ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ των ολυμπιακών διοργανώσεων αυτή που έγινε σε πιο μεγάλο (από τα τέσσερα χρόνια) διάστημα από την προηγούμενη είναι η 14η στο Λονδίνο του 1948. Δώδεκα χρόνια από το Βερολίνο του 1936! Στην ιστορία του Ολυμπισμού η διοργάνωση αυτή έχει εξέχουσα σημασία γιατί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το κομμένο νήμα ξαναδέθηκε και άρχισε η μεγάλη περίοδος του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα με ποικίλες εξελίξεις σε όλες τις πλευρές. Το Λονδίνο «με ανοιχτά ακόμη τραύματα» έδωσε με την ανακαίνιση του Γουέμπλεϊ «ρεβάνς» (ως στάδιο των νικητών) σε εκείνο των ηττημένων του Βερολίνου (1936).
Γερμανία και Ιαπωνία ήσαν ανεπιθύμητες ενώ ανέτειλε η πρώτη μεταπολεμική γενιά, με πιο σημαντικό γεγονός τα τέσσερα χρυσά μετάλλια της θρυλικής Ολλανδής Φάνι Μπλάνκερς Κοέν (Κουν) που σφράγισε τελεσίδικα το ερωτηματικό για τη συμμετοχή στον Στίβο γυναικών. Πολλά υποσχόμενη και η πρεμιέρα του θρυλικού Εμίλ Ζάτοπεκ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
