Είστε έντονα πολιτικοποιημένος. Αυτή η στάση ζωής υπήρξε ποτέ βάρος για εσάς; «Βάρος όχι. Είμαι συμφιλιωμένος και με την ιδεολογία μου, αλλά και με τον τρόπο ζωής μου. Αν το έχω πληρώσει; Πλειστάκις, αλλά δεν μου φαίνεται παράξενο. Επιλογές!».

Η Αθήνα θα έχει φιλοξενούμενους. Στην 14η διοργάνωσή της, η documenta δεν θα διεξαχθεί μόνο στο Κάσελ της Γερμανίας, όπως συμβαίνει κάθε πέντε χρόνια από το 1955, απ’ όταν δηλαδή ξεκίνησε αυτή την τόσο επιτυχημένη διοργάνωση, ο εικαστικός Αρνολντ Μπόντε, αλλά και στην Αθήνα.

Μέσα από το μεγάλο παράθυρο που όριζαν οι ασημένιοι κορμοί και τα κλαδιά των αιωνόβιων πλατάνων με τη «φωτιά» των πυρόξανθων φυλλωσιών επάνω τους, πέρασε ένα ντελικάτο ταχύπλοο με τον ελκόμενο σκιέρ. Προτού ηρεμήσει και σβήσει το αυλάκι επάνω στο νεανικό, αρυτίδωτο νερό, το ταχύπλοο και ο σκιέρ πέρασαν ξανά και ξανά, ζωγραφίζοντας μια θερινή, θαλασσινή υπογραφή πάνω στο γλυκό νερό. Αυτό ακριβώς είναι η Τριχωνίδα, μια γλυκιά θάλασσα.

Είναι άδικο να κρίνεις έναν αθλητή από αυτά που λέει και όχι από αυτά που κάνει, αλλά στην περίπτωση του Γκάρι Πέιτον δεν ήταν δύσκολο. Στα 17 χρόνια που έπαιζε σε υψηλό επίπεδο στο ΝΒΑ, αν ήταν γνωστός για κάτι, αυτό ήταν το «βρώμικο» στόμα του. Για το trash talking, το οποίο ο ίδιος εξέλιξε σε τέτοιο επίπεδο, που έφτασε να θεωρείται ο μεγαλύτερος «trash-talker» στην ιστορία του ΝΒΑ. Δεν ήταν μόνο αυτό όμως. Ηταν ένας από τους πιο σκληρούς αμυντικούς της εποχής του

Βρεθήκαμε μέσα σε ένα άχαρο σκηνικό, σε ένα πολυσύχναστο καφέ της πλατείας Μαβίλη. Τη συζήτηση διέκοπταν σειρήνες, κόρνες, πιτσιρίκια που τσίριζαν και θρασύτατα περιστέρια που ανέβαιναν στο τραπέζι για λίγα ψίχουλα από το τοστ της. Μια πόλη και μια κοινωνία σε έξαρση, καθόλου μακριά από τον μικρόκοσμο της δεύτερης ταινίας του Σύλλα Τζουμέρκα «Μια έκρηξη», στην οποία η Αγγελική Παπούλια έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Μια ταινία θεαματική - τα πλάνα της είναι γεμάτα από το εκφραστικό βλέμμα αυτής της γυναίκας με την ομορφιά που δεν μπαίνει στον κόπο να αυτοσυγχαίρεται.

Στα τέλη της δεκαετίας του 90, συναντιόμουν συχνά με τον παιδικό φίλο μου τον Ιάσoνα αργά το βράδυ, κλειδωνόμασταν στο παιδικό μου δωμάτιο, πίναμε, τρώγαμε και ακούγαμε έναν προς έναν τους δίσκους της Κέιτ Μπους. Το 2005 ο Ιάσoνας με έπεισε να τον επισκεφτώ στο Μόναχο όπου διαμένει με δέλεαρ το να ακούσουμε για πρώτη […]

Ας πάμε πίσω, πολύ πίσω, στις 4 Ιουνίου του 1913. Η βρετανή σουφραζέτα Εμιλι Ντέιβισον, μέλος της Κοινωνικής και Πολιτικής Ενωσης Γυναικών ήδη από το 1906, βρίσκεται στο Ντέρμπι του Επσομ. Ξαφνικά, «μια γυναίκα πηδάει το κιγκλίδωμα και αρχίζει να τρέχει προς τον αγωνιστικό χώρο. Μπαίνει μέσα στην πίστα και στέκεται στη γραμμή του τερματισμού. Κάτι κρατάει στο χέρι της. Στέκεται και περιμένει. Το βασιλικό άλογο πλησιάζει. Η γυναίκα ξαφνικά ορμάει καταπάνω του. Ω! Συγκρούεται με το άλογο και εκτοξεύεται στον αέρα. Επειτα σκάει με δύναμη στο έδαφος. Ο κόσμος τρέχει προς το μέρος... του αλόγου», όπως γράφει το κείμενο της παράστασης «Η ιστορία της αυτοθυσίας», που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Φεστιβάλ Αθηνών και θα επαναληφθεί μετά τα Χριστούγεννα στο θέατρο Skrow. Η θρυλική σουφραζέτα δεν ήθελε να αυτοκτονήσει προσκρούοντας στο άλογο του βασιλιά Γεωργίου Ε΄. Στην τσάντα της βρέθηκε ένα εισιτήριο για το Παρίσι· σκόπευε την επόμενη ημέρα να επισκεφθεί την αδελφή της.

Η συνάντηση είχε αρχικώς προγραμματιστεί να γίνει στο γραφείο της στην Περιφέρεια. Ωστόσο, ήταν η νέα Περιφερειάρχης Αττικής εκείνη η οποία ζήτησε το ραντεβού να μεταφερθεί στο Πεδίον του Άρεως. Και τούτο συνέβη «για συμβολικούς λόγους», όπως διευκρίνισε λίγο αφότου στάθμευσε μπροστά στο άγαλμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου στη λεωφόρο Αλεξάνδρας και κατέβηκε από τη μοτοσικλέτα της. Με οριακά πιο επίσημη εμφάνιση από εκείνη του μέσου στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η Ρένα Δούρου αποτελεί αυτές τις ημέρες το πλέον πολυσυζητημένο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τον πρόεδρο του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα. Με τη γαλλική εφημερίδα «Le Monde», το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» και την αμερικανική εφημερίδα «The New York Times» να της έχουν αφιερώσει εκτενή δημοσιεύματα το τελευταίο διάστημα, είναι σαφές ότι έχει τα βλέμματα στραμμένα προς το μέρος της.

Ο σημερινός δισεκατομμυριούχος είναι ένας ώριμος άνδρας γύρω στα 60. Η περιουσία του αγγίζει αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ. Μετακινείται συνεχώς. Αν είναι Νεοϋορκέζος, αγαπά την τέχνη και επενδύει εκατομμύρια σε αυτήν αγοράζοντας έναν πίνακα του Φράνσις Μπέικον για να διακοσμήσει το χολ του. Αν μένει στη Γενεύη, προτιμά να περιπλανιέται το καλοκαίρι με το γιοτ του στα νερά της Μεσογείου.

Ο Δημήτρης Σαμόλης ήθελε από μικρός να γίνει ηθοποιός. Από μικρός, επίσης, υπήρξε τυχερός: «Oταν ήμουν στη ΣΤ’ Δημοτικού διάβασα κάπου για μια οντισιόν που θα γινόταν. Εψαχναν αγόρια στην ηλικία μου για τη “Μελωδία της ευτυχίας”. Ζήτησα από τη μητέρα μου να με πάει και με πήραν. Ξαφνικά βρέθηκα να συνεργάζομαι με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη Ρούλα Πατεράκη».

Pollfish Mια ολοκληρωμένη λύση για τις εταιρείες που διεξάγουν έρευνες αγοράς, ειδικά σχεδιασμένη για να «ψαρεύει» ποιοτικές απαντήσεις. Από αριστερά: Ζήσης Μπέλλας, Θανάσης Κατσάδας, Γιάννης Παπαδάκης, Αντρέας Βούρκος, Ευάγγελος Λινάρδος, Γιάννης Ζαούδης. Τα βασικά πλεονεκτήματα είναι τρία: γρήγορη συλλογή δεδομένων, μικρό κόστος και εύκολη πρόσβαση σε ξένες αγορές από τον καθένα. To Pollfish είναι μια […]

Συντροφιά πάει να πει μαζευόμαστε γύρω από το στρωμένο τραπέζι και τρώμε παρέα. Και οι συντροφιές που σμίγουν στο βουνό είναι οι πιο δεμένες και οι πιο δυναμικές. Κράτα με να σε κρατώ ν' ανεβούμε στο μοναδικό στον κόσμο βουνό, τον Ολυμπο.

Το πρόσωπο του Μ. Αλεξάνδρου έχει θέση στη σημαία της Θεσσαλονίκης; «Προφανώς και έχει, όπως θα είχαν κι άλλα σύμβολα της δισχιλιετούς και πλέον Ιστορίας της πόλης».

Δεν είναι σαφές το πότε ο Αλέξανδρος ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το άλογο που έμελλε να αναδειχθεί ως το πλέον διάσημο στην ανθρώπινη Ιστορία. Ωστόσο, υπολογίζεται ότι ο γιος του Φιλίππου ήταν περίπου 12 ετών όταν αντίκρισε στην αυλή του παλατιού το ατίθασο ζώο που ήθελε να πουλήσει ο έμπορος Φιλόνικος στον βασιλιά.

10 Oκτωβρίου 2003. Μαρόκο. Λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη του Μαρακές. Μόλις έχει τελειώσει η μάχη στα Γαυγάμηλα. Εχω την τύχη να ανήκω στην πενταμελή ομάδα ξένων δημοσιογράφων που παρακολουθεί διά ζώσης τη 15η ημέρα (από τις συνολικά 87) της πολυαναμενόμενης τότε (αν και καταποντισθείσης τελικά από κοινό και κριτικούς) χολιγουντιανής υπερπαραγωγής του Ολιβερ Στόουν.

Θα περίμενε κανείς να έχουν γυριστεί δεκάδες ταινίες και να έχουν παρουσιαστεί αμέτρητες παραστάσεις με θέμα τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το θέμα από μόνο του, άκρως γοητευτικό - η ζωή, η προσωπικότητα, η επιρροή του έλληνα στρατηλάτη στην παγκόσμια Ιστορία.

Ο Mέγας Aλέξανδρος είχε πολύ συγκεκριμένες προτιμήσεις όσον αφορά την επιλογή των καλλιτεχνών που θα φιλοτεχνούσαν τη μορφή του. Σύμφωνα με πηγές των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, ο ζωγράφος Απελλής και ο γλύπτης Λύσιππος ήταν οι «imagemakers» του, όπως έχει γράψει πολύ εύστοχα η ιστορικός τέχνης Νίκη Λοϊζίδη, ομότιμη καθηγήτρια ΑΣΚΤ και επισκέπτρια καθηγήτρια στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου στη Λεμεσό.

Το «Φαινόμενο της Αμφίπολης» αξίζει να μελετηθεί σε βάθος, ωστόσο το προφανές συμπέρασμα είναι πως φθάνει η παραμικρή υπόνοια συσχέτισης - όσο ανιστόρητη και επιπόλαιη και αν είναι αυτή - ενός μνημείου με τον Μεγαλέξανδρο, με την οικογένεια ή το περιβάλλον του, για να καταστεί αυτό, προτού ακόμη αποκαλυφθεί, «μεγαλειώδες», «μοναδικό», «ανεπανάληπτο», «οικουμενικό»... άξιο ειδικής, απολύτως προνομιακής «διαχείρισης». Και αυτό σε μια χώρα που αν κάτι δεν της λείπει, τούτο είναι αρχαία μνημεία με πραγματικά τεράστια καλλιτεχνική αξία και ιστορική σημασία...

Ηταν ανάλγητος, ήταν υπερφίαλος και μέθυσος, ημιπαρανοϊκός σχεδόν, ακόμη και «άξεστα δεισιδαίμων». Προσθέστε και όσα συναφή μπορείτε να φανταστείτε και θα σχηματίσετε την εικόνα που προσπαθούν να δημιουργήσουν για τον Μέγα Αλέξανδρο κάποιοι αναθεωρητικοί «ιστορικοί» (με ή χωρίς εισαγωγικά). Αν επιπλέον έχετε την υπομονή και επισκεφθείτε κάποιες από τις αμέτρητες σχετικές ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο - και υπό την προϋπόθεση ότι δεν χάσετε έπειτα από λίγο τον λογαριασμό - θα βρείτε ακόμη και συγκρίσεις του Αλεξάνδρου με τον Τζένγκις Χαν, τον Αττίλα, τον Ναπολέοντα και τον Χίτλερ.

Ο εμπορειός της Νισύρου διαθέτει αυτή την αλλόκοτη γοητεία που κρύβουν πολλά ερειπωμένα χωριά της Ελλάδας. Καθώς περπατάς στα σοκάκια του, βλέπεις το εσωτερικό των παλιών σπιτιών, διακρίνεις ίχνη από τη ζωή των ανθρώπων που κάποτε γέμιζαν τον χώρο,...