Το pinscher μου Ρόμελ βούτηξε τη μουρίτσα του σε μια γυαλιστερή επιφάνεια, «ζωγραφισμένη» στα χρώματα της φράουλας. Κοίταξα ξαφνιασμένη το άτακτο τετράποδο, το οποίο γοητεύεται να ανακαλύπτει… εκτυφλωτικές καινούργιες περιπέτειες. Αυτή τη φορά προτίμησε να ακολουθήσει δρόμους γευστικούς, που είχαν όμως να κάνουν με strawberry ice cream! Το εκρηκτικό ροζ τράβηξε σαν μαγνήτης τον Ρόμελ έτσι όπως ο στρογγυλός όγκος του παγωτού είχε κολλήσει πάνω στις πλάκες που βλέπουν στο μεγάλο λιμάνι της Μυκόνου.

Τράβηξα τον κακομαθημένο λιλιπούτειο φίλο μου από το χειροποίητο δερμάτινο λουρί του Hermes στο κλασικό πορτοκαλί του οίκου. Ενα πανάκριβο δερμάτινο αξεσουάρ αφού σε μερικά σημεία έφερε διαμάντια Chaumet. Οι πολύτιμες πέτρες έλαμπαν κάτω από τον αστραφτερό ήλιο, προκαλώντας το ενδιαφέρον των εκατοντάδων τουριστών που μόλις είχαν βγει από τα κρουαζιερόπλοια. Κοίταξα ψηλά στα τελευταία καταστρώματα, εκεί όπου έβγαιναν προς τα έξω τεράστιες, χρυσαφένιες δεσμίδες φωτός, ενώ ακούγονταν δυνατές μουσικές. Σκέφτηκα ότι όσοι (ελάχιστοι φαντάζομαι) παραμένουν στο εσωτερικό των τεράστιων αυτών πλοίων κάνουν πάρτι πρωινά ή μεσημεριανά με live ορχήστρες για να περάσουν ευχάριστα τον χρόνο τους.

Φωτ.: Shutterstock

Παρατήρησα ότι οι ορδές των τουριστών που κατέβηκαν στις αποβάθρες κρατούσαν παγωτό χωνάκι σε διάφορες γεύσεις. Κάποιοι απρόσεκτοι έριξαν τα παγωτά τους στον δρόμο. Ο Ρόμελ «έπεσε» επάνω στην αγαπημένη του γεύση φράουλα. Λίγο πιο εκεί υπήρχαν υπολείμματα από παγωτό ανανά, φιστίκι, καραμέλα. Σίγουρα το θέαμα δεν ήταν ό,τι καλύτερο σε ένα νησί το οποίο, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, παραμένει ένας glamorous, δημοφιλής, διεθνής ταξιδιωτικός προορισμός. Η Mykonos έχει πίσω της έναν αστραφτερό μύθο, μια μεγάλη ολοφώτεινη ιστορία που δεν μπορούν να καταστρέψουν επισκέπτες με παγωτό χωνάκι ή σουβλάκια με ντομάτα και τζατζίκι. Είναι αυτοί οι τουρίστες που αφήνουν πίσω τους μόνο… σκουπίδια.

Shopping…

Ψωνίζουν από ελάχιστα μέχρι καθόλου (ούτε λόγος για τα ακριβά κοσμηματοπωλεία ή τις exclusive boutiques), επιμένουν να αγοράζουν φαγητό στο χέρι από τα οικονομικά ταχυφαγεία και, το κυριότερο, δημιουργούν κυκλοφοριακό κομφούζιο στα γραφικά δρομάκια του νησιού. Κυκλοφορούν κατά ομάδες, φωνάζουν, κάθονται στα σκαλοπάτια για να ξαποστάσουν, ανοίγουν τους χάρτες τους, διαφωνούν μεταξύ τους.

Τελικά τα κρουαζιερόπλοια, η έλευσή τους στη Μύκονο, όταν εμφανίζονται στο μεγάλο λιμάνι όλα μαζί, αναδεικνύονται σε μείζον θέμα! Τα κρουαζιερόπλοια είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα για το Νησί των Ανέμων, καθώς δεν υπάρχουν οι υποδομές για να εξυπηρετηθούν χιλιάδες επισκέπτες που φτάνουν σχεδόν την ίδια στιγμή. Η Μύκονος δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τα έξι κρουαζιερόπλοια που έφτασαν με… θορυβώδη τρόπο σε έναν από τους ωραιότερους νησιωτικούς προορισμούς στον κόσμο προχθές το πρωί. Κάτι τέτοιο στάθηκε αδύνατο, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένα μπάχαλο.

Ο Ρόμελ εντελώς ξαφνικά «δραπέτευσε» από τον πολύτιμο κλοιό που δημιουργούσε το Hermes λουρί του και χώθηκε στη μεγάλη ψάθινη τσάντα που είχε αφήσει στο πεζούλι, έξω από το classic Αρωμα, μια τουρίστρια. Μάλλον το γλυκό μου τετράποδο επιθυμούσε να ταξιδέψει στα τουρκικά παράλια και στα λαμπερά spots τα οποία επιλέγουν οι «αμαρτωλοί» ρώσοι μεγιστάνες. Τι να πει πλέον κανείς; Μήπως οι σκύλοι ράτσας δεν επιθυμούν να παραμείνουν στη Μύκονο εφόσον δεν υπάρχουν τα αστραφτερά, διεθνούς φήμης beach bars; Λέω μήπως…

Η θέα από τους «λόφους» της Ψαρούς…

No beach bars, no Mykonos, έλεγε πριν από μερικά εικοσιτετράωρα λιβανέζα φίλη μου, η οποία στη διάρκεια ενός private dinner στη Βουλιαγμένη είχε ανοίξει συζήτηση γύρω από τις καλοκαιρινές της διακοπές. Το κλείσιμο δημοφιλέστατου beach bar με «πριγκιπικές» αναφορές στον Πάνορμο και ο «περιορισμός» όσον αφορά το απόλυτο glamour και τις μεγάλες ανέσεις (κάποιοι αποκαλούν αυτές τις συνήθειες από «extreme» μέχρι «ασυδοσία») στον τρόπο διασκέδασης έκαναν αρκετούς να αλλάξουν ταξιδιωτικό προορισμό.

Προσωπικά, έχοντας ήδη κάνει δυο βόλτες από το Nammos πριν από μερικά εικοσιτετράωρα για να συναντήσω έναν φίλο μου, φανατικό πελάτη εδώ και χρόνια, παρατήρησα ότι το διεθνούς φήμης beach bar είχε αρκετό κόσμο. Ανθρώπους οι οποίοι απολάμβαναν το μπάνιο τους, έκαναν την ηλιοθεραπεία τους στις ξαπλώστρες με τις γαλάζιες Loro Piana πετσέτες και έπειτα περνούσαν στη διαδικασία του φαγητού. Οταν βρισκόσουν εκεί, παρατηρούσες κάποιες αλλαγές, κάποια πράγματα που δεν υπήρχαν άλλες χρονιές.

Η θέα από τους «λόφους» της Ψαρούς ήταν όπως πάντα εντυπωσιακή. Λευκό, γαλάζιο, ωραίοι άνθρωποι, το «Riva» αγκυροβολημένο στην παραλία… Επιθυμία μου αυτή τη φορά ήταν να γράψω στη συγκεκριμένη στήλη για τη Μύκονο, τα θέματα που αντιμετωπίζει, τα καλά και τα κακά της, όπως τα έζησα εγώ προσωπικά μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα. Αυτό που φαντάζει πάρα πολύ θετικό, πραγματικά ευεργετικό για το νησί, είναι η ευγένεια και η τρομερή και φοβερή βελτίωση του service. Ειλικρινά υπήρχε τόση ευγένεια που άρχιζες κάπου να αισθάνεσαι περίεργα. Το προσωπικό των ξενοδοχείων, των εστιατορίων, των beach bars, οι άνθρωποι που οδηγούσαν τα VIP βανάκια, αυτοί που μετέφεραν τις βαλίτσες, εκείνοι που σε υποδέχονταν στα διάφορα μαγαζιά ήταν ευγενέστατοι. Καμία σχέση με άλλες χρονιές, όταν οι snob συμπεριφορές ήταν κάτι το συνηθισμένο, ακόμα και σε πελάτες που άφηναν πολλά-πολλά χρήματα.\

Οι αδελφές Τζίτζι και Μπέλα Χαντίντ.

Αψογο στυλ

Τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα, έχουν αλλάξει. Το προσωπικό σε ξενοδοχεία, μαγαζιά εστίασης, beach bars, night clubs, είναι όλοι πολύ νέοι. Πολύ νέοι, με εξαιρετική συμπεριφορά. Πανέτοιμοι να σε εξυπηρετήσουν σε οτιδήποτε επιθυμείς. Ωραία, καθαρά, καλοντυμένα, πάνω από όλα όμως, ευγενή, χαρούμενα παιδιά. Πολλοί από αυτούς δεν είναι Μυκονιάτες. Ρώτησα κάποιους για την καταγωγή τους όταν σέρβιραν με άψογο τρόπο στην παραλία της Λιας. Σε ένα private dinner από την παγκοσμίου φήμης ωρολογοποιία OMEGA και επίσημο καλεσμένο τον Τζορτζ Κλούνεϊ.

Το service με… χιλιάδες ακριβά κρύσταλλα, πορσελάνες, κεριά και λουλούδια στα τραπέζια ήταν… αυτοκρατορικού στυλ. Ακόμα και αυτή η διάσημη βρετανίδα star Ναόμι Χάρις έδειχνε μεγάλο ενθουσιασμό για την ευγένεια των αγοριών και κοριτσιών. Μου εκμυστηρεύτηκε ότι κάτι ανάλογο είχε συναντήσει μόνο σε ένα palazzo (δίνεται προς ενοικίαση) στο Αμάλφι. Τα παιδιά είχαν έρθει για σεζόν από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Πιστεύω ότι και αυτές ακόμα οι ιδιόρρυθμες αδελφές Τζίτζι και Μπέλα Χαντίντ (μετά από κρούσματα κλοπών) και η αγαπημένη μου Κάρα Ντελεβίν θα μετάνιωναν τώρα για τις κακές κριτικές που είχαν κάνει γύρω από τη Μύκονο. Οι αδελφές Χαντίντ μετά το party για τα 75 χρόνια του yacht club στο Μόντε Κάρλο, ίσως επιστρέψουν στο νησί, αν και υποστηρίζουν ότι την ερχόμενη εβδομάδα είναι καλεσμένες σε πολλά private parties με αφορμή την Art Monaco. Parties και private dinners σε σπίτια και mega yachts…

Γυρίζοντας ξανά στα Mykonian Noema, το Coya (δίνω συγχαρητήρια στον D.J. του spot), το Bagatelle, το καινούργιο Κατρίν’ς, ακόμα και στα παιδιά που δουλεύουν στις boutiques των μεγάλων οίκων (ιδιαίτερα αυτές μέσα στο Nammos Village) δεν έχω παρά να δώσω πολλά συγχαρητήρια για την ευγενή συμπεριφορά τους. Ολα αλλάζουν προς το καλύτερο.