Η δίκη και η καταδίκη της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης έθεσε – ελπίζεται – τέλος στο απροκάλυπτο ναζιστικό αυτό μόρφωμα, το οποίο έτεινε να ριζώσει ως μέρος του πολιτικού μας συστήματος, παρά τα αντιδημοκρατικά του χαρακτηριστικά με τη βία ως μέσο πολιτικής συμπεριφοράς. Ομως κάθε άλλο παρά θέτει τέρμα στις βίαιες αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, αφού αυτές καταδικάζονται μεν από ολόκληρη την ελληνική κοινωνία όταν προέρχονται από την άκρα Δεξιά, αλλά είναι σχεδόν γενικευμένη η ανεκτικότητα όταν οι πράξεις βίας προέρχονται από την Αριστερά, άκρα ή συγκαλυμμένων προθέσεων.
Η τελευταία φάνηκε χωρίς τη δημοκρατική λεοντή της, όταν η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Δικαιοσύνης τον Μιχάλη Σταθόπουλο, εισηγήθηκε τη θέσπιση ως ποινικού αδικήματος της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης. Τη διάταξη αυτή, που υπερψήφισε σύσσωμη η ΝΔ ως τότε αξιωματική αντιπολίτευση, καταψήφισε το ΚΚΕ και αριστερόφρονες του ΠαΣοΚ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησε από τη Βουλή. Το γεγονός αυτό σημειώθηκε μεν από τη σημερινή αρθρογραφία, αλλά παρέμεινε ασχολίαστο. Κι όμως είναι περίτρανη απόδειξη ότι η Αριστερά όχι μόνο δεν έχει παύσει να οραματίζεται την κατάκτηση της εξουσίας διά της βίας, αλλά υπερασπίζεται το δικαίωμα της αριστεράς βιαιοπραγίας ως de facto προστατευόμενο δικαίωμα, που θα μπορούσε να απειληθεί αν οι κουμπουροφόροι της με τις κόκκινες σημαίες και τη βίαιη συμπεριφορά παραπέμπονταν κάποτε στη Δικαιοσύνη ως ανήκοντες σε εγκληματική οργάνωση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
