Ας κάνουμε ένα μικρό άλμα προς το κοντινό μέλλον. Πείτε ότι βρισκόμαστε σε μια Γαλλία αρκούντως παραπαίουσα αλλά παραδόξως ήρεμη σε γενικές γραμμές, πείτε ότι διανύουμε τα τέλη του 2026 και ότι κατά το επόμενο έτος, το 2027, πρόκειται να στηθούν στη χώρα κάλπες σημαδιακές (με την ακροδεξιά «Εθνική Συσπείρωση» πάντοτε να καραδοκεί, προσμένοντας σημαντικά οφέλη από τη συσσωρευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια). Λοιπόν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (μπορείτε να φέρετε ελεύθερα στον νου σας τον Εμανουέλ Μακρόν ή μια επινοημένη εκδοχή του εν πάση περιπτώσει) ολοκληρώνει σιγά-σιγά τη δεύτερη πενταετή θητεία του. «Πράγματι, ο τελευταίος είχε εγκαταλείψει τις φαντασιώσεις του «start-up nation» που του είχαν εξασφαλίσει την πρώτη του εκλογή αλλά αντικειμενικά είχαν οδηγήσει απλώς στη δημιουργία λίγων επισφαλών και κακοπληρωμένων θέσεων εργασίας, σ’ ένα καθεστώς οιονεί δουλείας στο εσωτερικό ανεξέλεγκτων πολυεθνικών». Ο ίδιος, δεδομένου ότι η συνταγματική τάξη τού απαγορεύει να είναι και πάλι υποψήφιος, φαίνεται να εξυφαίνει ένα ευφυές σχέδιο προσωρινής απόσυρσής του με απώτερο στόχο την εύκολη και ομαλή επάνοδό του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
