παρά το (πολύ) νεαρό της ηλικίας του, φαίνεται να είναι υπερήφανος, καθώς συνεχώς της φωνάζει «Tu es forte!» (Είσαι δυνατή!) από το μπαλκόνι του Ναυτικού Ομίλου Ελλάδος στον Πειραιά.
Ο μικρός ταξίδεψε με την οικογένειά του από τη Λεόν στην Ισπανία, όπου μένει, προκειμένου να υποδεχθεί τη μητέρα του Στεφανί Μπαρνέξ στο Μικρολίμανο του Πειραιά. Εκείνη, πάνω σε ένα καταμαράν μαζί με άλλες πέντε συναθλήτριές της (η μία πάνω σε σανίδα), είναι έτοιμες να διασχίσουν το τελευταίο χιλιόμετρο της μακρινής διαδρομής τους και να φθάσουν στη γραμμή τερματισμού. Και παρότι η θάλασσα που απλώνεται μπροστά μας αυτή την ώρα είναι ήρεμη και γαλήνια, δεν ίσχυε το ίδιο τις ημέρες που προηγήθηκαν του πανηγυρικού τερματισμού. Οι γυναίκες αναγκάστηκαν να παλέψουν πάνω σε μια σανίδα και με τη δύναμη μόνο των χεριών τους, προκειμένου να διανύσουν την απόσταση Μονακό-Αθήνα με κατάληξη στον Πειραιά, ανά βάρδιες της μίας ώρας, ακόμη και στη διάρκεια της νύχτας. Η μοναδική απόσταση που διανύθηκε εκτός νερού ήταν τα σχεδόν 6,5 χιλιόμετρα της Διώρυγας της Κορίνθου, η οποία ήταν κλειστή για τα σκάφη. Οι αθλήτριες αποβιβάστηκαν από το ένα σκάφος και έτρεξαν στην άλλη πλευρά της Διώρυγας προκειμένου να επιβιβαστούν σε ένα άλλο για να ολοκληρώσουν το εγχείρημά τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
