Υπάρχουν σίγουρα πολλοί τρόποι για να ξετυλιχτεί ένα νήμα από το αυτοβιογραφικό μας κουβάρι. Ο αναπάντεχος τρόπος του Κώστα Καλφόπουλου στις 10 ανεπίδοτες επιστολές του είναι να μιλήσει για τα παιδικά, τα εφηβικά και τα νεανικά του χρόνια όχι ανακαλώντας γεγονότα της προσωπικής του ζωής, αλλά ανατρέχοντας στις κουλτούρες που έθρεψαν εκ των ένδον τόσο την τρυφερή ηλικία όσο και τα χρόνια της πρώτης του διαμόρφωσης: από τα κόμικς, τα τραγούδια και το ποδόσφαιρο μέχρι το αστυνομικό μυθιστόρημα και την υψηλή λογοτεχνία. Βέβαια, το πάθος για την μπάλα, που κάποτε μπορεί να συγκλονίσει συθέμελα την ύπαρξη, και για το νουάρ, που δεν αποκλείεται ξαφνικά να ζωντανέψει τα πιο παράξενα όνειρά μας, ανιχνεύονται ήδη στη συλλογή διηγημάτων Καρρέ-καρρέ (2013), ανοίγοντας μια πλατιά θεματική βεντάλια – κι αυτό μαζί με τα μοτίβα της σπάταλα χαμένης νιότης και της αμέριστης ερωτικής αγάπης, που μένει αποτυπωμένη στη μνήμη άλλοτε σαν στυφός καρπός και άλλοτε σαν φευγαλέα οπτασία. Η λατρεία του νουάρ και του αθλητισμού, όπως και η πολιτική ή η σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία, θα δώσουν το παρών και στις αστυνομικές νουβέλες του Καλφόπουλου, καθώς και στα δοκίμια και στις μελέτες του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
