Μάρκος Καρασαρίνης

Κάθε συγκεντρωτική επανέκδοση ενός κλασικού που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να ρίχνει μια ματιά στα άδυτα της καλλιτεχνικής δημιουργίας - τα χειρόγραφα, τα εφήμερα και το ανέκδοτο υλικό.

«Η εποχή της δημοκρατίας των κομμάτων έχει παρέλθει. Αν και τα ίδια τα κόμματα συνεχίζουν να υπάρχουν,

Η τσιχλόφουσκα Big Bubble ήταν ένα φετίχ των 80s. Ελκυστική χρωστική, εθιστική γεύση, το «ποπ» στο τέλος της διαδικασίας, η διάλυση στα εξ ων συνετέθη και η άμεση επεξεργασία μιας νέας φούσκας αποτελούσαν την επί Γης ενσάρκωση του παιδικού παραδείσου: ένα παιχνίδι χωρίς ορατό τέλος. Προσθέστε την ανταγωνιστική εκδοχή, όπου διάφοροι παίκτες συναγωνίζονταν με μυστικές […]

«Κάποια μέρα εγώ θα γίνω πρόεδρος και θα σε απολύσω από την αστυνομία». Αμετρη φιλοδοξία, εγωπάθεια, παλικαρισμός, όλα συμπυκνωμένα στην έκταση μιας πρότασης. Η απειλή του Νίκου Γεωργιάδη, γνωστού με το ψευδώνυμο «Σαμψών», μέλους της ΕΟΚΑ, αγωνιστή, ψευδομάρτυρα, εκτελεστή, δοτού προέδρου, φυγά, προς ένα ιστορικό στέλεχος της κυπριακής αστυνομίας αποκτά ξεχωριστό χαρακτήρα στην επέτειο των […]

Ο λόρδος Βύρων, ο Πέρσι Σέλεϊ, η Μέρι Σέλεϊ, η λίμνη της Γενεύης και ο «Φρανκενστάιν».

Ο Βοτανικός Κήπος του Ρίο ντε Τζανέιρο αποτελεί ιστορικό θεσμό της χώρας από την εποχή της ίδρυσής του, το 1808, από τον πορτογάλο βασιλιά Ιωάννη Στ’, όταν ακόμη η Βραζιλία ήταν αποικία της Πορτογαλίας. Με περισσότερα από 6.000 τροπικά φυτά, μεταξύ των οποίων 900 ποικιλίες φοίνικα, φαντάζει ως must αξιοθέατο. *Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑmen Ιουνίου 2014

Πέντε Παγκόσμια Κύπελλα είναι μια εκθαμβωτική βιτρίνα. Πίσω της, ωστόσο, υπάρχει ένας σκοτεινός θάλαμος. Προτού η εθνική ομάδα της Βραζιλίας γίνει παγκόσμιο ίνδαλμα επί Πελέ, ήταν ένα φυτώριο ρατσισμού από το οποίο αποκλείονταν συστηματικά οι μαύροι παίκτες. Μετά το 1964 η χούντα ιδιοποιήθηκε τη «Σελεσάο», προβάλλοντάς τη στο έπακρο για να αυξήσει τη δημοτικότητά της. […]

Τι είναι αυτό που καθιστά μια βραζιλιάνα top model βραζιλιάνα top model; Τι τη διαφοροποιεί από την ομότιμή της Γαλλίδα, Ισπανίδα, Αμερικανίδα, με άλλα λόγια; Μην είναι οι κάμποι, μην είναι τα βουνά, μην είναι το βραζιλιάνικο μπικίνι; Ιδού η περίπτωση της Αννα Μπεατρίζ Μπάρος ως μελέτη περίπτωσης. Η 32χρονη από την Ιταμπίρα, πρόσωπο (και […]

«Κάθε Ιστορία τείνει να αποβεί παγκόσμια ιστορία». Ηδη από την εναρκτήρια πρόταση του ογκώδους έργου του, ο γερμανός ιστορικός Γιούργκεν Οστερχάμελ, συγγραφέας του βιβλίου «The Transformation of the World»,

«Πρέπει να μιλήσουμε για τον Τζέρι». Κι όμως η χαρακτηριστικότερη στιγμή των απομνημονευμάτων της συγγραφέως και κριτικού λογοτεχνίας Τζοάνα Ρέικοφ δεν είναι όταν δίνει το χέρι της σε έναν ψηλό,

Το πρόβλημα της απόδοσης της λογοτεχνίας από τη μία γλώσσα στην άλλη δεν έχει ίσως καλύτερη αποτύπωση από το ιταλικό λογοπαίγνιο «traduttore traditore»,

Από το τσιμέντο της οροφής στο φάιμπεργκλας και στο τεφλόν, από τη χωρητικότητα των 200.000 θέσεων σε αυτή των μόλις 78.838, από τα δύο επίπεδα εξεδρών στο ένα, δεν έχουν μείνει και πολλά να θυμίζουν το θρυλικό Μαρακανά του 20ού αιώνα. Ως και το επίσημο όνομά του είναι από το 1966 το παντελώς άγνωστο στους […]

Πρώτος αποχαιρέτησε ο Πάπας, επικεφαλής του εκκλησιαστικού κράτους του Βατικανού. Μετά η βασίλισσα της Ολλανδίας. Τους ακολούθησε ο βασιλιάς του Βελγίου. Οταν στις 2 Ιουνίου ο Χουάν Κάρλος της Ισπανίας ανακοίνωσε ότι θα πήγαινε να βρει τον Βενέδικτο, τη Βεατρίκη και τον Αλβέρτο, αφήνοντας τον θρόνο στον γιο του, πρίγκιπα Φελίπε, το χρονικό της προαναγγελθείσης […]

Πρώτα ήταν δύο, στην καλύτερη περίπτωση τρεις. Μετά, χίλιοι δεκατρείς. Κι έπειτα, κάποια ακαθόριστη στιγμή της τελευταίας πενταετίας, το Ζακ Γαλιφιανάκης look (πυκνή, δασώδης γενειάδα) έσπασε όλα τα στεγανά και γύρισε τον χρόνο της αντρικής εμφάνισης πίσω στον 19ο αιώνα. Πλέον, οι πιθανότητες να συναντήσει κανείς στον δρόμο και στην TV του έναν περισπούδαστο Αβραάμ […]

Για τους σύγχρονούς του ο Στέφαν Τσβάιχ (1881-1942) ήταν περισσότερο ένας τεχνίτης της γραφής παρά ένας φιλόσοφος των σελίδων, ο ποιοτικός εμπορικός συγγραφέας που γλίτωσε το κοινό από τα «τριώροφα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα»,

Οι εμβληματικότερες εικόνες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν προέρχονται από το γερμανικό blitzkrieg ή την απόβαση των Συμμάχων στη Νορμανδία

Είναι μια συνηθισμένη σκηνή υποδοχής: νεαρές κοπέλες, παρατεταγμένες στην άκρη του δρόμου, αναμένουν με σημαίες ανά χείρας την επικείμενη έλευση του επίσημου με απροσποίητη χαρά. Ο τόπος είναι το Βερολίνο, οι σημαίες σβάστικες και ο αναμενόμενος επίσημος ο Αδόλφος Χίτλερ. Διόλου τυπικό, το εξώφυλλο του βιβλίου «Το Γ΄ Ράιχ στην εξουσία» (εκδ. Αλεξάνδρεια) θέτει από […]

Ιδρυσε το Actor's Studio. Διεύρυνε την επιρροή της «μεθόδου» των Στανισλάφσκι και Στράσμπεργκ στην ηθοποιία.

«Σκεφτόμουν ότι αν υπάρχει μετενσάρκωση, θα ήθελα να επιστρέψω ως ο Πρόεδρος, ο Πάπας ή ένας κορυφαίος παίκτης του μπέιζμπολ. Τώρα, όμως, θέλω να γίνω η αγορά ομολόγων. Ετσι, θα τους εκφόβιζα όλους». Τάδε έφη Τζέιμς Κάρβιλ, ο στρατηγικός νους της προεκλογικής καμπάνιας του Μπιλ Κλίντον το 1992, σε μια στιγμή της πρώτης προεδρικής θητείας […]

Στη μεγάλο πεντάγωνο των κορυφαίων αμερικανών μυθιστοριογράφων του β' μισού του 20ού αιώνα ο Νόρμαν Μέιλερ ήταν ο θορυβώδης, ο Ντον Ντελίλο ο στυλιστικά αιρετικός, ο Φίλιπ Ροθ ο συγγραφικά αειθαλής, ο Τόμας Πίντσον ο φωτογραφικά αφανής.