Τα όσα τραγελαφικά έλαβαν χώρα στις αρχές της εβδομάδας αναφορικά με τον εορτασμό της 47ης επετείου του Πολυτεχνείου, προφανώς δεν περιποιούν τιμή στο πολιτικό μας σύστημα. Ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στην αντιπολίτευση. Δόθηκε μια μάχη χαρακωμάτων με οξύτατους χαρακτηρισμούς, με ακραίες τοποθετήσεις, με αδιανόητους συμψηφισμούς και ταυτίσεις, που πραγματικά έκαναν κάθε λογικό άνθρωπο να αισθάνεται ναυτία και αποστροφή για την ποιότητα και το περιεχόμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης των κομμάτων – των κοινοβουλευτικών τουλάχιστον.
Τη βλακώδη απόφαση της κυβέρνησης να απαγορεύσει τις συναθροίσεις για να αποτρέψει την πορεία από το Πολυτεχνείο στην αμερικανική πρεσβεία, ακολούθησε η εξίσου ανόητη στάση σχεδόν του συνόλου της αντιπολίτευσης (εξαίρεση το ΚΙΝΑΛ), που έβαλε στο τραπέζι θέματα θεσμών, λειτουργίας της δημοκρατίας, ατομικών δικαιωμάτων κ.λπ. Δηλαδή θεμελιώδη ζητήματα για τη λειτουργία ενός σύγχρονου δυτικοευρωπαϊκού κράτους, το οποίο προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του εν μέσω πανδημίας και ύστερα από τη βάσανο μιας δεκαετούς οικονομικής κρίσης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
