νας πολύπειρος κοινοβουλευτικός πριν από πολλά χρόνια, όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα στο πολιτικό ρεπορτάζ, μου είχε πει: «Παιδί μου, ο σεισμός για τους πολιτικούς είναι σωσμός». Προσπαθούσε με τον τρόπο του να μου πει ότι αυτό που μοιάζει με την τέλεια καταιγίδα και την απόλυτη καταστροφή μπορεί να κρύβει μέσα του την ευκαιρία για την απόλυτη κυριαρχία, αν βεβαίως ο πολιτικός μπορέσει να τη διαχειριστεί τη μεγάλη κρίση και να εμπνεύσει ασφάλεια στους πολίτες.

Μπορεί ο Ερντογάν στις πρώτες του δηλώσεις να ανέδειξε ως ορόσημο από την ιστορία της χώρας του τον σεισμό του Ερζιντζάν στην Ανατολική Τουρκία το 1939, ωστόσο φαίνεται ότι αυτό που τον κατατρύχει είναι η κατάρα του Ετζεβίτ… Το 1999 ένας συντριπτικός σεισμός ισοπέδωσε την περιοχή Ισμίτ κοντά στην Κωνσταντινούπολη με τον τότε πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετζεβίτ να «παγώνει» μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής και να δέχεται καταιγισμό πυρών για την αδυναμία του να σταθεί δίπλα στους πολίτες του. Για πολλά εικοσιτετράωρα δεν βρέθηκε καν στις σεισμόπληκτες περιοχές παρά αρκέστηκε σε διαβεβαιώσεις μακρόθεν ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Αυτή η ολιγωρία έμελλε να είναι πολιτικά μοιραία για τον Ετζεβίτ, τάραξε συθέμελα τους θεσμούς της Τουρκίας, αναδιέταξε τις σχέσεις των πολιτών με τα κόμματα και κυρίως άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για το κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν.

Ο τούρκος πρόεδρος – ως ένας πραγματικά πολύ ευφυής πολιτικά άνδρας – φαίνεται ότι αντλεί αυτές τις ώρες διδάγματα από εκείνες τις ημέρες του 1999. Τα προβλήματα μπροστά του όμως είναι πολλά.

Πρώτον, η εθνική καταστροφή – διότι περί αυτού πρόκειται – ήρθε μόλις 3 μήνες πριν από τις εκλογές και ενώ ο Ερντογάν «κάλπαζε» πάνω στο άτι του εθνικισμού και του αναθεωρητισμού.

Δεύτερον, η Κεντρική Τουρκία, που έχει πληγεί από τον σεισμό, έχει αποτελέσει για τον Ερντογάν μια πολύ δυναμική δεξαμενή ψηφοφόρων που τον εμπιστεύτηκαν με πολύ μεγάλα ποσοστά στις προηγούμενες εκλογές, παρά το γεγονός ότι σε εκείνες τις περιοχές είναι έντονο το κουρδικό στοιχείο. Ο Ερντογάν είχε καταφέρει να στήσει γέφυρες με τους συντηρητικούς Κούρδους βάζοντας ως προμετωπίδα το στοιχείο της θρησκείας, μπροστά στην απόλυτη καταστροφή όμως όλα αυτά μπορεί να αποδειχθούν αδύναμα, κυρίως, δε, αν αναλογιστούμε ότι από τον σεισμό στην περιοχή έχουν επηρεαστεί πάνω από 13 εκατομμύρια πολίτες! Ενδεικτικά στο Γκαζιαντέπ – που αυτή τη στιγμή μετρά τους περισσότερους νεκρούς – το κόμμα του Ερντογάν είχε πάρει ποσοστό 64% και στο Καχραμανμαράς 74%, στη Μαλάτεια 69% και στην Αντίγιαμα 67%. Ο Ερντογάν θα έχει να αντιμετωπίσει εκατοντάδες χιλιάδες αστέγους, ορδές ανέργων, τεράστιες ανάγκες ιατρικής και φαρμακευτικής περίθαλψης, άμεσες ανάγκες σίτισης και πόσα άλλα…

Η βοήθεια από το εξωτερικό, ακόμη κι αν έρθει, δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερες εξαρτήσεις και υποχρεώσεις που ο Ερντογάν δεν επιθυμεί. Σίγουρα, λοιπόν, το γεγονός του σεισμού είναι ίσως το πιο κρίσιμο στη μέχρι τώρα πορεία του τούρκου προέδρου και το μέλλον του άδηλο…