Παρακολουθώ σχεδόν υπνωτισμένος το βίντεο με το ανάλαφρο κατάλευκο χαλί από «ατμό» που δεν καίει και κάθε τόσο αναδύονται από μέσα του γράμματα που σχηματίζουν λέξεις. Λέξεις που ανήκουν σε στίχους, στίχους που φτιάχνουν ποιήματα. Και ύστερα από λίγο διαλύονται στον αέρα για να τις διαδεχτούν άλλες. Μπροστά στα μάτια σου ζωντανεύει τώρα ένα από τα ποιήματα του Μεξικανού Οκτάβιο Παζ, εκείνο που λέει: «Σχεδιάζω αυτά τα γράμματα / όπως η μέρα σχεδιάζει τις εικόνες της / και με ένα φύσημα επάνω τους / δεν γυρνούν ξανά».
Είναι από μια εντυπωσιακή καλλιτεχνική εγκατάσταση στο «Σπίτι της Ηλεκτρονικής Τέχνης» στη Βασιλεία της Ελβετίας. Η ιδέα ήταν να παρουσιάζεται μπροστά στα μάτια του θεατή «αέρας που να διαβάζεται», σε μια προσπάθεια να φτάσει ο επισκέπτης σχεδόν να πιάσει τη στιγμή που οι λέξεις εκφέρονται και αμέσως ενσωματώνονται στην ατμόσφαιρα γύρω μας! Εικαστικά προκλητικό και αξιοθαύμαστο το αποτέλεσμα. Αν όμως σε είχαν καλέσει όταν αυτό υπήρχε μόνο ως ιδέα και σου έλεγαν «θέλουμε να γράφονται λέξεις στον αέρα, πες μας πώς θα γίνει», πόσο εύκολο θα ήταν να βρεις μια λύση που να δουλεύει;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
