Λώρη Κέζα

Πολύς κόσμος ξεχνά τα ποσά που ξοδεύει, δηλαδή αδυνατεί να απαντήσει σε ερώτηση όπως «πόσο πλήρωσες τη σπανακόπιτα που αγόρασες προχθές» ή «πόσο ήλθε ο λογαριασμός για τα καλαμαράκια πέρσι το καλοκαίρι».

Μια ακόμη μικρή παράταση, μια ακόμη μετάθεση της αγωνίας. Η χώρα στις 12 Μαΐου θα πρέπει αν καταβάλει 700 εκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ ως δόση δανείου. Πέντε ημέρες αβεβαιότητας έρχονται να προστεθούν στα πέντε χρόνια αστάθειας. Ποιος μετρά πια τα χρέη και τις υποχρεώσεις; Ποιος φτιάχνει πινακάκια με ποσά, εκροές, εισροές και ημερομηνίες; Ακόμη και […]

Λέει κάποιος: «Αν βγεις στην εθνική οδό μεθυσμένος, δεν ανάψεις φώτα και πατήσεις το γκάζι στα 180, μάλλον θα σκοτωθείς». Τι καταλαβαίνουμε από αυτή τη φράση: υπάρχουν ορισμένα δεδομένα τα οποία αν εξεταστούν με βάση την εμπειρία και τη λογική, καταλήγουν σε συμπεράσματα και πιθανότητες.

Στα κελάρια και τις αποθήκες της επαρχίας υπάρχουν κάτι ξεχασμένα μπολάκια, κάποια τυλιγμένα κομμάτια εφημερίδας που περιέχουν όλο το θαύμα της ζωής.

Ο νέος νόμος για τις φυλακές μπορεί να συζητηθεί, να κριθεί, να οδηγήσει σε αντιπαραθέσεις.

Υπάρχει τρόπος για να βρεθεί ξανά στην επικαιρότητα το υπουργικό ζεύγος.

Οχι, δεν ήλθε το τέλος του κόσμου ούτε το τέλος της Ελλάδας ούτε καν το τέλος του Γιάνη με το ένα νι. Η κυβέρνηση δείχνει να βαδίζει στα τυφλά και δεν εννοούμε τα μακροπρόθεσμα, για την παράταση της ύφεσης, για την απουσία αναπτυξιακού σχεδίου.

Περνάει το γουναρικό μαζί με την κοκότα που το φοράει και ο ευαίσθητος, ενσυνείδητος ακτιβιστής επιτίθεται με σπρέι φωνάζοντας «δολοφόνισσα, ζώον που φοράς το ζώον».

Υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος για να καταλάβει ο Αλέξης Τσίπρας τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται, αρκεί να αναλύσει φιλολογικά, στίχο προς στίχο, μια μεγάλη επιτυχία του Φίλιππου Νικολάου και να φανταστεί ότι του το τραγουδά η Άγκελα Μέρκελ: Μου χρωστάς, δε σου χρωστάω, έχε γεια, σε χαιρετάω και το δρόμο μου τραβάω, θα […]

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός ζει μια ιστορική εξαπάτηση. Δηλαδή ψήφισε μια κυβέρνηση που έταξε λύσεις και χειρισμούς και αυτή η κυβέρνηση εφαρμόζει άλλο πρόγραμμα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρξε δόλος και σχεδιασμός ώστε η κυβέρνηση να υφαρπάξει τις ψήφους και να προχωρήσει με πολιτικές που δεν είχε ανακοινώσει ποτέ. Δυστυχώς […]

Λένε ορισμένοι ότι ο Αλέξης Τσίπρας τον Ιούνιο θα πάει σε εκλογές. Λένε κάποιοι άλλοι ότι θα προτιμήσει το δημοψήφισμα.

«Από πού είσαι;». «Από τη Λαττάκεια». «Να δούμε το διαβατήριο;». «Το έχασα στη θάλασσα».

Θα μας τρελάνουν οι κάτοικοι του Πύργου με τις κινητοποιήσεις τους.

Να μην τιμωρούνται όσοι περνούσαν τα διόδια χωρίς να πληρώνουν.

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για τα σχολεία. Βεβαίως θα γίνουμε βαρετοί επειδή τα λέγαμε και πέρυσι και προπέρυσι, τα λέγαμε και τότε που ήμασταν παιδιά.

Ουφ, μια αγωνία την είχα τόσες μέρες. Τέλος καλό όλα καλά. Εντάξει, μπορεί να έγραψαν συνθήματα στον Άγνωστο Στρατιώτη, μπορεί να έκαψαν κάδους και αυτοκίνητα αλλά διασώθηκε η ιδέα. Η μεγάλη ιδέα του πανεπιστημιακού ασύλου. Όλα να καούν αρκεί να μην μπει η αστυνομία στην πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Πολυτεχνείο. Όλα να καούν […]

Κλασικό: έχουμε νέα κυβέρνηση, η παιδεία ανακατεύεται. Οι μαθητές αναστατώνονται από αλλοπρόσαλλες αλλαγές οι οποίες δεν έχουν χρονικό ορίζοντα.

Ούτε ο Φώσκολος δεν θα έγραφε τέτοιο σενάριο, σαν κι αυτό που εκτυλίσσεται τώρα στο Δρομοκαϊτειο, με πρωταγωνίστρια τη Βίκη Σταμάτη. Αίφνης η σύζυγος του πρώην υπουργού θυμάται πρόσωπα και πράγματα, για μίζες και εξοπλιστικά και ζητεί να μιλήσει με τον εισαγγελέα Γρηγόρη Πεπόνη, για να δώσει συμπληρωματική κατάθεση. «Τον εμπιστεύομαι» λέει. Το ερώτημα είναι ποιος εμπιστεύεται εκείνη πλέον.

Θα τους πάνε σε Εξεταστική, τον Παπαντρέου, τον Παπαδήμο, τον Σαμαρά.

Διαχέεται μια εκδικητική διάθεση. «Θα σας πάμε σε εξεταστική», «κι εμείς θα σας πάμε