Πριν από μία βδομάδα πέθανε, πλήρης ημερών, ένας ιδιαίτερος πρόσφυγας. Γεννήθηκε το 1921, εγγονός δολοφονημένου παππού και καταδικασμένου σε θάνατο πατέρα. Μωρό, μόλις 18 μηνών, κρυμμένος σε ένα καφάσι από φρούτα, πήρε τον δρόμο της εξορίας και της ξενιτιάς, με τους πάμπτωχους πια γονείς και τις αδελφές του. Οταν ήταν 9 χρόνων, η μητέρα του διαγνώσθηκε σχιζοφρενής και μπήκε σε κλινική για αρκετά χρόνια. Ο πατέρας του τον εγκατέλειψε για τη φιλενάδα του. Οταν ήταν 16 χρόνων, η πιο αγαπημένη από τις αδελφές του, ο γαμπρός και τα ξαδελφάκια του σκοτώθηκαν σε αεροπορικό δυστύχημα. Ο θείος του, που τον συντηρούσε οικονομικά, πέθανε από καρκίνο των οστών την αμέσως επόμενη χρονιά. Στις σχολικές διακοπές δεν είχε σπίτι να πάει. Ο πόλεμος βρήκε τις άλλες τρεις αδελφές του παντρεμένες με συζύγους στο «απέναντι» στρατόπεδο, που για τον λόγο αυτόν δεν μπορούσε να καλέσει στον μετά από μερικά χρόνια γάμο του. Για να μπορέσει να παντρευτεί άλλαξε υπηκοότητα, θρησκεία και όνομα. Τα παιδιά του δεν επετράπη να πάρουν το επίθετό του, αλλά αυτό της γυναίκας του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
