Η Αναγέννηση Αρτας αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους τους νέους της πόλης αλλά και του νομού, καθώς αποτελεί την ιστορικότερη ομάδα της περιοχής. Για την ιστορία της και τη σημερινή της πορεία μας μίλησαν ο κ. Θεόδωρος Σαλαμούρας (γενικός αρχηγός της Αναγέννησης Αρτας) και ο κ. Κώστας Μπανιάς (αθλητικογράφος – ιστοριοδίφης).
Πώς η συνένωση των τριών τοπικών ομάδων (Α.Ο. Παναμβρακικός, Α.Ο. Αετός Αρτας, Α.Ο. Ολυμπιακός Αρτας) επηρέασε τη δυναμική και την ταυτότητα της Αναγέννησης;
Θεόδωρος Σαλαμούρας: «Η συνένωση δίνει δύναμη. Ο σκοπός αυτής είναι να έχει όλο τον φίλαθλο κόσμο της πόλης – και όχι μόνο – στο πλευρό της για να μπορέσει να καταξιωθεί στις μεγαλύτερες κατηγορίες. Μέχρι τότε τις μεγαλύτερες επιτυχίες τις είχε ο Παναμβρακικός, ο οποίος είχε φτάσει μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος. Παίρνεται λοιπόν η απόφαση από τα τρία σωματεία και γίνεται η ίδρυση το 1960 έχοντας ως χρώματα της ομάδος το άσπρο και το μαύρο, κατά κάποιο τρόπο ουδέτερα χρώματα.
Αμεσα η ομάδα ανεβαίνει στη Β’ κατηγορία και αγωνίζεται στον βόρειο όμιλο κάνοντας αξιοπρόσεκτες πορείες. Ομως το 1967 πέφτει η ομάδα από τη Β’ Εθνική, γίνεται μια ανανέωση και προκύπτει μια ομάδα που παίρνει το Περιφερειακό τότε πρωτάθλημα το ’68-’69 έχοντας σκοράρει 109 γκολ και έχοντας δεχθεί μόνο 3. Αυτή η πολύ δυνατή ομάδα αποτελείται αποκλειστικά από αρτινούς ποδοσφαιριστές, που ήταν και πολύ σημαντικό για την πόλη μας».
Ποιες στιγμές στην ιστορία της ομάδας θεωρείτε ως τις πιο καθοριστικές και γιατί;
Θ.Σ.: «Η πρώτη και καθοριστικότερη στην ιστορία της ομάδας είναι η συνένωση. Το δεύτερο μεγάλο κομμάτι είναι η μεγάλη πορεία που κάνει στη Β’ Εθνική από το 1969 έως το 1974. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχει ως επί το πλείστον γηγενείς ποδοσφαιριστές, Αρτινούς στην καταγωγή. Μετά η Αναγέννηση μπαίνει σε μια άλλη διαδικασία που ξεκινάει από την πτώση της από τη Β’ Εθνική το ’74-’75. Υπάρχουν κάποιες χρονιές που η ομάδα αγωνίζεται ακόμα και στη Γ’ Εθνική και στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα.
Μένει στη Γ’ Εθνική την περίοδο 2008-2009 όπου στα μέσα της χρονιάς αποχωρεί και ξεκινάει μια νέα αρχή. Αυτή η πορεία περιέχει Δ’ Εθνική, τοπικό, Γ’ Εθνική και πάλι τοπικό. Τη χρονιά 2016-2017 η Αναγέννηση δεν παίρνει μέρος σε κανένα πρωτάθλημα. Επιλέγει να μην αγωνιστεί πουθενά. Την επόμενη χρονιά επανέρχεται με καινούργια διοίκηση. Από το Β’ τοπικό ανεβαίνει έπειτα στη Γ’ Εθνική, όπου διεκδικεί την άνοδο σε μια κατηγορία ημιεπαγγελματική πριν από τη Β’ Εθνική. Ομως το πρωτάθλημα διακόπτεται λόγω κορωνοϊού δύο αγωνιστικές πριν το τέλος και ενώ η ομάδα είναι 2 βαθμούς από την κορυφή και συνδιεκδικεί με την Κοζάνη την άνοδό της. Δυστυχώς όμως διακόπτεται το πρωτάθλημα και η Κοζάνη ανεβαίνει στη Β’ Εθνική».
Ποιες είναι οι βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζετε ως γενικός αρχηγός σε μια ομάδα που βρίσκεται στη Γ’ Εθνική και ποια είναι τα σχέδια για την επόμενη χρονιά;
Θ.Σ.: «Ο ρόλος του γενικού αρχηγού είναι να συντονίζει και να οργανώνει την καθημερινή λειτουργία μιας ομάδας. Οι προκλήσεις είναι ακριβώς αυτές, να μην υπάρχουν προβλήματα στην καθημερινή λειτουργία της. Δεν είναι εύκολο και απαιτεί πολλές ώρες εργασίας. Παράλληλα, πρέπει να ξεπερνάει προβλήματα που έχουν να κάνουν με την αντιμετώπιση του χαρακτήρα πολλών διαφορετικών ανθρώπων που συνυπάρχουν στο ίδιο σύνολο και πρέπει να συντονίζονται. Πρέπει να καλυτερεύσει το εξωαγωνιστικό κλίμα για να βοηθηθούν οι ποδοσφαιριστές, καθώς ο αθλητισμός μας επιβαρύνει σημαντικά και ψυχολογικά χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε μερικές φορές».
Ποιες ήταν οι καθοριστικές στιγμές της ομάδας, από την ίδρυσή της μετά τη συνένωση που θυμάστε εσείς προσωπικά από την καριέρα σας ως αθλητικογράφος;
Κώστας Μπανιάς: «Πρώτη και πιο καθοριστική στιγμή της Αναγέννησης ήταν τη σεζόν 1969-1970, όπου η ομάδα έκανε μια αξιοσημείωτη πορεία καταλήγοντας στην τρίτη θέση στη Β’ Εθνική, έχοντας συγκεντρώσει 78 βαθμούς. Ηταν μεγάλη διάκριση η τρίτη θέση εκείνη την εποχή, κυρίως επειδή ήρθε αντιμέτωπη με πολλές ιστορικές ομάδες όπως ο ΠΑΣ Γιάννινα, ο Παναιτωλικός και ο Απόλλων Αθηνών. Αλλη μια καθοριστική στιγμή ήταν το 1977-1978, όταν η ομάδα ανήλθε πάλι στη Β’ Εθνική μετά από αγώνα μπαράζ με τον Παναιγιάλειο στο γήπεδο της Ριζούπολης. Οι δύο ομάδες ισοβάθμησαν στη 2η θέση της Εθνικής Ερασιτεχνικής και μονομάχησαν στη Ριζούπολη για αγώνα κατάταξης. Το ματς έληξε ισόπαλο 0-0 και η άνοδος για την Αναγέννηση κρίθηκε στα πέναλτι με σκορ 4-3».
Η ομάδα έχει περάσει από πολλές περιόδους, από επιτυχίες μέχρι και πιο δύσκολες στιγμές. Υπήρξε κάποια περίοδος η οποία δυσκόλεψε την ομάδα και τη θυμάστε ως την πιο κρίσιμη για τη συνοχή και το μέλλον της;
Κ.Μ.: «Μια από τις πιο δύσκολες περιόδους που μπορώ να θυμηθώ είναι η σεζόν 1978-1979, όπου εκεί τελειώνει και η χρυσή εποχή της Αναγέννησης. Τότε είχε ισοβαθμήσει στη ζώνη υποβιβασμού με τη Βέροια και οδηγήθηκαν σε αγώνα μπαράζ πάλι στο γήπεδο της Ριζούπολης. Εκεί λοιπόν η Αναγέννηση ηττήθηκε με 1-0 και υποβιβάστηκε στη Δ’ Εθνική. Αλλη μια που θυμάμαι ήταν τώρα πρόσφατα, τις δεκαετίες 2000 και 2010, όπου η ομάδα στιγματίστηκε από τα οικονομικά προβλήματα, από τα σκαμπανεβάσματα στη Γ’ Εθνική, τη Δ’ Εθνική και τα τοπικά. Το 2016 η Αναγέννηση δεν κατέβασε ομάδα σε κανένα πρωτάθλημα και όλοι οι παίκτες της έμειναν ελεύθεροι. Τελικά ξεκίνησε την επόμενη χρονιά από το Β’ τοπικό πετυχαίνοντας την άνοδο στο Α’ τοπικό, έχοντας αρχίσει το πρωτάθλημα με -8 βαθμούς λόγω τιμωρίας».
