Με αφορμή τον έναν χρόνο από τον θάνατο του πατέρα της, Μιχάλη Γκανά, η ΜΥΡΣΙΝΗ ΓΚΑΝΑ μιλά για πρώτη φορά για τη διαχείριση της απώλειας των οικείων μας, μια διαδικασία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ
Η Μυρσίνη Γκανά γράφει για το φαινόμενο των «επιτελεστικών αρσενικών». Ποιοι είναι και ποιοι τους βλέπουν με καχυποψία;
Η Μυρσίνη Γκανά περιγράφει τα εναλλακτικά μοντέλα συγκατοίκησης για ανθρώπους στην τρίτη ηλικία, ειδικά μετά τις ανατροπές που έχουν επέλθει στις παραδοσιακές οικογενειακές δομές
Η Μυρσίνη Γκανά στοχάζεται πάνω στις έννοιες της προσοχής και της συγκέντρωσης και στο πόσο αυτές απασχολούν την ανθρωπότητα από την εποχή του Σενέκα έως την εποχή των αλγορίθμων
Η Ψίμυθος έγινε η νέα Ατλαντίδα, σύμβολο ενός χαμένου καλοκαιρινού πολιτισμού, ένα νησί που πλέον θα αλλάζει θέση διαρκώς και θα απομακρύνεται όποτε κάποιος πιστεύει πως το πλησιάζει, ένα φάντασμα περασμένων διακοπών.
Η ψήφος μέσα στο δημοκρατικό πολίτευμα – που επίσης κινδυνεύει – είναι το μοναδικό μας πετραδάκι προς την οικοδόμηση μιας νέας εμπιστοσύνης. Και μιας νέας αντίστασης απέναντι στην απελπισία, η οποία δεν λύνει, αλλά μόνο δημιουργεί προβλήματα.
Είναι αλήθεια ότι κανείς δεν τα καταφέρνει μόνος του σ’ αυτή τη ζωή. Η μεγαλύτερη χαρά μας είναι οι βαθιές, ουσιαστικές σχέσεις.
Διαβάζοντας εμμονικά σχεδόν ειδήσεις για τον κορωνοϊό, τις μάσκες, τα περιοριστικά μέτρα, πέφτω σε ένα άρθρο που με κάνει σχεδόν να χαμογελάσω. Οι γαλλικές αρχές, αναφέρει, επέβαλαν την υποχρεωτική χρήση της μάσκας, λόγω υπερβολικής αύξησης των κρουσμάτων, στο Καπ ντ’Αγκντ, διάσημο γαλλικό θέρετρο, αγαπημένο προορισμό γυμνιστών και «λιμπερτίνων». Αρχίζω να σκέφτομαι αυτούς τους παραθεριστές, γυμνιστές […]